Koning Willem-Alexander viert zijn verjaardag dit jaar met zijn familie in Tilburg. Het is de derde Koningsdag 'nieuwe stijl'. Brabant kreeg de koninklijke familie voor het laatst over de vloer in 2007.
Drenthe is nu de provincie waar de koninklijke familie het langst niet meer is geweest. De provincie stond voor 2001 op het programma maar toen werd de viering afgelast vanwege de mkz-crisis. Een jaar later, in 2002, kwamen de Oranjes alsnog.
Koningsdag:
2017: Tilburg (Brabant)
2016: Zwolle (Overijssel)
2015: Dordrecht (Zuid-Holland)
2014: De Rijp en Amstelveen (Noord-Holland)
2013: troonswisseling, De Rijp en Amstelveen wachten een jaar
Koninginnedag:
2012: Rhenen en Veenendaal (Utrecht)
2011: Thorn en Weert (Limburg)
2010: Wemeldinge en Middelburg (Zeeland)
2009: Apeldoorn (Gelderland)
2008: Makkum en Franeker (Fryslân)
2007: Woudrichem en Den Bosch (Noord-Brabant)
2006: Zeewolde en Almere (Flevoland)
2005: Den Haag/Scheveningen (Zuid-Holland)
2004: Warffum en Groningen (Groningen)
2003: Wijhe en Deventer (Overijssel)
2002: Hoogeveen en Meppel (Drenthe)
2001: bezoek aan Drenthe uitgesteld vanwege mkz
2000: Katwijk en Leiden (Zuid-Holland)
1999: Houten en Utrecht (Utrecht)
1998: Doesburg en Zutphen (Gelderland)
1997: Marken en Velsen (Noord-Holland)
1996: Sint-Maartensdijk (Zeeland) en Bergen op Zoom (Noord-Brabant)
De Japanse keizer krijgt na zijn troonsafstand een nieuwe titel. Voor Akihito wordt de historische titel 'joko' afgestoft, de verkorte vorm van 'daijo tenno'. Die benaming werd in het verleden, toen Japanse keizers wel vaker aftraden, ook gebruikt. Keizerin Michiko wordt 'jokogo', hetgeen 'vrouw van joko' betekent.
De nieuwe titels maken onderdeel uit van de aanbevelingen die een adviesraad van de regering doet aan premier Shinzo Abe. Die heeft om raad gevraagd nadat de keizer in verhulde termen liet weten zijn taken niet meer naar behoren te kunnen uitvoeren en de troon te willen overdragen aan zijn zoon kroonprins Naruhito.
Probleem is echter dat de wet die alle zaken betreffende het keizerhuis regelt, niet voorziet in aftreden. Troonopvolging is alleen mogelijk na overlijden van een keizer. In een voor Japan gebruikelijk bedaagd tempo wordt achter de schermen nu gewerkt aan een oplossing, waarbij nog steeds niet duidelijk is of de wet eenmalig wordt geamendeerd of dat er een voorziening komt die ook in de toekomst keizers toestaat om met pensioen te gaan.
De Japanse kroonprins Naruhito is klaar om zijn vader Akihito op te volgen. Dat heeft hij gezegd in antwoorden op voorgekookte vragen ter gelegenheid van zijn 57ste verjaardag, donderdag. Net als zijn vader wil Naruhito een keizer zijn die deelt in ,,de pijn en de vreugde” van de bevolking.
Keizer Akihito (83) heeft vorig jaar de wens geuit te willen aftreden. Hij kan dat echter niet op eigen houtje beslissen omdat de grondwet en de wet die betrekking heeft op het keizerhuis die mogelijkheid niet kennen. Alleen een dode keizer kan worden opgevolgd, een afgetreden keizer niet.
Regering en parlement overleggen nu over het verlangen van Akihito, waarbij er verschil van mening bestaat of er eenmalig een amendement op de wet moet worden gemaakt, alleen voor hem, of dat ook in de toekomst keizers het recht moeten krijgen om af te treden.
