ROYALBLOG.NL

Soestdijk probeert stand te houden

Paleis Soestdijk! Voor generaties Nederlanders een iconisch gebouw, waar jaar na jaar koningin Juliana op 30 april - haar verjaardag, en ook die van schoonzoon Pieter - op de stoep (het bordes, zo zeggen gewone mensen) een bont defilé afnam.

Met het ouder worden van de laatste twee bewoners - Juliana en echtgenoot prins Bernhard - vervaagde en verviel de rol van Soestdijk, dat fraaie witte gebouw in het midden van het land. Huis ten Bosch in Den Haag nam de rol over, met hulp van paleis Noordeinde. 

In 2004 stierven Juliana en Bernhard. De familie deed afstand van het gebruik van Soestdijk, dat werd leeggehaald en uiteindelijk zelfs verkocht. De nieuwe eigenaar had grootse plannen, gestoeld op de mogelijkheden die het Rijk voor de verkoop had aangegeven. Maar dat was buiten de provincie Utrecht en de omwonenden in Baarn en Soest gerekend. 

Het paleis verkeerde in 2004 al deels in slechte staat en het is er de afgelopen twintig jaar niet beter op geworden. De eigenaar had een totaalplan, waarbij onderdelen uit het ene deel de renovatie en restauratie van het andere deel moesten bekostigen. De Raad van State gaf de tegenstanders van de plannen begin dit jaar deels gelijk. En nu staat Soestdijk er nog verweerder bij dan in 2004. 

Moedig dat Maya Meijer-Bergmans (80!) verder gaat - dwars tegen de stroom tegenslagen in. Nota bene in de Tweede Kamer is geopperd het paleis terug te kopen! En dan? Maar veel kan er nu niet en zonder inkomsten geen restauratie en straks dus verder verval van het rijksmonument. Om toch nog wat te doen is er nu de tentoonstelling 'Schitteren op Soestdijk'. De preview en opening waren woensdag.

Het blijft een vreemde gewaarwording door de kamers, zalen en gangen van het paleis te lopen, op de stoep te staan en ter ere van je eigen verjaardag maar even te wuiven naar het niet bestaande defilé. Gek ook om in het paleis te drinken op het succes van de expositie, die langs kamers voert die niet eerder te zien waren. Kale kamers overigens, behalve dan de objecten en foto's van de tentoonstelling.

Fotograaf Patrick van Katwijk zorgde voor prachtig beeldmateriaal dat niet geheel de plek krijgt die het verdient; de aandacht gaat teveel uit naar de replicas van juwelen en diademen, en naar (fraaie) jurken. Maar daar is ongetwijfeld een publiek voor. Het zal de unieke combinatie zijn van (nieuw) kijkje binnen het paleis, de foto's en de glitter en glamour die bezoekers weer naar Baarn moet brengen - tot eind februari. 

© RB Hans Jacobs 

Prinses Beatrix weer bij Soestdijk

Prinses Beatrix is zaterdagmiddag op het terrein van Paleis Soestdijk bij de vijfde editie van Het Oranjepad van het Prinses Beatrix Spierfonds.

Het Oranjepad is een wandeling en fietstocht  van en naar paleis Soestdijk om aandacht te vragen voor de strijd tegen spierziekten. Deelnemers kunnen zich laten sponsoren om zoveel mogelijk geld op te halen voor meer wetenschappelijk onderzoek naar spierziekten.

Prinses Beatrix spreekt met mensen die bijzondere inzamelingsacties hebben gehouden, met mensen met een spierziekte en met andere betrokkenen bij het Spierfonds. Ook is ze bij de finish van Het Oranjepad en ontmoet zij hier deelnemers die hebben gewandeld en gefietst.

Alle deelnemers ontvangen voor de finish een oranje hart, waarop ze de naam schrijven voor wie ze het Oranjepad hebben afgelegd. Prinses Beatrix krijgt een toelichting bij de oranje harten die een plek krijgen op de stoep van het Paleis.

© RB; Bron: RVD

Beatrix heropent Amsterdamse molen

Prinses Beatrix heropent vrijdagmiddag in Amsterdam de Molen van Sloten. De prinses krijgt een rondleiding en spreekt met betrokkenen bij de molen. Prinses Beatrix is beschermvrouw van De Hollandsche Molen, de vereniging die zich inzet voor het behoud van molens in Nederland.

