ROYALBLOG.NL

Qaboos voerde Oman uit Middeleeuwen

Maar weinig staatshoofden hebben zo’n stempel op hun land gedrukt als de vrijdag overleden sultan Qaboos (79), die Oman in bijna 50 jaar tijd uit de middeleeuwen naar de 21ste eeuw heeft gevoerd.

Sultan Qaboos (foto bij het Nederlandse staatsbezoek in 2012, poolfoto) liet in gesprekken en publicaties niet na te onderstrepen dat Oman bij zijn aantreden in juli 1970 in alle opzichten achterlijk was. Zijn vader sultan Said bin Taimur (regeerde 1932-1970) stond in de weg van iedere ontwikkeling en modernisering.

In Oman - ruim vijf keer zo groot als Nederland, met tegenwoordig ruim 4,6 miljoen inwoners - waren destijds maar één ziekenhuis en slechts drie scholen. Radio's waren verboden, wie zich na zonsondergang zonder lantaarn buiten de stadsmuren bevond, werd beschoten.

Buitenlanders waren niet welkom en de Omanis mochten zelf ook hun land niet uit. Diplomatieke betrekkingen waren er niet. De opbrengsten van de oliewinning hield de sultan ongebruikt in de staatskas. Dat zorgde voor veel onvrede en een gewapende opstand in Dofar, het zuiden van het land, die met buitenlandse hulp (Britten, Jordanië, Iran) pas in 1975 werd onderdrukt. 

Qaboos bin Said, geboren op 18 november 1940, pakte de zaken meteen anders aan. Hij had een deel van zijn opleiding wel in het buitenland (India, Engeland, Duitsland) genoten, maar was bij terugkeer door zijn vader onder huisarrest geplaatst, in het paleis in het zuidelijke Salalah.

Na de staatsgreep - volgens de officiële lezing trad Said af, maar daarvoor waren wel militairen nodig onder leiding van Qaboos - verplaatste de nieuwe sultan de hoofdstad en regering naar de eeuwenoude havenstad Muscat.

Om de eenheid te benadrukken van het land, dat historisch een verdeling kende tussen de naar buiten gerichte kuststreek en de naar binnen gekeerde berg- en woestijnstammen, wijzigde Qaboos de naam 'Muscat en Oman' in 'Oman'.

Sindsdien heeft het land een aantal eeuwen ontwikkeling ingehaald. ,,Het was moeilijk balanceren", aldus Qaboos, die ondanks wat experimenten met inspraak, volksvertegenwoordiging en vrouwenkiesrecht alleenheerser bleef.

Qaboos heeft vanaf het begin echter ingezet op onderwijs, diversificatie en Omanisering. Het land moest niet afhankelijk blijven van de olie-inkomsten en de eigen bevolking moest zelf worden ontwikkeld en aan de slag, in plaats van dat alle baantjes in handen van buitenlanders zouden zijn en blijven. Vijf jaar na zijn aantreden waren er al 260 scholen en was het gratis onderwijs ook opengesteld voor meisjes.

Oman zette ook in op toerisme, zonder daarbij zoals gebeurde in de emiraten Dubai en Abu Dhabi, de eigen identiteit op te geven of massa toerisme te bevorderen. Oman wordt daarbij geholpen door de 'zachte variant' van de islam die van oudsher wordt beleden in het land, het Ibadisme. De beoefenaars zijn ervan overtuigd dat het geloof nooit aanleiding mag zijn voor oorlogen en bloedvergieten.

Zorgpunt was in de ogen van buitenstaanders alleen de opvolging van de sultan, die na een snel ontbonden huwelijk, ongehuwd en kinderloos is. Qaboos, die behalve staatshoofd onder andere ook premier was, had in het openbaar geen opvolger aangewezen.

Dat moest de familieraad na zijn overlijden beslissen. Dat zou tot spanningen kunnen leiden, was de verwachting. Maar Oman liet dit weekeinde het tegenovergestelde zien. Het ging vlot en in alle openheid.

© RB, Hans Jacobs

Dit artikel is een bewerking en werd eerder geplaatst op 27 februari 2011

Wat gaat gebeuren met Paleis Soestdijk?

