De spanning is om te snijden in de provisorische persruimte van het Landeskrankenhuis in Innsbruck vrijdagmiddag. Een week eerder is prins Friso hier naar toe gevlogen na een ernstig ski-ongeval. Dagen achtereen zijn er karige bulletins verstrekt. Zijn toestand is stabiel, maar de prins is niet buiten levensgevaar, heet het telkens weer. Maar aan het einde van de week zou er mogelijk meer bekend worden en nu is het zover.
Er staan wel twintig microfoons opgesteld op de tafel waarachter Wolfgang Koller, het hoofd van het traumateam van de universiteitskliniek, een toelichting zal geven. De dokter is kort van stof. Elke zin is als een mokerslag. ‘Hartstilstand van 50 minuten’ – ‘Een reanimatietijd van 50 minuten is erg lang. Wellicht zelfs te lang.’ - ‘Het was onze hoop dat de lichte onderkoeling van de patiënt de hersenen tegen al te grote schade zou beschermen - Helaas werd deze hoop niet bewaarheid.’
De tekst wordt door de al 35 jaar in Oostenrijk wonende en bij het ziekenhuis werkende Joannes Castelein vertaald. Dat geeft tijd om de woorden te laten bezinken. Het is duidelijk dat het zuurstoftekort grote schade veroorzaakt heeft in de hersenen van de patiënt. Het is niet zeker of hij ooit weer bij bewustzijn zal komen’, zegt dokter Koller. De boodschap is even helder als verpletterend.
De verklaring, die in Nederland rechtstreeks is uitgezonden, vraagt om uitleg, maar die is niet meteen voorhanden want de arts wil geen vragen beantwoorden. Voor het ziekenhuis stellen ondertussen de fotografen en cameraploegen zich opnieuw op want koningin Beatrix is onderweg vanuit Lech, samen met haar zoons prins Willem-Alexander en prins Constantijn en natuurlijk prinses Mabel. Even later voegt ook prinses Margriet zich bij haar familie. Het is tevens ook de laatste keer dat ze zo publiekelijke naar het ziekenhuis komen, zo laat de RVD weten. De media wordt gevraagd om ze na vertrek met rust te laten.
De hele week hebben bij de hoofdingang van het ziekenhuis verslaggevers en fotografen ‘s middags en ‘s avonds geprobeerd om uit de gezichtsuitdrukkingen van de koninklijke bezoekers iets op te maken over de gezondheidstoestand van Friso. De smartelijke blikken van Beatrix, de stevige tred van de opvallend sterke Mabel, net als de koningin immer in een zwarte jas, het zichtbare verdriet van Willem-Alexander. Nu valt er niks meer te gissen.
De Oostenrijkse media zijn verbaasd over de schrik bij de Nederlandse collega’s. ‘Jullie hebben altijd hoop gehouden, maar wij dachten niet dat het nog goed kon komen’, zegt een televisieverslaggeefster. Oostenrijkers hebben anders dan Nederlanders ervaring met lawine-ongelukken, de kranten schrijven er deze maanden dagelijks over.
Friso is gewoon veel te lang zonder zuurstof geweest, al werd hij in recordtijd gevonden en uit de sneeuw gehaald. Zijn we dan naïef geweest, is de vraag aan Joannes Castelein. ,,Nee, er was gewoon te weinig informatie. Anders had iedereen wel eerder beseft dat het zo ernstig was.”
Castelein, die zich ook bezighoudt met reddingen in de bergen, hoopt dat het familiedrama toch een klein positief bij-effect heeft. ,,Dat ook Nederlanders beseffen wat de gevaren zijn en dat ze zich goed voorbereiden op het skiën buiten de piste.” Het is een thema dat ook de Oostenrijkers zelf hebben opgepakt naar aanleiding van het tragische ongeval van prins Friso.
© RB Hans Jacobs
Reacties