Gelukt! Uiteindelijk viel het allemaal mee. De aankomsttijd woensdagavond op vliegveld Flamingo van Bonaire was slechts twee uur later dan in het oorspronkelijke reisplan. Toch een prestatie aangezien twee andere vliegmaatschappijen werden gebruikt, en een andere route werd gevolgd. Maar de standvastigheid aan het begin van de dag heeft toch het gewenste resultaat gehad.
Grappig dat het vermaledijde en veel bekritiseerde Insel Air voor de ontbrekende schakel zorgde nadat Avianca met veel tegenzin had ingestemd in verandering van vervolgvlucht én bestemming vanaf Bogotá. Daar had ik om gevraagd in de wetenschap dat er vanaf Aruba nog een late vlucht was naar Bonaire. Maar dan moest er nog wel plaats zijn en moest ik een ticket kunnen kopen.
Vreemd genoeg voor een noodlijdende airline kon dat woensdag niet (meer) online, en ook telefonisch bleek Insel nagenoeg onbereikbaar, met uitzondering voor een lokale ingewijde. Uiteindelijk kon het ticket worden gekocht aan de incheckbalie; tegen contante betaling. Dat weer wel. Op dat moment maakte het natuurlijk niet meer uit. Het ging erom om toch nog op Bonaire te komen, en aangezien het ging om een late vlucht was er ook nog gelegenheid even in Oranjestad te gaan eten.
Ontnuchterend is slechts de gedachte dat wanneer het aan Avianca had gelegen, ik niet alsnog woensdagavond op Bonaire kon zijn, maar pas vrijdag.
Het eerdere verhaal, van begin in Buenos Aires tot vertrek in Bogotá naar Aruba.
De wekker ging woensdagmorgen al vroeg. Om half vijf namelijk stond in Buenos Aires de taxi klaar voor de rit naar het internationale vliegveld Ezeiza. Niet om koningin Máxima op te vangen die rond kwart voor zeven zou aankomen, maar voor een vlucht naar Bogotá.
Daar moest worden overgestapt op een vlucht naar Curaçao, waar de derde vlucht van de dag zou volgen: naar Bonaire, voor het werkbezoek van prinses Beatrix dat donderdagochtend begint. U begrijpt het al. In goed Nederlands: 'dat gaat 'm niet worden'.
De Colombiaanse luchtvaartmaatschappij Avianca was tergend langzaam bij het inchecken op Ezeiza. Een uur in de rij later bleek mede waarom, al werd dat niet meteen verteld. Sterker nog. Er werd niets gezegd: ik kreeg een instapkaart voor Bogotá, de koffer werd daar naar toe gestuurd en over Curaçao werd niet gesproken.
'Dat klopt niet. Ik ben ingecheckt voor twee vluchten en mijn bagage moet naar Curaçao'. Op dat moment vertelde de baliemedewerkster pas dat de vlucht minstens een uur was vertraagd. De aansluiting in Bogotá zou daardoor niet worden gehaald. Ik zou donderdagmiddag pas doorvliegen naar Willemstad. Het werd gepresenteerd als een voldongen feit. De klant is niets gevraagd.
Oh ja? Ik moet vanavond op Bonaire zijn, ik heb een aansluitende vlucht - met een andere maatschappij, de Colombianen hoeven daar geen verantwoordelijkheid voor te nemen, maar toch - en donderdagochtend moet er gewerkt worden. 'Jullie oplossing gaat het dus niet worden'.
Probleem is echter dat er maar weinig keuze is. Vanuit Bogotá bijvoorbeeld is er maar één vlucht. Haal je die niet, moet je inderdaad een dag wachten. Bijkomend probleem echter was dat er donderdag vervolgens géén aansluitende vlucht naar Bonaire zou zijn. Daar zou ik in het 'gunstigste' geval pas vrijdag een keer aankomen. Dat moest ik zien te voorkomen, maar daarvoor was soepelheid nodig van de luchtvaartmaatschappij.
Ik doe het voorwerk voor dit soort gecompliceerde vliegreizen meestal zelf en schakel pas in een latere fase reisbureau ATP in voor de boekingen. Ik wist daarom dat er woensdagavond nog een late vlucht van Aruba naar Bonaire zou kunnen zijn, en dat er vanuit Colombia meer dan één vlucht is naar Aruba. Via die omweg zou het wellicht toch kunnen lukken om voor donderdag in Kralendijk te zijn.
Een creatieve oplossing, die Avianca bovendien een hotelovernachting scheelde. Maar aan creatieve oplossingen deden ze niet. Omboeken naar een andere bestemming - met een andere airline ook nog - kon niet. Ook al zou de klant daardoor kans maken nog tijdig op zijn eindbestemming te komen: ik begrijp wat u wilt, maar het kan niet.. Ik heb inmiddels echter geleerd om op beleefde manier voet bij stuk te houden. 'Natuurlijk kan het, maar u wilt niet'.
Er werd vervolgens driftig gebeld. Het kon écht niet. Misschien dat ik het in Bogotá nog eens kon proberen. Weer een telefoontje. De boarding card werd verscheurd, de koffer van de weegschaal gehaald, en ik werd even meegenomen. De toch nog verrassende boodschap: we boeken uw vlucht van Curaçao om naar Aruba. Maar daar moet u het verder zelf uitzoeken.
Het kón dus inderdaad. Terug naar de incheckbalie, waar het nog eens half uur duurde alvorens ze durfden te beloven dat het goed zou komen. Inmiddels was er niet veel tijd meer tot het geplande instappen voor de (uiteindelijk bijna twee uur) vertraagde vlucht. Ik kreeg begeleiding en heel geruststellend bij de gate ook een bewijs dat de koffer was doorgelabeld naar Aruba en een kopie van de boeking van die vlucht in het reserveringssysteem van Latam.
Tot hier is het verhaal geschreven tijdens de vlucht naar Colombia. Een vriend op Aruba checkt ondertussen of er inderdaad nog een vlucht is naar Bonaire, of dat ik pas dondermorgen vroeg kan doorvliegen. In elk geval ben ik nu in Bogotá geaccepteerd op de vlucht naar Aruba. Of dat ook geldt voor de koffer weet ik over goed drie uur. Hoe het verder gast, hoort u nog.
Hans Jacobs
Reacties