Koning Juan Carlos is donderdag 79 jaar geworden. Over de viering van de verjaardag van de in 2014 afgetreden Spaanse koning doet het hof geen mededelingen. In de Spaanse media wordt vooral opgemerkt dat Juan Carlos sinds de troonswisseling zich alleen nog met zijn liefhebberijen bezighoudt.
Daartoe behoren onder meer zeilen, stierenvechten, autoracen en lekker eten – 'het liefst zo ver mogelijk weg van zijn echtgenote koningin Sofia' zoals website Vozpopuli noteerde. Het afgelopen jaren waren de gezamenlijke optredens van het koningspaar op de vingers van twee handen te tellen, al zijn er mogelijk nog samenkomsten geweest waarvan de media geen weet hadden.
Juan Carlos en Sofia openden gezamenlijk twee exposities, waren aanwezig bij de presentatie van de autobiografie van koning Simeon en bij de viering van de zeventigste verjaardag van koning Carl Gustaf. Beiden waren ook bij de lunch die prinses Beatrix bij een bezoek aan Madrid werd aangeboden.
Ook in de familiesfeer kwam het gescheiden levende paar op Mallorca bijeen ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van Juan Carlos' zus Pilar. 'Ze waren daar twee dagen, dat moet niet makkelijk zijn geweest', meende Vozpopuli dat verder vaststelde dat koning en koningin elkaar bij andere gelegenheden zoveel mogelijk uit de weg gaan.
Juan Carlos heeft het voorbije jaren een aantal keren zijn zoon koning Felipe VI vertegenwoordigd bij officiële gelegenheden in Latijns-Amerika, zoals het afscheid van Fidel Castro op Cuba, de installatie van de presidenten van Peru en Guatemala en de ondertekening van het vredesakkoord in Colombia. Hij gaat echter niet naar de inauguratie van president Daniel Ortega, volgende week dinsdag in Nicaragua.
Het nieuwe jaar brengt tal van koninklijke jubilea en bijzondere verjaardagen. In Nederland bijvoorbeeld is er op 10 januari de gouden bruiloft van prinses Margriet en Pieter van Vollenhoven. Het feest wordt uitgesmeerd over het jaar gevierd, met in de zomer een Caribische cruise met kinderen en kleinkinderen.
Gouden bruiloften zijn er ook in Denemarken, waar koningin Margrethe en prins Henrik op 10 juni vijftig jaar zijn getrouwd en in Liechtenstein, waar vorst Hans Adam II en vorstin Marie op 30 juli een halve eeuw samen zijn. De Britse koningin Elizabeth hoopt op 20 november met prins Philip hun zeventigste huwelijksverjaardag te vieren.
Koning Willem-Alexander wordt dit jaar vijftig, zijn tante prinses Christina bereikt de leeftijd van zeventig jaar op 18 februari. Prinses Caroline van Monaco wordt deze maand zestig en prins Michael van Kent hoopt in juli 75 jaar te worden. Kroonprinses Victoria viert in juli haar veertigste verjaardag.
Er komt dit jaar een heel contingent tachtigers bij: koningin Paola van België, koning Harald en koningin Sonja van Noorwegen, koning Simeon van Bulgarije, prinses Birgitta van Zweden en prins Vittorio-Emanuele van Italië mogen allemaal tachtig kaarsjes uitblazen.
Sultan Hassanal Bolkiah van Brunei zit in oktober een halve eeuw op de troon. Tegen die tijd zal Thailand zich opmaken voor de kroning van de nieuwe koning Vajiralongkorn. In april is de 'kroning' van de nieuwe koning van Maleisië.
GEZONDHEID
Het grote aantal 'koninklijke bejaarden' - om het maar even oneerbiedig te zeggen - brengt ook met zich mee dat een stevige verkoudheid al wereldnieuws kan worden. Dat ondervond in elk geval koningin Elizabeth. Maar zij was niet de enige die aan het einde van 2016 in het nieuws kwam vanwege zorgen over de gezondheid.