Met het verstrijken van de jaren zijn de bijzondere gevoelens voor paleis Soestdijk langzaam vervlogen. Er kwamen nu schoolklassen die niet eens wisten wie koningin Juliana en prins Bernhard waren. Niet zo gek. Het aftreden van de vorstin was dit jaar precies 40 (!) jaar geleden, haar overlijden alweer 16 jaar terug.

Toch ben ik zondag nog even gaan kijken, op de laatste dag van de reguliere openstelling. Het was druk. Het was natuurlijk ook de laatste dag van de kerstvakantie. Het had ook iets weemoedigs, de wetenschap dat er opnieuw een hoofdstuk werd afgesloten in de lange geschiedenis van dit voor Nederland toch wel bijzondere en iconische gebouw. Al wordt Soestdijk zoals gezegd niet door iedereen meer als zodanig herkend.

Lees ook: Soestdijk: leugen of mythe regeert

Ik maakte weer een wandeling door het lege paleis. Het is versleten, verwaarloosd, zielloos. Koningin Beatrix wilde geen inkijkje geven in het leven van haar ouders. 

Alle meubels waren dus verdwenen toen het publiek begin 2007 voor het eerst het paleis binnen mocht en kon vaststellen hoe klein bijvoorbeeld de werkkamer van koningin Juliana was geweest. Alleen de staatsievertrekken hadden iets van hun vroegere uitstraling behouden – er stonden nog meubels – en ook nu waren die het meest interessant.

Grote vraag is nu wat er met Soestdijk gaat gebeuren. Ja, er zijn fraaie plannen, maar zoals dat in Nederland vaker gaat: papier is geduldig en regelgeving verandert tijdens de uitvoering. In dit geval zelfs nog voor de uitvoering. De begroting heeft daardoor een fiks gat, en het is maar de vraag of de verantwoordelijke autoriteiten voldoende soepelheid hebben om mee te bewegen met de vereisten van een sluitend budget.

In december 2006 bezocht ik het paleis voor het eerst, tijdens de voorbezichtiging voor de media. Het toen gemaakte verslag:

Soestdijk geeft geen geheimen prijs

Verwacht niet dat de geest van Juliana en Bernhard nog rondwaart in paleis Soestdijk. Voor de openstelling van hun echtelijke woning aan de Amsterdamsestraatweg in Baarn zijn alle persoonlijke herinneringen aan de laatste koninklijke bewoners weggehaald.

 Dat zal menig bezoeker teleurstellen. Te zien is wáár de Oranjes woonden, maar niet hóe ze er leefden.

 Heel even maar komt de bezoeker van paleis Soestdijk oog in oog met de restanten van de recente geschiedenis. Dat is in de voormalige werkkamer van prins Bernhard. De ruimte met uitzicht op de tuin (foto onder, rechts kamer van Bernhard) is leeg.  Duizend olifantjes zijn verkocht, de muren zijn opnieuw geverfd en het tapijt is nieuw. Maar een hoekje achter het gordijn is niet aangetast.

Daar valt nog te zien waar de foto's hingen en waar het wiel van de auto waarmee Bernhard in 1937 in Amsterdam bijna verongelukte. Even heb je het gevoel bij de prins op bezoek te zijn, al staat de verwarming niet meer op de door hem gewenste hoge temperatuur (rond 28 graden).

De koninklijke familie heeft na het overlijden in 2004 van prinses Juliana en prins Bernhard bijna een jaar nodig gehad om alle persoonlijke bezittingen uit het paleis te halen. Die spullen zijn voor de openstelling niet teruggekomen. Het paleis geeft dan ook geen geheimen prijs over het leven van de koninklijke bewoners.

Koningin Beatrix is op Soestdijk geboren, maar er is niets dat op haar jeugd in het paleis wijst. Wat is overgebleven zijn de staatsievertrekken (foto boven de Leuvenzaal): interessant vanwege hun historie _ in veel gevallen ingericht door koningin Anna Paulowna in de negentiende eeuw _ maar niet datgene waar de naar verwachting 300.000 bezoekers de komende drie jaar écht voor komen.