De poldermolen heeft de afgelopen maanden een restauratie ondergaan, waarbij de roeden en de wieken zijn vervangen. Ook zijn werkzaamheden verricht aan de balkenconstructie en de vijzel, waarmee het water wordt opgepompt. Na een uitleg over het restauratieproces en de geschiedenis van de molen heropent de prinses de molen door het lossen van de vang (de rem) en stelt zo de molen in werking. Vervolgens spreekt zij met een aantal mensen die nauw betrokken zijn bij de molen.

De Molen van Sloten is een stichting die werkt met ruim zeventig vrijwilligers die helpen de molen draaiende te houden. Dagelijks verzorgen zij rondleidingen voor binnen- en buitenlandse bezoekers. De molen is een provinciaal monument waarvan het bovendeel stamt uit 1847. Tijdens de herbouw in 1991 in Amsterdam-Sloten is het ondergedeelte hoger gemaakt en is de constructie een stellingmolen geworden. Prinses Juliana verrichtte destijds de opening.

© RB; Bron: RVD

Koning Harald: ‘Ik heb het eerder gezegd: ik zal blijven tot ik niet meer kan’

,,Bij iedereen die oud wordt doet vroeger of later het nuchtere feit zich voor dat de krachten gaan afnemen en dat zo iemand zijn taak niet meer kan volbrengen als voorheen. Dan komt er een moment dat het ook niet meer verantwoord is die langer uit te oefenen. Zo voel ik dat voor mij het ogenblik nadert mijn taak als uw Koningin neer te leggen."

Koningin Juliana voelde in 1980 aan dat het tijd was om de kroon over te dragen. Haar opvolger koningin Beatrix nam 33 jaar later eenzelfde besluit: ,,Ik treed niet terug omdat het ambt mij te zwaar zou vallen, maar vanuit de overtuiging dat de verantwoordelijkheid voor ons land nu in handen van een nieuwe generatie moet liggen."

Beide vorstinnen zijn de afgelopen maanden in binnen- en vooral buitenland veel aangehaald na het verrassende besluit van de Deense koningin Margrethe om hun voorbeeld – en dat van koning Albert II en koning Juan Carlos - te volgen. Verrassend omdat Margrethe (83) keer op keer had gezegd niet aan aftreden te denken: ,,Ik ben van mening geweest dat het een taak is die je krijgt, en die je hebt zolang je leeft." Maar net als Juliana (destijds 70) had Margrethe ervaren dat ze haar werk niet meer kon uitvoeren zoals ze wilde.

De blik is daarom meer dan ooit gericht op Noorwegen, waar koning Harald (87) al langer zijn taken maar op halve kracht of met onderbrekingen voor ziekenhuisopnames kan uitvoeren. Maar vooralsnog peinst hij er niet over om op te houden. ,,Nee. Ik blijf bij wat ik altijd al heb gezegd: als je eenmaal een eed hebt afgelegd voor het parlement dan duurt die voor het leven", in januari. ,,We blijven tot het bittere einde. Mijn grootvader deed het, en mijn vader ook. Dus zo zal het zijn. Het heeft ook wel iets: “De koning is dood, lang leve de koning!”’

Maar er zijn maar zeer weinig mensen boven de tachtig die het gevoel hebben dat ze nog net zoveel energie hebben als voorheen, of dat ze een veeleisende voltijdbaan aankunnen. Margrethe kwam, mede door haar gezondheidsproblemen en zware rugoperatie, uiteindelijk ook tot die conclusie. De Denen, die tien jaar geleden in meerderheid al vonden dat ze niet moest doorgaan tot ze er dood bij neerviel, juichten het besluit toe. Iedereen gunt Margrethe na 52 jaar trouwe dienst een gezonde en prettige levensavond.

,,Afstand doen betekent niet dat je de rest van je leven de vogels moet blijven voeren. Koning Haralds goede vriendin Beatrix is ​​nog steeds een actief lid van het Nederlandse koningshuis", merkt de Noorse historicus Trond Norén Isaksen op. Hij vindt dat Harald het voorbeeld van Margrethe en Beatrix moet volgen. Dat monarchieën nog steeds bestaan is volgens hem te ‘danken aan het feit dat ze erin zijn geslaagd zich aan te passen aan veranderende tijden. Eén van die noodzakelijke aanpassingen is dat het steeds gebruikelijker wordt om afstand te doen.’