De oudste generatie in de vorstenhuizen wordt door de hoge leeftijd broos en kwetsbaar. In Luxemburg verblijft groothertog Jean sinds kerst met bronchitis in het ziekenhuis. Het voormalige staatshoofd moet op 5 januari 96 jaar worden. De 95-jarige koning Mihai van Roemenië vecht al een jaar tegen leukemie, en achter de schermen in Boekarest worden voorbereidingen getroffen voor de staatsbegrafenis.
In Zweden was het koningin Silvia (73), die nota bene op haar verjaardag, uit voorzorg enkele dagen in het ziekenhuis werd opgenomen vanwege ernstige duizeligheid en hoofdpijn. Deze week volgde de bekendmaking van het Belgische hof dat koningin Paola (79) bij een val een wervelfractuur had afgelopen en in het ziekenhuis lag.
Eerder al had het Japanse keizerpaar (keizer Akihito is 83 en keizerin Michiko is 82) afspraken moeten afzeggen vanwege bronchitis en andere kwalen die op hun hoge leeftijd gevaarlijk zijn. Het is ook niet voor niks dat de keizer liever aftreedt, zodat de keizerlijke taken naar behoren door een jongere generatie kunnen worden uitgevoerd.
Voor de tweede keer sinds de onafhankelijkheid van Maleisië is dinsdag een sultan van Kelantan aangetreden als koning van de federatie. De raad van vorsten, in oktober voor de 243ste keer bijeen, koos sultan Mohammed V tot opvolger van Yang di-Pertuan Agong (koning) Abdul Halim. Diens vijf jaar op de troon zaten er maandag op.
Abdhul Halim (89), sultan van Kedah, was de eerste heerser die tweemaal het roterende koningschap heeft bekleed. Hij was ook staatshoofd in de periode 1970-1975. De nieuwe – vijftiende – Yang di-Pertuan Agong is met 47 jaar een stuk jonger. Sultan Nazrin Shah van de deelstaat Perak is aangesteld als vicekoning.
Tijdens een plechtigheid in het Istana Negara in Kuala Lumpur legde de nieuwe koning de eed af. In het sultanaat Kelantan heeft hij een plaatsvervanger aangesteld die in zijn naam de komende vijf jaar zal regeren.
Sinds 1957 bestaat er een rotatielijst waaraan de heersers zich in de regel houden. Die lijst kwam destijds tot stand op basis van anciënniteit. Op basis van anciënniteit had nu de sultan van Johor, Ibrahim Sultan Iskandar, aanspraak kunnen maken op de troon. Maar hij wees in oktober het aanbod af uit respect voor de traditie van rotatie. Na Kelantan is in 2021 de sultan van Pahang aan de beurt.
Kroonprins Vajiralongkorn is donderdag zijn op 13 oktober overleden vader koning Bhumibol Adulyadej officieel opgevolgd. In de troonzaal van het Dusit paleis aanvaardde Vajiralongkorn het koningschap ,,om de wens van Zijne Majesteit wijlen de Koning te vervullen” en ,,ten bate van alle Thai.”
Volgens een verklaring van het hof is de volledige naam van de koning, Maha Vajiralongkorn Bodindradebayavarangkun. In de Chakri dynastie wordt hij koning Rama X. De troonsaanvaarding geldt met terugwerkende kracht vanaf 13 oktober.
Zeker wel genoeg gereisd na die staatsbezoeken? Ja en nee. Het viel niet altijd mee om voor dag en dauw op te staan, een programma af te werken en daarna weer in een vliegtuig te stappen om laat in de avond ergens in te checken. Koffer uitpakken hoefde niet, want de volgende ochtend was het vertrek weer vroeg. Maar ik ben desondanks weer verder getrokken: naar TONGA!
