
Met het verstrijken van de jaren zijn de bijzondere gevoelens voor paleis Soestdijk langzaam vervlogen. Er kwamen nu schoolklassen die niet eens wisten wie koningin Juliana en prins Bernhard waren. Niet zo gek. Het aftreden van de vorstin was dit jaar precies 40 (!) jaar geleden, haar overlijden alweer 16 jaar terug.

Toch ben ik zondag nog even gaan kijken, op de laatste dag van de reguliere openstelling. Het was druk. Het was natuurlijk ook de laatste dag van de kerstvakantie. Het had ook iets weemoedigs, de wetenschap dat er opnieuw een hoofdstuk werd afgesloten in de lange geschiedenis van dit voor Nederland toch wel bijzondere en iconische gebouw. Al wordt Soestdijk zoals gezegd niet door iedereen meer als zodanig herkend.

Lees ook: Soestdijk: leugen of mythe regeert
Ik maakte weer een wandeling door het lege paleis. Het is versleten, verwaarloosd, zielloos. Koningin Beatrix wilde geen inkijkje geven in het leven van haar ouders.

Alle meubels waren dus verdwenen toen het publiek begin 2007 voor het eerst het paleis binnen mocht en kon vaststellen hoe klein bijvoorbeeld de werkkamer van koningin Juliana was geweest. Alleen de staatsievertrekken hadden iets van hun vroegere uitstraling behouden – er stonden nog meubels – en ook nu waren die het meest interessant.

Grote vraag is nu wat er met Soestdijk gaat gebeuren. Ja, er zijn fraaie plannen, maar zoals dat in Nederland vaker gaat: papier is geduldig en regelgeving verandert tijdens de uitvoering. In dit geval zelfs nog voor de uitvoering. De begroting heeft daardoor een fiks gat, en het is maar de vraag of de verantwoordelijke autoriteiten voldoende soepelheid hebben om mee te bewegen met de vereisten van een sluitend budget.

In december 2006 bezocht ik het paleis voor het eerst, tijdens de voorbezichtiging voor de media. Het toen gemaakte verslag:

Soestdijk geeft geen geheimen prijs
Verwacht niet dat de geest van Juliana en Bernhard nog rondwaart in paleis Soestdijk. Voor de openstelling van hun echtelijke woning aan de Amsterdamsestraatweg in Baarn zijn alle persoonlijke herinneringen aan de laatste koninklijke bewoners weggehaald.

Dat zal menig bezoeker teleurstellen. Te zien is wáár de Oranjes woonden, maar niet hóe ze er leefden.
Heel even maar komt de bezoeker van paleis Soestdijk oog in oog met de restanten van de recente geschiedenis. Dat is in de voormalige werkkamer van prins Bernhard. De ruimte met uitzicht op de tuin (foto onder, rechts kamer van Bernhard) is leeg. Duizend olifantjes zijn verkocht, de muren zijn opnieuw geverfd en het tapijt is nieuw. Maar een hoekje achter het gordijn is niet aangetast.

Daar valt nog te zien waar de foto's hingen en waar het wiel van de auto waarmee Bernhard in 1937 in Amsterdam bijna verongelukte. Even heb je het gevoel bij de prins op bezoek te zijn, al staat de verwarming niet meer op de door hem gewenste hoge temperatuur (rond 28 graden).
De koninklijke familie heeft na het overlijden in 2004 van prinses Juliana en prins Bernhard bijna een jaar nodig gehad om alle persoonlijke bezittingen uit het paleis te halen. Die spullen zijn voor de openstelling niet teruggekomen. Het paleis geeft dan ook geen geheimen prijs over het leven van de koninklijke bewoners.

Koningin Beatrix is op Soestdijk geboren, maar er is niets dat op haar jeugd in het paleis wijst. Wat is overgebleven zijn de staatsievertrekken (foto boven de Leuvenzaal): interessant vanwege hun historie _ in veel gevallen ingericht door koningin Anna Paulowna in de negentiende eeuw _ maar niet datgene waar de naar verwachting 300.000 bezoekers de komende drie jaar écht voor komen.
Ook niet het hele paleis is geopend. Privé-vertrekken als de gezamenlijke woonkamer, het zwembad, de filmzaal en de koninklijke slaapkamers zijn niet te zien. Deels uit praktische overwegingen, maar ook op verzoek van de Oranjes. Ook het beroemde bordes ('de stoep') is afgeschermd.

De werkvertrekken van Juliana en Bernhard zijn zoals gezegd leeg, alleen de eetkamer (foto) is nog zoals die was toen Juliana en Bernhard er in 1937 hun intrek namen. Prominent op tafel de bel voor de bedienden. Prins Bernhard luidde persoonlijk de gong voor het avondeten. Wie te laat aan tafel kwam, kreeg niets te eten, zo vertelt de paleisgids die zijn kennis heeft opgedaan bij de gewezen huismeester.

De rondleiding langs zo'n zestien vertrekken en ruimtes van het paleis geschiedt in kleine groepjes onder begeleiding van gids en beveiliger. De kanonnenkamer _ het wapentuig heeft de loop gericht op de buitenwereld _ , de Hoekkamer oftewel de salon annex vergaderkamer waar koningin Juliana onder meer haar studentenjaarclubje ontving, de Witte Eetzaal (foto onder) waar in 1998 voor het laatst het jaarlijkse jachtdiner werd gehouden.

Het meubilair is (terug)geleend van het Koninklijk Huisarchief. De zalen en kamers ademen vergane glorie: scheuren in het plafond en de muren, de gietijzeren kachel, het verwaarloosde houtwerk. De inrichting was door Anna Paulowna bedoeld om indruk te maken, maar dat zal de laatste jaren niet meer zijn gelukt.
De charme moet worden gezocht in details. 'De deur die de monarchie redde' bijvoorbeeld in de cadeaukamer. Koningin Wilhelmina's echtgenoot prins Hendrik ontving daar geregeld bezoek dat voor zijn vrouw verborgen moest blijven (het verhaal lijkt onwaarschijnlijk, Wilhelmina woonde niet op Soestdijk, hj). De weggepoetste deur naar de dienstgangen hielp hem daar bij. ,,Hij had levenslust", zegt gids Maarten Westerveen _ die bij de rondleiding van de journalisten zwaar werd overvraagd _ met gevoel voor humor.

In de koninklijke 'peeskamer' zijn ook de panelen waar vanaf 1820 minutieus de groei van de familie werd bijgehouden - al deden de volwassenen ook mee. 'Bernilo' bijvoorbeeld op 31 augustus 1945. Verder groeistreepjes voor Beatrix en haar zussen, Willem-Alexander en zijn broers en neefjes _ Friso was in januari 2005 de laatste die er zijn lengte liet aantekenen.
Jarenlang hebben Juliana en Bernhard in het paleis een eigen leven geleid. Er was niet voor niets sprake van een Baarnse en Soestse vleugel. Volgens de gids was er echter meer harmonie dan buiten het paleis werd verondersteld: de werkvertrekken lagen na Juliana's aftreden naast elkaar, ze sliepen samen beweert hij zelfs, tot ongeloof van zijn gehoor.

Het belbord in de pantry naast de eetzaal haalt zijn bewering genadeloos onderuit: er zijn aparte lampjes voor de (slaap)kamers van 'ZKH' en 'HKH'. Op de valreep geeft het paleis toch nog een heel klein geheimpje prijs.
(2006) © RB Hans Jacobs; Foto's © Phil Nijhuis.
Laatste reacties