Hij is daarin heel stellig: ,,In het belang van de monarchie moeten alle monarchen afstand doen van de macht voordat ze door hun leeftijd en gezondheid niet langer de kracht hebben om hun taken uit te voeren – en voordat de erfgenamen ouder worden. Mensen leven steeds langer, en monarchen vormen hierop geen uitzondering. Als monarchie niet synoniem wil worden met gerontocratie, is het noodzakelijk om opnieuw na te denken over de manier waarop troonopvolgingen plaatsvinden."

Isaksen verwoordt een sentiment dat volop in Noorwegen opduikt. ‘Het aftreden van koningin Margrethe is niet alleen begrijpelijk, het is ook verstandig. Koning Harald zou hetzelfde moeten doen’, schrijft de Bergen Tidende. Harald, die de afgelopen jaren vaak heeft moeten verzuimen wegens een waaier aan kwalen en mankementen en net gerepatrieerd moest worden uit Maleisië, gaat daarmee in tegen de tijdgeest.

Isaksen: ,,Zoals koningin Margrethe heeft aangetoond, is het toegestaan ​​om van gedachten te veranderen, zelfs voor vorsten die troonsafstand hebben uitgesloten. Koningin Margrethe is een wijze vrouw. Wijsheid houdt ook in dat je het vermogen hebt om van gedachten te veranderen wanneer dat het beste is."

© Hans Jacobs. Dit artikel verscheen eerder in het maandblad Royalty, #1-2024

(Zuid-)Afrika en de Oranjes

In het nieuwe nummer meer over de Oranjes en Afrika, de marathon beleving van prins Pieter-Christiaan, de Vrouwen van Soestdijk en het Slavernijverleden in het paleis in Amsterdam, maar ook een frisse kijk op prinses Alexia en een voorpublicatie uit het boek Monarchie en een blik op de Tronen expositie op Het Loo.

Coverfoto: © MPE Patrick van Katwijk

Prinses Traute zur Lippe overleden

Prinses Traute zur Lippe is zaterdag, kort na haar 98ste verjaardag, in familiekring in het Fürstliches Residenzschloss in Detmold overleden. Dat heeft het vorstenhuis van Lippe bekendgemaakt.

Prinses Traute was aangetrouwde familie van prins Bernhard: haar man prins Armin (1924-2015) was een volle neef van de echtgenoot van koningin Juliana. Armin was in 1937 ook bruidsjonker bij het huwelijk van Bernhard en Juliana.

Prinses Traute (geboren Traute Becker) was niet van adellijke afkomst. Ze trouwde in maart 1953 met prins Armin. Zijn vader Leopold IV had tot 1918 nog daadwerkelijk over het nu in de deelstaat Noordrijn-Westfalen opgenomen ministaatje geregeerd.

Leopold had destijds een wat moeilijke verstandhouding met zijn jongere broer 'Berni', zeker toen die huwde met de eerder gescheiden Armgard von Cramm. De kinderen uit dat huwelijk, onder wie Bernhard (1911-2004), werden aanvankelijk graven en geen prinsen. Pas in 1916 kregen ze die hogere titel.

Armin volgde in 1949 zijn vader op als hoofd van de familie. In de jaren vijftig nam hij in Duitsland standpunten in die lijnrecht ingingen tegen die van zijn Nederlandse neef. Armin en Traute werden lid van de Bond van Dienstweigeraars, terwijl prins Bernhard juist al het militaire koesterde. De relatie van Armin met zijn in Nederland wonende neef werd pas in Bernhards laatste levensfase, na de troonsafstand van Juliana, weer goed.

,,Ik kende hem als kind niet zo goed, maar we konden altijd uitstekend met elkaar opschieten. Hoewel Bernhard, toen ik nog klein was, meer interesse had voor mijn oudere zusters dan voor mij,” vertelde Armin kort na Bernhards overlijden in 2004. ,,Hij was een vrijbuiter. Hij wist precies wat hij wilde en hij liet zich niets voorschrijven.”

© RB; Beeld: © RB, screenshot LZ.de

Juliana-generatie zal plezier beleven aan tentoonstelling in Nieuwe Kerk

Op de Dam in Amsterdam lokte en lonkte woensdag bij het begin van het staatsbezoek uit Italië de tentoonstelling over koningin Juliana in de Nieuwe Kerk. De verslaggever was eerder uitgenodigd voor een voorbezichtiging en kon de opening door prinses Beatrix bijwonen, ware het niet dat beide plaatsvonden tijdens het staatsbezoek aan Zweden.