'Wanneer kom je weer zo dicht bij Tonga?' luidde de retorische vraag van mijn reisagent toen de reis voor de staatsbezoeken moest worden geregeld en geboekt. Ik had er al lang over gedacht en eerst besloten niet te gaan. Maar het bleef knagen. En die vraag trok me over de streep. Vanavond ben ik voor een kort verblijf aangekomen op Tongatapu, het hoofdeiland van het Pacifische koninkrijk.
Het is niet de eerste keer. In 2008 was ik hier ook, voor de kroning van koning George V. Bij vertrek destijds nam ik me voor nog eens terug te komen. De kroning van George's opvolger Tupou VI was vorig jaar een goede gelegenheid geweest, maar daarvoor ontbraken toen de middelen. Dan nu maar, een jaar later.
Tonga heeft als bijnaam 'the friendly islands'. Dat is niet alleen maar een reclameslogan. Het orkestje op het vliegveld, de brede glimlach van de immigratiebeambte, de hulp van de verkoper van een lokale SIM-kaart (geen roaming met de Nederlandse SIM) en de chauffeur van hotel 'Little Italy' (!): alles en allen bewijzen dat de leus klopt. 'Mālō e lelei' en 'talitali fiefia': hallo en welkom.
Destijds was het tijdsverschil met Nederland 12 uur, nu is het met de zomertijd 13 uur. 'Met het oog op morgen' wilde me toen in de uitzending hebben om te vertellen over de kroning. Normaal is het late uitzenduur geen probleem, maar op Tonga wel. De plechtigheid was rond 11 uur: ochtend in Nuku'alofa, en avond (23 uur) in Hilversum. Er kwam dus niets van terecht.
Ik logeer op korte afstand van het Koninklijk Paleis, aan de kust met zicht op de Stille Oceaan. Eén ding is al duidelijk verbeterd ten opzichte van acht jaar geleden: het internet. Het geld is ook veranderd. Destijds waren er zelfs nog geen biljetten en munten in omloop van koning Siaosi V (in Faka-Tonga de naam voor George), nu zijn er nieuwe met zijn broer en opvolger. In het hotel deden ze meteen hun best om voor mij de nieuwe munten te vinden. Friendly islands!
De grootste prestatie van de donderdag op 88 jarige leeftijd overleden koning Bhumibol Adulyadej is dat hij zo lang op de troon heeft gezeten: meer dan 70 jaar. Toen hij op 9 juni 1946 in het koninklijk paleis in Bangkok een pistoolschot hoorde en direct daarna zijn broer koning Ananda dood in bed aantrof, waren de kansen op een lange regeringstijd voor de toen achttienjarige nihil.
De in Amerika geboren en in Zwitserland opgegroeide prins kende Thailand nauwelijks. Hij was niet op het koningschap voorbereid en wist dat de eigenlijke machthebber, veldmaarschalk Pibul Songkram, van de monarchie af wilde. Maar Bhumibol had geen keuze, ook al moest hij vrezen voor zijn leven. Ruim 70 jaar later is Thailand zonder hem (bijna) ondenkbaar.
De naam Bhumibol betekent 'kracht van het land met onvergelijkbare macht'. Daar was in 1946 geen sprake van. Bhumibol die met zijn twee jaar oudere broer slechts op vakantie was in Thailand - beiden studeerden nog in Lausanne - keerde snel naar Zwitserland terug. Hij wisselde van studie: politieke wetenschappen en rechten. Thuis had hij er overigens weinig aan, verzuchtte hij later. De generaals kenden alleen vriendjespolitiek en het recht van de sterkste.
In Lausanne was de Belgische prins Boudewijn - kort daarna zelf onder moeilijke omstandigheden tot de troon geroepen - één van zijn medestudenten. Beiden werden vrienden voor het leven.
Bhumibol werd in 1950 gekroond, een week nadat hij trouwde met zijn achternichtje Sirikit. Hij bleef maar kort in Thailand, maar een jaar later moest hij definitief terug. Bij aankomst in Bangkok, aan boord van een Deens marineschip, stond Pibul hem in vol ornaat op te wachten, een kersverse grondwet in de hand. Of de koning - dat 'verwende joch' zoals de generaals hem zagen - maar meteen op de stippellijn wilde tekenen. Lezen was niet nodig. ,,Ik zal het overwegen," was het onverwachte korte antwoord van Bhumibol.