Ook niet het hele paleis is geopend. Privé-vertrekken als de gezamenlijke woonkamer, het zwembad, de filmzaal en de koninklijke slaapkamers zijn niet te zien. Deels uit praktische overwegingen, maar ook op verzoek van de Oranjes. Ook het beroemde bordes ('de stoep') is afgeschermd.

De werkvertrekken van Juliana en Bernhard zijn zoals gezegd leeg, alleen de eetkamer (foto) is nog zoals die was toen Juliana en Bernhard er in 1937 hun intrek namen. Prominent op tafel de bel voor de bedienden. Prins Bernhard luidde persoonlijk de gong voor het avondeten. Wie te laat aan tafel kwam, kreeg niets te eten, zo vertelt de paleisgids die zijn kennis heeft opgedaan bij de gewezen huismeester.

De rondleiding langs zo'n zestien vertrekken en ruimtes van het paleis geschiedt in kleine groepjes onder begeleiding van gids en beveiliger. De kanonnenkamer _ het wapentuig heeft de loop gericht op de buitenwereld _ , de Hoekkamer oftewel de salon annex vergaderkamer waar koningin Juliana onder meer haar studentenjaarclubje ontving, de Witte Eetzaal (foto onder) waar in 1998 voor het laatst het jaarlijkse jachtdiner werd gehouden.

Het meubilair is (terug)geleend van het Koninklijk Huisarchief. De zalen en kamers ademen vergane glorie: scheuren in het plafond en de muren, de gietijzeren kachel, het verwaarloosde houtwerk. De inrichting was door Anna Paulowna bedoeld om indruk te maken, maar dat zal de laatste jaren niet meer zijn gelukt.

De charme moet worden gezocht in details. 'De deur die de monarchie redde' bijvoorbeeld in de cadeaukamer. Koningin Wilhelmina's echtgenoot prins Hendrik ontving daar geregeld bezoek dat voor zijn vrouw verborgen moest blijven (het verhaal lijkt onwaarschijnlijk, Wilhelmina woonde niet op Soestdijk, hj). De weggepoetste deur naar de dienstgangen hielp hem daar bij. ,,Hij had levenslust", zegt gids Maarten Westerveen _ die bij de rondleiding van de journalisten zwaar werd overvraagd _ met gevoel voor humor.

In de koninklijke 'peeskamer' zijn ook de panelen waar vanaf 1820 minutieus de groei van de familie werd bijgehouden - al deden de volwassenen ook mee. 'Bernilo' bijvoorbeeld op 31 augustus 1945. Verder groeistreepjes voor Beatrix en haar zussen, Willem-Alexander en zijn broers en neefjes _ Friso was in januari 2005 de laatste die er zijn lengte liet aantekenen.

Jarenlang hebben Juliana en Bernhard in het paleis een eigen leven geleid. Er was niet voor niets sprake van een Baarnse en Soestse vleugel. Volgens de gids was er echter meer harmonie dan buiten het paleis werd verondersteld: de werkvertrekken lagen na Juliana's aftreden naast elkaar, ze sliepen samen beweert hij zelfs, tot ongeloof van zijn gehoor.

Het belbord in de pantry naast de eetzaal haalt zijn bewering genadeloos onderuit: er zijn aparte lampjes voor de (slaap)kamers van 'ZKH' en 'HKH'. Op de valreep geeft het paleis toch nog een heel klein geheimpje prijs.

(2006) © RB Hans Jacobs; Foto's ©  Phil Nijhuis.

Lief Maastricht leeft op Koningsdag

Koningsdag 2020 krijgt als thema Leef Maastricht! Dat maakte burgemeester Annemarie Penn-te Strake van Maastricht zondag bekend in haar nieuwjaarstoespraak.

,,Koningsdag wordt dit jaar een bijzondere dag voor Maastricht en Limburg. We vieren het feest namelijk niet alleen met elkaar, maar samen met de koninklijke familie. Leef Maastricht! staat voor alles wat de stad Maastricht en de provincie Limburg kenmerkt", zo zei Penn-te Strake in haar speech.

