Van China naar Indonesië, via Korea. Het klinkt wellicht opwindend en exotisch, maar ik zou het in elk geval voor de wintermaanden nooit hebben bedacht. Van min veertien graden naar een gevoelstemperatuur van plus 34 graden, in een tijdsbestek van amper acht uur vliegen. Van sneeuw en ijzige wind naar tropische regen en een hoge luchtvochtigheid. Verre van ideaal.
Koningin Máxima heeft er echter voor gekozen om een bezoek aan de Olympische Winterspelen in PyeongChang te combineren met een nieuw VN-werkbezoek aan Indonesië. En toen ze dat besluit eenmaal had genomen, kwam er eind vorig jaar op paleis Noordeinde nog een uitnodiging van de Chinese president Xi Jinping bij. Of haar man op weg naar Korea niet een tussenstop wilde maken in Beijing (Peking)?
Zo kwam dus een opmerkelijk en uitdagend reisschema tot stand, ook voor de verslaggever die maar moest zien hoe het koninklijk paar bij te benen. Dat is geen roep om medelijden: wie niet wil reizen moet thuisblijven. Maar er komt toch wel wat kijken bij het volgen van koning en koningin. Die hebben anders dan de verslaggever ook zo hun eigen mensen om alles in goede banen te leiden en zij kunnen ook iets comfortabeler vliegen. En hoeven bijvoorbeeld niet achter een visum aan.
Enfin. Het koninklijk werkbezoek aan China was kort maar krachtig. Hoogtepunt was het diner dat het koninklijk paar had met de Chinese president en zijn echtgenote Peng Liyuan. De rest van het programma op de eerste dag was in feite opvulling.
Koning en koningin werden bij ambassadeur Ed Kronenburg thuis bijgepraat over de situatie in China. Zo'n gesprek zou - wellicht met andere mensen - natuurlijk ook op de Eikenhorst plaats gehad kunnen hebben. De ontmoeting met de Chinese premier Li Keqiang (foto hierboven) was ongetwijfeld ook interessant, maar als daarna het samenzijn met de president anderhalf uur uitloopt, dan is duidelijk waar het zwaartepunt lag.
Koningin Máxima moest vervolgens een dagdeel alleen aan de slag omdat haar man al meteen doorvloog naar Korea. Daardoor kreeg Máxima een andere rol dan gebruikelijk in het buitenland. Haar solo reizen over de grens zijn doorgaans in het kader van het werk voor de Verenigde Naties, zoals nu in Indonesië, en niet als vertegenwoordiger van Nederland. Maar met een programma gericht op verdere uitbreiding en verdieping van de handelsrelaties tussen Nederland en China, bevond de koningin zich toch op bekend terrein.
Vrijdag vertrok Máxima ook naar PyeongChang, waar ze samen met Willem-Alexander de Nederlandse deelnemers aan de Winterspelen kon toezwaaien bij de openingsceremonie. Zaterdag werd het Olympisch programma vervolgd met een ontmoeting met de sporters en het vieren van het eerste Nederlandse schaatssucces. Een drieslag van de vrouwen op de 3 kilometer, een primeur. De koning had zondag de kans ook de 5 kilometer te zien bij de mannen - Sven Kramer! - terwijl Máxima haar reis vervolgde richting Jakarta.
De verslaggever maakte op weg van China naar Indonesië een tussenstop van zo'n 22 uur in Korea. Dat had in de eerste plaats te te maken met voordeliger vliegtickets en in de tweede plaats met de wens de kennismaking met Seoul te hernieuwen. Even op en neer reizen naar het Olympische ski-oord - er rijdt een hogesnelheidstrein - zat er niet in. Dan had ik een dag eerder weg moeten gaan uit Beijing (Peking), maar de Chinese hoofdstad 'vroeg' ook om nog enig rondkijken.
De aankomsten in China, Korea en Indonesië waren allemaal gepland in de avond. Wat ik van deze reis heb geleerd, is dat dit een risico inhoudt. Een beetje vertraging (tot nu toe waren drie van de vier vluchten vertraagd) en het wordt nachtwerk: half twee 's nachts in Beijing, half elf 's avonds in het hotel in Seoul, en kort na middernacht aankomst in Jakarta (in plaats van half elf). Gelukkig was de meldtijd maandagochtend pas om zes uur voor de interessante dagtrip naar Bandar Lampung, op Sumatra.
Wel zelf een lunchpakket regelen....
(C) RB Hans Jacobs
Reacties