Het zou niet de laatste keer zijn dat hij een nieuwe grondwet kreeg voorgelegd. Thailand heeft er de afgelopen 70 jaar met tal van staatsgrepen, tegencoups, en elkaar afwisselende juntas en burgerregeringen meer dan een dozijn gehad. In al die tijd was Bhumibol de enige constante factor.
Zonder handtekening van de koning kon Pibul, die onder Amerikaanse druk stond om de macht van de militairen te verstevigen, niet verder. Er volgden meer confrontaties. Bhumibol werd bedreigd, zijn inkomsten gekort, een machtsbasis had hij immers niet.
Die eerste jaren hield hij zich regelmatig van de domme, terwijl hij een kring van vertrouwelingen opbouwde. Hij liet een radiozender installeren en leerde daar mee om te gaan. ,,Het kind verwent zichzelf in zijn speeltuin," zeiden de generaals. Ze vergaten dat de koning zich daarmee buiten hem om tot de bevolking kon richten. En die bevolking begon hem te respecteren voor zijn verzet tegen de corrupte generaals. Bhumibol kreeg echter pas meer ruimte toen Pibul in 1957 plaats moest maken voor Sarit Thanarat. Die zag wel wat in een alliantie met de kroon. Dat gaf hem zelf meer aanzien.
Bhumibol was met zijn westerse opleiding en opvoeding een modern man. Hij hield van jazz, speelde en componeerde zelf muziek. Hij was een techneut in hart en ziel, ontwierp en bouwde zijn eigen zeilboten en kreeg later zelfs patent op uitvindingen om op kunstmatige wijze regen te maken.
In de paleistuin hield hij koeien om te zien hoe de veeteelt in Thailand kon worden verbeterd, en bij zijn andere huizen werd geëxperimenteerd met gewassen, groenten en fruit. Maar om aansluiting te vinden bij de leefwereld van het grootste deel van de boeddhistische bevolking, moest hij teruggrijpen op traditie. ,,De koning ontkomt er niet aan om god te spelen in een land van goden en demomen," zei de toneelschrijver Arthur Miller destijds over Bhumibol.
Eeuwenoude gebruiken, zoals het uitdrijven van het vloedwater, het houden van heilige witte (albino) olifanten bij het paleis, of het ceremonieel ploegen van het eerste rijstveld, werden in ere hersteld. Het koningschap kreeg daardoor weer aanzien en een sterkere positie ten opzichte van de elkaar afwisselende en bestrijdende legerleiders. Bhumibol deed meer. Zuid-Oost Azië was tot het eind van de jaren zeventig een kruitvat.
In alle buurlanden woedde oorlog, die elk moment kon overslaan naar Thailand. De koning geloofde dat door ontwikkeling van de verarmde grensgebieden de invloed van de communisten kon worden tegengegaan. Dus ging hij met camera om de nek, potlood en landkaart in de hand, de bergen in - te voet, op een pakezel, met een jeep of helikopter - om te helpen.
De 'koninklijke projecten' vormden de basis voor de populariteit en het nog grotere respect voor de vorst. Hij stuurde het koninklijk irrigatiedepartement naar ontelbare dorpen en gehuchten om de water- en voedselvoorziening te verbeteren. Hij zag persoonlijk toe op verbetering van de levensomstandigheden, op microniveau. ,,De mensen moeten het zelf doen," was zijn leidraad. De koning gaf advies, vaak ook wat geld, maar hij wilde niets opleggen.
Op een andere manier schiep hij ook een band met de bevolking. Iedere student van een staatsuniversiteit kreeg tot voor kort uit handen van de koning het einddiploma. Dat de koning met het drastisch toenemen van het aantal studenten soms dagen achtereen uren op zijn stoel moest zitten om de diploma's te overhandigen, maakte hem niet uit.