Toen de militaire detachementen zich klaar maakten om af te marcheren, richtte de verslaggever zijn eerste stappen richting Melly’s Cookiebar, ingebouwd in de Nieuwe Kerk, voor koffie en opwarmen. Melly’s heeft koningin Máxima als vaste klant, vanwege de daar in huis gemaakte Argentijnse alfajores.

Maar daarna wachtte de tentoonstelling. Het is niet zo zinvol er een oordeel over te vellen. De verslaggever vindt de Nieuwe Kerk bijvoorbeeld bijzonder onhandig en onprettig als tentoonstellingsruimte. Dat is natuurlijk maar een persoonlijke mening. Voor déze expositie echter is de kerk uitermate geschikt: hier immers werd Juliana op 6 september 1948 ingehuldigd.

De eerste opstelling die bezoekers te zien krijgen is in dat verband ook zeer geslaagd: een levensgrote afbeelding van Juliana’s eedaflegging, de destijds gebruikte stoelen, haar inhuldigingsjurk, zonder ‘kroningsmantel’. Daar tegenover de Crème Calèche, het inhuldigingsgeschenk uit 1898 van koningin Emma aan haar dochter koningin Wilhelmina. Enkele dagen eerder poseerde het huidige koninklijke gezin daar nog voor.

Vervolgens wordt de bezoeker meegenomen door het leven en de ‘Eeuw van Juliana’. Het moet gezegd: de Koninklijke Verzamelingen zijn zeer royaal geweest met het uitlenen van ‘ditjes en datjes’ uit de eigen collectie. Kledingstukken, brillen, speelgoed, foto’s, geschenken en documenten. Aan de reacties te horen leiden die tot herkenning en vertedering – het woensdag aanwezige publiek had heel duidelijk Juliana nog als vorstin meegemaakt.

Wie gebruikt maakt van de audiogids krijgt veel tekst en uitleg en daar werd ruim gebruik van gemaakt. Nadeel: mensen blijven lang voor de vitrines en voorwerpen staan, waardoor anderen slecht zicht hebben. Het loopt niet door zogezegd, zeker niet als het drukker is. Te lezen is er minder, maar dat wordt ruimschoots goed gemaakt door het werkelijk prachtige boek ‘De eeuw van Juliana’ dat tegelijkertijd is uitgekomen. Smullen!

De purist merkt in de tentoonstelling (en het boek) wel een aantal foutjes op, zoals de datum van het eerste staatsbezoek aan Suriname of het feit dat dit een officieel staatsbezoek zou zijn geweest. Onzin natuurlijk. Een staatsbezoek is per definitie officieel. De toevoeging is overbodig. In het boek zijn eerste visites (1955, 1965) aan Suriname ook al officiële staatsbezoek, maar dan kan helemaal niet. Een staatshoofd kan niet op staatsbezoek gaan in eigen land/koninkrijk. Dat zou betekenen dat Juliana op bezoek ging bij zichzelf.

Maar dat zijn details, al mag je beter verwachten. De Juliana-generatie zal plezier beleven aan de nog tot 10 april lopende tentoonstelling, juist omdat het ook een tijdreis is door het eigen leven, wanneer dat tijdens Juliana’s lange leven (1909-2004) ook mag zijn begonnen. De verslaggever heeft haar in 1963 op Prinsjesdag voor het eerst gezien en daarna nog een keer heel bewust in september 1967, voor de doop van prins Willem-Alexander.

En zo zullen er meer bezoekers zijn met herinneringen. En wie na 1975 of daaromtrent is geboren, of na de eeuwwisseling, die kan hier kennismaken met een lang vervlogen tijd en op aardige manier meer leren over een ‘ander Nederland.’ Dat Juliana af en toe wel erg ‘bijzonder’ wordt gemaakt en 'wit gewassen', moet de tentoonstellingsmakers maar worden vergeven.

Tip: de museumwinkel van De Nieuwe Kerk heeft onder meer een mooie selectie boeken en ansichtkaarten die met Juliana en het koningshuis te maken hebben. 

© RB Hans Jacobs; Beeld: © RB

Prinses Margriet opent tentoonstelling over poppen van haar moeder Juliana

Prinses Margriet opent vrijdagmiddag in Museum Hoeksche Waard in Heinenoord de tentoonstelling ‘Juliana, Een eeuw in poppen’. De tentoonstelling is tot stand gekomen door bruiklenen van de Koninklijke Verzamelingen.

