Bidden voor Friso. Zijn ingelijste foto staat op het altaar. Pastoor Jodok Müller heeft het aandenken eerder zondag persoonlijk uit de oude naar de nieuwe kerk gebracht. Rondom staan waxinelichtjes. De kaars die de Skiclub heeft neergezet wordt pas tijdens de Mis aangestoken.
Lech staat vaker op deze manier stil bij dierbaren. Het is een vorm van naastenliefde zegt Müller tijdens de preek. De artsen in Londen doen hun werk, de gemeenschap in Lech heeft geen tovermiddel, maar kan wel bidden en om die manier liefde tonen voor Friso en voor de koninklijke familie.
Müller had graag gezien dat de familie ook naar de Mis zou komen. Maar hij begrijpt dat de Oranjes – prinses Mabel voorop – er niets voor voelen om onder het oog van de camera naar de kerk zou komen. Al helemaal niet op deze ‘treurige dag’, wanneer precies een jaar voorbij is sinds het ski-ongeluk. ,,Toen was het ook zo’n mooie zonnige dag”, zegt de pastoor gelaten.
Het eigenlijke gebed is maar kort en Müller neemt iets van de sereniteit weg door omstandig huishoudelijke mededelingen te doen rond het uitspreken ervan. Of de fotografen niet willen klikken tijdens de korte stil na het aansteken van de kaars, en meer van dat soort nutteloze informatie. Een kerkmeester heeft namelijk de visuele pers buiten gezet. Het klikken buiten – er is nog inkijk door de ramen – is niet te horen.
Lech bedoelt het ongetwijfeld goed. De kerk zit niet voor niets mudvol. Maar de gretigheid waarmee de jaardag van het ongeluk wordt aangegrepen om ook promotie te maken voor het luxe skidorp is een aantal mensen ook een doorn in het oog. Natuurlijk, de foto en de kaars zijn een mooi gebaar, maar het kan ook geen kwaad dat foto’s daarvan wereldwijd worden verspreid met als ‘dateline’ Lech. En ja – ook hier is de foto te zien.
De pastoor vindt het dapper dat de Oranjes terug zijn gekomen; hij bidt om kracht en moed voor de familie want ja, bidden is onder de huidige omstandigheden ook het enige dat kan worden gedaan.
© RB Hans Jacobs; Video: © RB Marius Cirtiu
Reacties