De 'grote onbekende' uit 1946 is tegen alle verwachtingen in de onmisbare 'vader van alle Thai' geworden. ,,Ik heb me altijd aan de grondwet gehouden en nooit met politiek bemoeid," stelde Bhumibol in 2006 toen de oppositie hem vroeg zonder steun van het parlement een premier aan te wijzen. Toch heeft de koning een paar maal (1973, 1992) dankzij het in al die jaren opgebouwde morele gezag, kunnen ingrijpen toen het leger en politici het te bont maakten.
Maar critici - altijd buiten Thailand, want elke kritiek op de koning geldt als majesteitsschennis en wordt streng bestraft, - wijzen erop dat hij net zo vaak corrupte generaals en premiers heeft laten zitten. En de laatste jaren - toen hij in het ziekenhuis verbleef en er een burgeroorlog dreigde tussen voor- en tegenstanders van de afgezette premier Thaksin Shinawatra - bleef hij opvallend stil.
Bhumibols opvolger wacht nu een schier onmogelijke taak. Kroonprins Vajiralongkorn (64) heeft nu eenmaal niet het gezag van zijn vader. Hij moest altijd op de achtergrond blijven, zonder duidelijk werk, wachtend op het overlijden van zijn schijnbaar eeuwig regerende vader. De kroonprins heeft een degelijke militaire opleiding gekregen. Van kindsaf is hij door zijn vader op sleeptouw genomen.
Tijdens werkbezoeken kregen de koningskinderen te horen dat ze in de helikopter niet mochten indutten: dat was zonde van de kans meer van het land te zien. Maar in de schaduw van Bhumibol kon de kroonprins zich niet verder ontplooien, terwijl de verheffing van zijn jongere zus Sirindhorn tot 'kroonprinses' aangaf dat de koning ook niet zeker wist of Vajiralongkorn wel een geschikte opvolger zou zijn. ,,Ik kan nog niet sterven," meende Bhumibol in die tijd.
In de wachtkamer heeft Vajiralongkorn in de loop der jaren veel foute vrienden opgedaan én talrijke - meestal tijdelijke - vriendinnen. Zijn overgrootvader koning Chulalongkorn (1855-1910) mocht dan 153 vrouwen hebben gehad, tegenwoordig is de limiet één.
De keizer van Japan heeft de bevolking maandagmiddag (lokale tijd) in een vooraf opgenomen videoboodschap toegesproken. Hij deelde zijn zorgen over zijn ouderdom en de gebreken die dat met zich meebrengt. Hij maakt zich zorgen dat hij zijn taken als symbool van de natie niet langer naar behoren kan uitvoeren. Die situatie zou niet goed zijn voor Japan, en het keizershuis, aldus Akihito in zijn zorgvuldig uitgekozen woorden.
De keizer mag geen politieke uitlatingen doen en daarom sprak hij niet over zijn wens de mogelijkheid te krijgen om af te treden. In die mogelijkheid voorziet de wet niet die de keizerlijke huishouding regelt. Vragen om wijziging van de wet zou al een politieke uitlating zijn, vandaar de omfloerste boodschap die uiteraard door heel Japan heel goed werd begrepen.
Premier Shinzo Abe zei na afloop ook dat er iets moest worden gedaan met de wens van de keizer. Het initiatief om de wet te veranderen en aftreden mogelijk te maken, moet van de premier komen. Een deel van zijn achterban is faliekant tegen en is bovendien bang dat dan ook gesproken gaat worden over de mogelijkheid om vrouwen op de troon te laten komen.
Hier is de tekst van de toespraak van de keizer, zoals in Engelse vertaling vrijgegeven door het hof.
A major milestone year marking the 70th anniversary of the end of World War II has passed, and in two years we will be welcoming the 30th year of Heisei.