Koningin Juliana heeft gedurende haar leven ruim zeshonderd poppen cadeau gekregen. In haar jeugd kreeg zij overwegend poppen met Nederlandse klederdracht. Later ontving zij ook poppen van internationale delegaties. De poppen staan symbool voor het land, de cultuur, het beroep of de vereniging van de schenker.

De collectie weerspiegelt zodoende de maatschappelijke en historische ontwikkelingen over een periode van bijna een eeuw. Deze poppencollectie maakt onderdeel uit van de Koninklijke Verzamelingen. 

‘Juliana, Een eeuw in poppen’ toont circa zeventig van deze poppen, aangevuld met klederdrachten, klederdrachtpoppen en herdenkingsvoorwerpen gerelateerd aan koningin Juliana uit de collectie van Museum Hoeksche Waard.

De expositie toont de rijkdom en diversiteit van de klederdracht uit deze regio en is in samenwerking met musea in Goes en Sommelsdijk uitgebreid met kleding en poppen van de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden.

Prinses Margriet opent de tentoonstelling, volgt een rondleiding en krijgt een toelichting op de achtergrond van de poppen uit de regio Hoeksche Waard. Daarnaast spreekt zij met de curator en conservator en andere betrokkenen over de expositie.

© RB; Bron: RVD; Beeld: © Koninklijke Verzamelingen 

Beatrix viert jubileum Four Freedoms

Prinses Beatrix is vrijdagmiddag in de Koorkerk in Middelburg het jubileumevenement bij ter gelegenheid van 40 jaar Four Freedoms Awards.

In de Koorkerk vond in oktober 1982 ook de eerste uitreiking plaats, waaronder de International Four Freedoms Award aan Prinses Juliana. De afgelopen veertig jaar hebben laureaten als Nelson Mandela, Malala Yousafzai, Dalai Lama, Desmond Tutu, Sviatlana Tsikhanouskaya en Angela Merkel een award in ontvangst mogen nemen.

Prinses Beatrix krijgt het eerste exemplaar van het lustrumboek uitgereikt. Tijdens het programma wordt verder teruggeblikt op de afgelopen veertig jaar en vooruitgekeken naar de toekomst. Keynote speaker is Ramin Shahzamani, directeur van War Child, die in 2008 de award ontving voor vrijwaring van vrees. Daarnaast spreekt Anna Eleanor Roosevelt namens de Roosevelt family.

De Four Freedoms Awards worden ieder jaar toegekend aan mannen, vrouwen en organisaties die met hun inzet en prestaties een grote toewijding tonen aan de idealen die President Franklin Delano Roosevelt in zijn historische Four Freedoms speech in 1941 verkondigde.

© RB; Bron: RVD

Eindelijk weer staatsbezoek aan Zweden

Koning Willem-Alexander begint dinsdagmorgen in Stockholm aan het 24ste staatsbezoek uit zijn regeerperiode. Op vliegveld Arlanda worden de koning en koningin Máxima verwelkomd door het Zweedse kroonprinselijk paar en kort daarna volgt bij de Koninklijke Stallen de begroeting door koning Carl XVI Gustaf en koningin Silvia. In rijtuigen gaat het gezelschap vervolgens naar het paleis, voor de welkomstceremonie.

Het laatste Nederlandse staatsbezoek aan Zweden was in 1987. ,,Het werd dus weer tijd", aldus de Nederlandse ambassadeur aan de vooravond van de visite. Koning Carl Gustaf zelf was tweemaal op staatsbezoek in Nederland: in 1976, niet lang na zijn huwelijk, bij zijn peettante koningin Juliana en in 2009 bij koningin Beatrix. 

Voorafgaand aan het staatsbezoek had Royalblog er het volgende over te zeggen:

Dat het Zweedse koningspaar uitgerekend in het 'Juliana jaar 2009' voor de tweede keer op staatsbezoek komt naar Nederland kan bijna geen toeval zijn. Het staatsbezoek (21-23 april) vindt plaats een week voor de herdenking van de honderdste geboortedag van Juliana.

Koning Carl XVI Gustaf was petekind van de in maart 2004 overleden koningin Juliana. Beiden zijn op 30 april geboren: Juliana in 1909 en Carl Gustaf in 1946. In een interview met Nederlandse media benadrukte het Zweedse koninklijk paar de warme banden met Juliana, en prins Bernhard.

