Grace Kelly was in september 2007 overal langs de Côte d'Azur te zien. In bushokjes, op de station, langs de boulevards en stranden, van Marseille tot Menton. Haar aanwezigheid in Monaco was nog indringender. Op nieuwe postzegels, een speciale 2-euromunt, in etalages en op affiches: 25 jaar na haar dood was de Hollywood-filmster die prinses werd, springlevend.
Lang voordat prinses Diana de Britten het hoofd op hol bracht en van Tokio tot New York mannenharten sneller deed kloppen, was er aan de Middellandse Zee al een sprookjesprinses: Grace Kelly. Een stijlicoon, een rolmodel, een toverfee - eigenlijk nog meer dan Diana.
Ze hadden nog iets gemeen: beiden kwamen op dramatische wijze in Frankrijk om het leven als gevolg van een auto-ongeluk. Grace en Rainier waren bij het huwelijk van Diana en Charles; Diana was bij de uitvaart voor Grace kort daarna. Grace overleed op 14 september 1982, een dag nadat ze met haar auto van de weg was geraakt op weg van het prinselijk buitenverbijf Roc Angel naar Monaco; Diana verongelukte in augustus 1997 in Parijs.
Prins Albert van Monaco eerde zijn moeder 25 jaar na haar overlijden met een unieke tentoonstelling in het Grimaldi Forum: 'De jaren van Grace Kelly - prinses van Monaco'. Een afspiegeling van die mega-expositie is nu te zien op paleis Het Loo. Albert opende de expositie dinsdag zelf, in aanwezigheid van koning Willem-Alexander die hij ook meenam voor een rondleiding.
De prins en zijn zussen Caroline en Stéphanie hadden destijds alle kamers, kasten en laden van het prinselijk paleis geopend en overhoop gehaald. Het resultaat was verbluffend. Een doorsnee mens gooit in zijn leven nog wel eens wat weg. Getuige het aantal spullen in de 4000 vierkante meter (!) grote expositieruimte, bewaarde de op 12 november 1929 in Philadelphia geboren Grace Patricia Kelly van jongs af aan alles.
Toen haar echtgenoot prins Rainier - hij overleed in 2005 - nog leefde, lagen al die spullen achter slot en grendel. Hij wilde zijn herinneringen niet delen. Het was ook allemaal te pijnlijk. Ook haar kinderen wisten niet wat er allemaal lag opgeslagen. Dat maakte voor hen de voorbereiding op dit eerbetoon de afgelopen twee jaar tot een ontdekkingsreis. ,,We hebben veel moeten lachen en huilen", zei Albert daarover.
De familie verdiende lof voor het ontgrendelen van de schatten. Het beeld dat ontstond van het leven van Grace is bijna compleet en zeker vollediger dan in koninklijke kringen gebruikelijk, zoals de correspondentie met nog levende personen.
Tussen de honderden brieven en kaarten van alle filmsterren uit de jaren vijftig en zestig - en uiteraard de briefwisseling door de jaren heen met Grace' favoriete regisseur Alfred Hitchcock - viel een briefje op van prinses Beatrix. ,,Ik kan je werk op officieel niveau niet ondersteunen", antwoordt Beatrix op 6 augustus 1965 vanuit Porto Ercole op een kennelijk verzoek van 'Dear Grace'. (Op Het Loo wordt alleen de eerste bladzijde getoond, niet de afwijzing op het derde blad)
Dat de Hollywoodster en Oscar-winnares, die in 1955 eigenlijk bij toeval in contact kwam met prins Rainier van Monaco moest vechten om ook als prinses te worden geaccepteerd, blijkt ook uit de briefwisseling met de Britse koningin Elizabeth. Die laat in de eerste jaren het schrijven van bedankjes over aan haar secretaresse. Pas na vele jaren komt er een persoonlijke krabbel bij, nog later gevolgd door zelf geschreven boodschappen. ,,She is one of us", zei de zeer stand bewuste koningin-moeder Elizabeth uiteindelijk, terwijl Charles en Diana regelmatig contact hadden met 'prinses Gracia', zoals ze in Nederland werd genoemd.
In de vijftien thematisch opgezette zalen vormde de koninklijke correspondentie maar een klein onderdeel. De jeugd van Grace, haar jaren als toneelspeelster en daarna als filmactrice, de ontmoeting met Rainier en het huwelijk, haar rol in Monaco, het moederschap, hobby's en paleisleven kwamen allemaal even gedetailleerd aan bod. Haar Oscar voor de film The Country Girl stond er ook. De beroemde, door filmstudio MGM gemaakte en betaalde trouwjurk was in 2007 voor het eerst sinds 1956 weer in Monaco te zien. Grace had hem geschonken aan een museum in haar geboortestad Philadelphia. De trouwjurk is ook in Apeldoorn.
Maar de door Grace' kleedster Maryelle Girardin een kwart eeuw lang zorgvuldig geconserveerde baljurken en mantelpakjes, veel van Dior en Givenchy, hebben ook een voorname plek. Samen met de extravagante zonnebrillen, Hermès-tassen, juwelen, en schoenen.
En niet te vergeten de opmerkelijke badmutsen. Filmposters, schooldiploma's, de eerste filmcontracten, een briefje waarin ze zich tegenover Hitchcock verontschuldigde voor het afzeggen van haar comeback in 1962 in de film Marnie, 'homemovies' met de kinderen, de kinderkleertjes van Caroline, de covers van internationale bladen, het is er allemaal.
,,Zo'n overzicht van het leven van mijn moeder is er nog nooit geweest", zei ook Albert. Vanuit Parijs, Londen en New York kwamen meteen aanvragen binnen om de tentoonstelling over te nemen en in Monaco wordt gedacht aan een meer permanente expositie voor de vrouw die het vorstendom met haar glamour en stijl op de wereldkaart heeft gezet.
© Royalblog Hans Jacobs; Foto's: © RB Marius Cirtiu, Paleisarchief; archief SBM; G Barclay, Sebastian Rosenberg (2), Graydon Wood. Oorspronkelijk geplaatst: 14 september 2007
Amada is een organisatie die door prinses Gracia (Grace) is opgericht in 1963. Ze heeft Beatrix daarvoor hulp gevraagd. Jammer genoeg is niet het hele briefje te lezen. Dat was het zo'n vijftien jaar geleden wel. Beatrix schrijft eerst dat ze geprobeerd heeft in het Frans te antwoorden, maar dat dat mislukt is. En dat Engels voor haar gemakkelijker is.
Geplaatst door: Marc vd Linden | 01 augustus 2007 om 14:42