As I am now more than 80 years old and there are times when I feel various constraints such as in my physical fitness, in the last few years I have started to reflect on my years as the Emperor, and contemplate on my role and my duties as the Emperor in the days to come.
As we are in the midst of a rapidly aging society, I would like to talk to you today about what would be a desirable role of the Emperor in a time when the Emperor, too, becomes advanced in age. While, being in the position of the Emperor, I must refrain from making any specific comments on the existing Imperial system, I would like to tell you what I, as an individual, have been thinking about.
Ever since my accession to the throne, I have carried out the acts of the Emperor in matters of state, and at the same time I have spent my days searching for and contemplating on what is the desirable role of the Emperor, who is designated to be the symbol of the State by the Constitution of Japan. As one who has inherited a long tradition, I have always felt a deep sense of responsibility to protect this tradition.
At the same time, in a nation and in a world which are constantly changing, I have continued to think to this day about how the Japanese Imperial Family can put its traditions to good use in the present age and be an active and inherent part of society, responding to the expectations of the people.
It was some years ago, after my two surgeries that I began to feel a decline in my fitness level because of my advancing age, and I started to think about the pending future, how I should conduct myself should it become difficult for me to carry out my heavy duties in the way I have been doing, and what would be best for the country, for the people, and also for the Imperial Family members who will follow after me.
I am already 80 years old, and fortunately I am now in good health. However, when I consider that my fitness level is gradually declining, I am worried that it may become difficult for me to carry out my duties as the symbol of the State with my whole being as I have done until now.
I ascended to the throne approximately 28 years ago, and during these years, I have spent my days together with the people of Japan, sharing much of the joys as well as the sorrows that have happened in our country. I have considered that the first and foremost duty of the Emperor is to pray for peace and happiness of all the people.
At the same time, I also believe that in some cases it is essential to stand by the people, listen to their voices, and be close to them in their thoughts. In order to carry out the duties of the Emperor as the symbol of the State and as a symbol of the unity of the people, the Emperor needs to seek from the people their understanding on the role of the symbol of the State.
I think that likewise, there is need for the Emperor to have a deep awareness of his own role as the Emperor, deep understanding of the people, and willingness to nurture within himself the awareness of being with the people. In this regard, I have felt that my travels to various places throughout Japan, in particular, to remote places and islands, are important acts of the Emperor as the symbol of the State and I have carried them out in that spirit.
In my travels throughout the country, which I have made together with the Empress, including the time when I was Crown Prince, I was made aware that wherever I went there were thousands of citizens who love their local community and with quiet dedication continue to support their community.
With this awareness I was able to carry out the most important duties of the Emperor, to always think of the people and pray for the people, with deep respect and love for the people. That, I feel, has been a great blessing.
In coping with the aging of the Emperor, I think it is not possible to continue reducing perpetually the Emperor’s acts in matters of state and his duties as the symbol of the State. A Regency may be established to act in the place of the Emperor when the Emperor cannot fulfill his duties for reasons such as he is not yet of age or he is seriously ill.
Even in such cases, however, it does not change the fact that the Emperor continues to be the Emperor till the end of his life, even though he is unable to fully carry out his duties as the Emperor.
When the Emperor has ill health and his condition becomes serious, I am concerned that, as we have seen in the past, society comes to a standstill and people’s lives are impacted in various ways. The practice in the Imperial Family has been that the death of the Emperor called for events of heavy mourning, continuing every day for two months, followed by funeral events which continue for one year.
These various events occur simultaneously with events related to the new era, placing a very heavy strain on those involved in the events, in particular, the family left behind. It occurs to me from time to time to wonder whether it is possible to prevent such a situation.
As I said in the beginning, under the Constitution, the Emperor does not have powers related to government. Even under such circumstances, it is my hope that by thoroughly reflecting on our country’s long history of emperors, the Imperial Family can continue to be with the people at all times and can work together with the people to build the future of our country, and that the duties of the Emperor as the symbol of the State can continue steadily without a break.
With this earnest wish, I have decided to make my thoughts known.
