Ze komen in alle stilte binnen en ze gaan stil weer weg. De inwoners van Lech tonen zich solidair met de koninklijke familie. Daar is geen uiterlijk vertoon voor nodig. De massale aanwezigheid bij de zaterdagmis, die in het teken staat van prins Friso, is voldoende. In een halve cirkel zitten de dorpsbewoners achter prinses Mabel, prins Willem-Alexander en prinses Máxima. Die komen nu eens niet, zoals dat bij officiële gelegenheden hoort, als laatsten binnen, maar als een van de eersten. Om in alle rust de eigen gedachten te ordenen en om te kunnen bidden.
De komst van de nog in Lech gebleven koninklijke vakantiegangers en de familie van Mabel - moeder en zus - naar de katholieke kerk is niet vantevoren aangekondigd. Ze zijn er als gelovigen, als gewone kerkgangers, een met de bevolking van het Oostenrijkse skidorp waar de Oranjes zich al een halve eeuw bijzonder thuisvoelt. Deze mis laat zien waarom. De warmte en het medeleven, het delen in het verdriet om de hier door een lawine getroffen Friso is bijna tastbaar. Een hele gemeenschap staat achter de familie, in stilte - zoals ze ook altijd zwijgen wanneer buitenstaanders naar het welbevinden van de Oranjes vraagt. En het medeleven geldt ook Florian Moosbrugger, die met zijn gezin en familie direct achter de koninklijke familie, zit. Ook hij wordt omamd en getroost. Moosbrugger was samen met Friso aan het skiën toen het noodlot toesloeg. Hij bleef ongedeerd, Friso komt mogelijk nooit meer tot bewustzijn.
Dorpspriester Jodok Müller betrekt zijn Nederlandse kerkgangers nadrukkelijk bij de mis. Hij heeft zelfs geoefend op een paar Nederlandse woorden: ons medeleven gaat uit naar de familie van prins Friso, zijn vrouw en kinderen, zijn moeder en broers. Müller heeft vooraf gevraagd niet te fotograferen of filmen. ,,Excuus daarvoor, maar in plaats van ons bij het gebed te filmen, kunt u beter zelf bidden", zegt hij tot de aanwezige media. En steeds weer wordt de nog steeds in het ziekenhuis in Innsbruck verblijvende Friso in de gebeden betrokken.
Het Bijbelverhaal (Markus 1:12-15) over de veertig dagen die Christus in de woestijn doorbrengt vormt de rode draad in de preek en bij de verdere troostende en bemoedigende woorden van de 'pfarrer', die de sfeer en stemming goed aanvoelt. Iedereen komt in zijn leven wel eens in een woestijn terecht, is op zichzelf teruggeworpen en staat voor een grote leegte. ,,De familie van Friso maakt nu zo'n moment door. De kinderen vragen zich af 'Wo ist der Pappa'. Maar het eindigt een keer, en ook als het misschien in de ogen van de wereld niet goed eindigt, is het in de ogen van God anders," aldus Müller.
In het dorp is het zaterdag een komen en gaan van vakantiegangers. Tijdens de mis zitten buiten de terrassen vol met skiërs die van een drankje genieten. Maar op en rond de pistes en in de winkels en hotels is Friso het gesprek van de dag. ,,Zo treurig", meent de dame van de VVV. In de bus naar Lech legt een Brits echtpaar aan zijn jonge kinderen uit war er is gebeurd met 'de prins uit Nederland' terwijl in de Oostenrijkse en Duitse kranten op hun voorpagina's het slechte nieuws over de prins prominent brengen. ,,Maar goed dat de koningin nu niet hier is, dan hoeft ze dat niet te zien"' zegt een winkelhoudster. In Nederland echter, waar de koningin het weekeinde doorbrengt, is de aandacht zo mogelijk nog groter.
Beatrix wordt maandag weer in Lech verwacht, waar ook prinses Mabel met haar kinderen nog verblijft. Het ziekenhuisbezoek gebeurt sinds zaterdag op speciaal verzoek buiten het zicht van de camera's. Prins WillemeAlexander vervangt zijn moeder in de Kloosterkerk bij de zeventigste herdenking van de Slag in de Javazee, daarna keert ook hij weer terug naar Oostenrijk.
© RB Hans Jacobs, met © Marius Cirtiu
Reacties