Prinses Laurentien en de oplossing voor de twee Armeense asielkinderen

Er moet een oplossing komen voor de twee jonge Armeense kinderen die volgens de Nederlandse regels in 2008 ten onrechte met hun moeder asiel hebben aangevraagd. Dat zei prinses Laurentien maandagmorgen desgevraagd in de uitzending van Jeroen van Inkel op Radio 5.

,,Ik kan en wil geen oordeel hebben over de situatie”, stelde Laurentien, ,,Maar laten we vooral herinneren dat het jonge kinderen zijn die stabiliteit nodig hebben.”

De Raad van State heeft vrijdag in een uitspraak nog eens bevestigd dat de twee, 12 en 13 jaar oud, het land uit moeten, naar hun moeder die eerder al is vertrokken naar Armenië. Namens de - om uitzetting te voorkomen inmiddels ondergedoken kinderen - is ook een open brief gestuurd naar het koningspaar. ,,We zijn bang en we zijn boos. Het gaat heel slecht met onze moeder (..). Alstublieft, breng ons niet naar een weeshuis en breng ons moeder terug."

'Genade voor recht' schreven mensen op sociale media.

In individuele gevallen is de publieke opinie al snel op de hand van degenen die niet mogen blijven. Vaak was de aanvraag bij voorbaat al kansloos maar door jarenlang alle mogelijke procedures te bewandelen, wordt bewust een Nederlandse geschiedenis opgebouwd. Na tien jaar hier herinneren in dit voorbeeld de kinderen zich uiteraard weinig van Armenië. Maar moet het eindeloos kansloos procederen worden beloond?

Aan de andere kant: moeten de kinderen daarvoor worden bestraft?

Wie kijkt naar het groter geheel beseft dat de gezamenlijk afgesproken regels moeten worden nagekomen. Er zijn nog vijf miljoen kinderen en volwassenen die naar Nederland willen komen, uit landen die anders dan Armenië niet veilig zijn en waar de omstandigheden écht beroerd zijn. Vijf miljoen mensen die zo willen meedoen aan hun lokale aflevering van 'Ik vertrek' maar die geen toestemming krijgen om hier te komen, of de kans niet hebben om asiel aan te vragen ook al zouden ze daarvoor in aanmerking komen.

Om plek te hebben voor echte asielzoekers en vluchtelingen, moeten de regels worden toegepast. Hetzelfde recht dat wordt gebruikt om te procederen tegen terugsturen naar Armenië moet ook worden gerespecteerd wanneer de uitspraak niet is wat stiekem, en tegen beter weten in, werd gehoopt. Ook al is dat pijnlijk en lijkt dat op individuele basis onmenselijk.

De oplossing waarover Laurentien het had, is er dus al: meewerken aan de uitvoering van het Nederlands recht.