Ook in de volgende generaties hebben beide koninklijke families de onderlinge banden en vriendschap onderstreept door bij elkaar op te treden als doopgetuige. Zo werd (toen nog) prinses Beatrix peettante van de Zweedse kroonprinses Victoria en trad Victoria op haar beurt op als getuige bij de doop van erfprinses Amalia. [En werd Willem-Alexander peetvader van Victoria's dochter Estelle]

Bij rouwen, trouwen, bijzondere verjaardagen en jubilea komen de Oranjes en Bernadottes graag bij elkaar over de vloer. Máxima beleefde nog voor haar huwelijk met prins Willem-Alexander haar debuut in internationaal koninklijk gezelschap bij de viering van het zilveren huwelijksfeest van koning Carl Gustaf en koningin Silvia in 2001.

Een viering overigens waar Máxima een gebroken enkel aan overhield na een ongelukkige val. Het Zweedse koningspaar kwam vervolgens in relatief korte tijd vier keer naar Nederland: voor het huwelijk van Alexander en de begrafenissen van Claus, Juliana en Bernhard. Maar ook in 1993 nog waren de Zweden in Amsterdam, voor de tentoonstelling De Gouden Eeuw in Zweden en Nederland.

De Oranjes op hun beurt togen in 2006 opnieuw naar Zweden voor de uitgebreide viering van Carl Gustafs zestigste verjaardag. Omdat Koninginnedag dat jaar op 29 april werd gevierd, leverde dat ook geen problemen op met de verplichtingen in eigen land.

Maar koningin Juliana en prins Bernhard zijn in het verleden ook wel na afloop van het defilé op paleis Soestdijk voor Juliana in het vliegtuig gestapt voor het verjaardagsfeest van Carl Gustaf.

De persoonlijke geschiedenis van de Zweedse koning heeft ook een droevige Nederlandse component. Zijn vader erfprins Gustaf Adolf (40) kwam in januari 1947 naar Nederland voor een jachtpartij met prins Bernhard als gastheer. Op weg terug naar Stockholm verongelukte de prins toen het KLM-vliegtuig neerstortte na een tussenlanding op vliegveld Kastrup in Kopenhagen.

Carl Gustaf was toen nog geen jaar oud en heeft zijn vader dus nooit gekend. In 1973 kwam hij op de troon na het overlijden van zijn grootvader koning Gustaf VI Adolf. ,,Prins Bernhard was altijd de eerste die mij opbelde op mijn verjaardag", vertelde de koning, die naar eigen zeggen goed kon opschieten met de prins die zich altijd verantwoordelijk is blijven voelen voor Carl Gustaf.

Het eerdere staatsbezoek aan Nederland in oktober 1976 was de eerste officiële buitenlandse reis van koningin Silvia die op 19 juni van dat jaar huwde met Carl Gustaf. Silvia sprak dan ook vol lof over de ontvangst door Juliana bij haar 'eerste staatsbezoek'. Carl Gustaf en Silvia hadden elkaar vier jaar eerder leren kennen bij de Olympische Spelen in München.

Bij het staatsbezoek, kort na het einde van het Lockheed-schandaal, verscheen prins Bernhard in burger bij de welkomstceremonie voor de Zweedse gasten, die met de torpedojager Halland naar Amsterdam waren gevaren. Op de tweede dag van het bezoek maakte Juliana destijds bekend dat ze 'voor de twaalfde keer' grootmoeder zou worden. Dochter prinses Christina was in verwachting van haar eerste kind.

Het koninklijk paar kiest ook dit keer voor een inhoudelijk bezoek, al keren ze niet terug naar de Flevopolder, waar in 1976 minder was te zien dan nu in Almere en Lelystad. Een bezoekje aan Volvo in Born zit er ook niet meer in, de Zweedse automaker is er vertrokken.

En het paleis op de Dam in Amsterdam, waar de koninklijke gasten destijds logeerden en vanaf het balkon het Amsterdamse publiek toewuifden is dit keer slechts decor bij de kranslegging bij het Nationaal Monument. Het gerenoveerde paleis is nog steeds niet in gebruik.

Duurzaamheid, hulp aan werklozen, kinderrechten en de handelsbetrekkingen staan onder meer op het volle programma dat Carl Gustaf en Silvia, al dan niet in gezelschap van de Oranjes, voert langs Den Haag, Amsterdam, Kudelstaart, Leiden, Delfzijl en Groningen.

© GPD RB; Foto's: © MPE Patrick van Katwijk