Prinses Mabel bouwt 'groen huis' aan het water, maar blijft in Londen wonen

Prinses Mabel kreeg zaterdag extra aandacht in de uitzending van Blauw Bloed. In een kort interview na afloop van de uitreiking van de Prins Friso Prijs voor de 'Ingenieur van het jaar' sprak ze over de passie van haar man voor het ingenieurschap. De prins dacht daarbij niet aan 'nerds' maar liever aan mensen (m/v) die met briljante oplossingen komen voor hedendaagse problemen – zoals de naaldloze injectie van de prijswinnaar van 2021.

In een aansluitend studiogesprek kwamen de huidige bezigheden van prinses Mabel aan de orde. Ze woont met haar dochters Luana (komende week wordt ze alweer zestien jaar) en Zaria in Londen, en dat bevalt best. Al is de Britse 'lockdown' op dit moment vele malen strenger dan de Nederlandse variant. Pas eind deze maand mag het gezin de eigen wijk uit, en bezoek is helemaal niet toegestaan.

Wat dat betreft was het vorig jaar iets gemakkelijker toen ze vijf maanden woonden in het eerder gekocht huis aan het water in Breukeleveen. Voor Luana en Zaria was het hun eerste langdurige kennismaking met Nederland, waar ze voorheen eigenlijk alleen op vakantie of bezoek kwamen. Het huis ligt op een mooie plek, en is ook niet ver van beide oma's.

Nadat in september de Engelse scholen weer open gingen, werden de Loosdrechtse plassen ingeruild voor Londen. En kon het huis tegen de vlakte. Het is de bedoeling een duurzaam 'groen' familiehuis te bouwen, een mooie uitvalsbasis voor Mabel, maar ook voor haar moeder en zussen. Van verhuizen is in elk geval geen sprake, zo vertelde ze een paar jaar geleden al eens. De prinses woont al sinds haar huwelijk in 2004 in Londen.

Daar kan ze veel meer dan in Nederland opgaan in de menigte en anoniem blijven. In Amsterdam zal ook niet iedereen haar meteen herkennen, maar de kans dat ze wordt opgemerkt is veel groter zoals haar de aandacht zoekende nichtje gravin Eloise heeft ervaren.

Qua werk doet Mabel binnenkort, wanneer er een opvolger is gevonden, een stapje terug bij 'haar' Girls Not Brides. Na elf jaar is het tijd dat de organisatie in de strijd tegen kindhuwelijken op eigen benen komt te staan, al blijft Mabel nog wel in verschillende hoedanigheden betrokken. Een nieuwe job ligt nog niet in verschiet, maar meer tijd thuis is ook welkom met dochters die over enkele jaren zullen uitvliegen.

En actiebloed blijft Mabel door de aderen stromen zoals afgelopen vrijdag bleek toen ze meteen na het ontvangen van de eerste coronaprik opriep ook mensen in de armste landen te helpen om die vaccinatie te ontvangen. Het virus kan immers alleen worden verslagen of beheerst, als iedereen is gevaccineerd.

Wat niet verandert, zo stelde ze toen vorig de door haar geschreven leidraad voor de viering van 75 jaar bevrijding werd gepresenteerd, is haar motivatie en drang om ervoor te strijden dat iedereen in de wereld gelijke kansen heeft. ,,Het moet er niet toedoen waar iemand ter wereld is gekomen”, aldus Mabel. ,,Ik was negen toen mijn vader onverwachts stierf. Maar zijn verhalen over ongelijkheid, armoede en onrecht zal ik mijn hele leven niet meer vergeten. Ze hebben hun stempel gedrukt op de manier waarop ik naar mensen en de wereld kijk, ze liggen ten grondslag aan vele van de keuzes die ik in mijn leven maak.”