Koning en koningin zijn vertrokken uit Seoul. Het staatsbezoek aan Korea zit erop. Enkele uren geleden is afscheid genomen van president Park Geun-hye die maar kort bleef bij de receptie na afloop van de contraprestatie, een concert van harpiste Lavinia Meijer in The Raum, in het stadsdeel Gangnam op de zuidoever van de rivier Han in de Koreaanse hoofdstad Seoul.
Het vertrek van de president werd met innerlijk gejuich begroet door de genodigden bij de feestelijke slotavond van het staatsbezoek. De aanwezigheid van Park betekende namelijk dat op het moment dat zij het gebouw betrad alle communicatiemiddelen werden geblokkeerd. Geen telefoon, geen WiFi, niets.
Kort daarvoor had een bataljon beveiligers in alle zalen scramblers neergezet, en bij de uitgangen stonden zwaar bewapende miltairen. Korea neemt met de president geen enkel risico – Parks vader generaal Park Chung-hee, die Korea met ijzeren vuist vanaf 1961 leidde, werd in 1979 bij een aanslag gedood. Dat betekende ook dat de regie bij de contraprestatie net als eerder in Japan deels in handen was van de gastheer, en niet van Nederland.
Koning Willem-Alexander let op de kosten, zo benadrukte hij nog eens tijdens het persgesprek eerder op de dag, en dus zijn de contraprestaties in schaal en prestige teruggebracht. Geen Concertgebouworkest, maar een harpiste, geen adembenemend operagebouw maar een zaal in het Okura of het licht bizarre, in Renaissance stijl maar in 2010 gebouwde kunstcentrum The Raum.
Het koningspaar hield de vaart erin op de tweede en laatste dag van het staatsbezoek. Seminar met toespraak – we hebben veel gemeen en kunnen goed met elkaar samenwerken -, paleisbezoek en ontspannen poseren, naar het parlement voor een grap ten koste van een fotograaf, CEO’s uithoren, en vervolgens de drieklapper persgesprek, ontvangst Nederlandse gemeenschap en contraprestatie.
Dat persgesprek verliep ontspannen en met humor, van beide kanten. De Telegraaf-journalist die vroeg of de koning ook nog een vraag had – het was tenslotte een ‘gesprek’ – en of de media nog onderwerpen hadden laten liggen, werd enigszins weggehoond door Willem-Alexander. Dat was een gedachte die eerder thuishoorde bij het land tachtig kilometer verderop (Noord-Korea), daar wilde hij zich niet mee bemoeien.
De koning vertelde over het nut van staatsbezoeken, over zijn bewondering voor Korea, over de kosten van de verbouwing van zijn paleizen, nam geen stelling in het Zwarte Pietendebat, en vertelde met emotie over zijn gedachten bij de aanstaande herdenking voor de slachtoffers van MH17. De koningin wilde niet veel loslaten over de banden met kroonprinses Masako, dat was privé.
Willem-Alexander ging ook in op het Japanse protocol, dat hij als wezenlijk onderdeel van de Japanse cultuur verdedigde. Hij was oprecht, maar kon natuurlijk ook niet anders antwoorden. ‘Koning hekelt Japans protocol’ zou als krantenkop alle vorige week gekweekte goodwill vernietigen.
© Royalblog, Hans Jacobs
Laatste reacties