,,De stad met een luisterrijk verleden en een gretig verlangen naar de toekomst. De hoofdstad van een regio die het leven in al z’n facetten omarmt, waar mensen genieten van grote en kleine dingen, met waardering voor stijl en diversiteit. Waar saamhorig en verbondenheid grondbeginselen zijn. 'Leef Maastricht' knipoogt ook naar het dialect, waarin het 'Lief Maastricht' betekent. Een bewuste keuze", zo zei de burgemeester.

Bij het thema hoort een logo, waarin een lint in oranje en koningsblauw centraal staat. Penn-te Strake:,,Een lint dat de verbondenheid tussen al onze levens in Limburg symboliseert. Van het traditionele leven tot het studentenleven en van het moderne leven tot het muzikale leven. Het lint toont de verbondenheid in deze stad, de verbondenheid met Limburg en met elkaar. En natuurlijk onze verbondenheid met het Koninklijk Huis.”

De route van Koningsdag wordt in februari bekend gemaakt, het programma in maart. De meest actuele informatie is te vinden op www.koningsdagmaastricht2020.nl.

Alle hens aan dek in Oranje Jaaroverzicht

Een druk jaar zonder grote kwesties. Zo beschouwt de NOS in het Oranje Jaaroverzicht [NPO2, 21.10 uur] dat het voorbije jaar van de koninklijke familie. Het was 'het jaar van de baard'. De nieuwe look van koning Willem-Alexander was misschien wel het meest besproken onderwerp van de afgelopen twaalf maanden. ,,Tot hij eraf is, blijft hij staan”, verklaarde de koning desgevraagd.

In de terugblik komen dit jaar meer Oranjes aan bod dan in voorgaande afleveringen. Dat heeft onder meer te maken met het begin van de viering van 75 jaar bevrijding, waarbij het voor de koninklijke familie 'alle hens aan dek' is om de talloze vieringen en herdenkingen bij te wonen.

Van Terneuzen en via de Ginkelse heide naar Putten en Bergen op Zoom, om maar een paar bestemmingen te noemen waar om beurten het koningspaar, prinses Beatrix en prinses Margriet acte de presence gaven. Komend jaar gaat dat in een nog hogere versnelling verder.

Extra aandacht is er voor troonopvolgster prinses Amalia die eerder deze maand zestien jaar werd en die op Koningsdag in Amersfoort eindelijk eens wat meer van zichzelf kon laten zien en horen voor de microfoons van NOS en RTL.

Belangrijkste boodschap: ze wil geen showversie van zichzelf neerzetten. Ook Amalia's oom prins Constantijn, die in oktober vijftig werd, komt aan het woord. Hij voelde er niets voor om zielig te doen over de gouden kooi waarin hij werd geboren, maar zocht en pakte zijn kansen.

Koningin Máxima vierde dit jaar haar tienjarig jubileum als pleitbezorger van de Verenigde Naties en kreeg voor haar werkzaamheden van alle kanten lof toegezwaaid. Voorlopig gaat de koningin, die de televisie een ongebruikelijk kijkje achter de schermen gunde, door met haar missie zo vertelde ze. ,,Denk niet dat het ooit werkelijk gedaan is”, stelde ze tevens nuchter vast.

Prinses Beatrix toonde eerder deze maand op Saba en Sint Eustatius ondanks de naderende 82ste verjaardag fit genoeg te zijn om bergen te beklimmen, wandelingen te maken, met kinderen te springen om ze warm te krijgen en een scherp oog en oor te hebben voor het natuurbehoud op de Caribische eilanden. Daar zijn immers honderd keer meer endemische soorten dan in Nederland zelf. ,,Het is goed dat eens te kunnen vertellen.”

In het overzicht tevens aandacht voor het overlijden van prinses Christina en de onbegrijpelijke financiële constructies die de Oranjes steeds weer bedenken om onder de betaling van belastingen en dergelijke uit te komen - vaak legaal, maar desondanks de indruk gevend van graaierij.

Prins Andrew komt ook in beeld - met het koningspaar. Hij begeleidde hen in Windsor en Ascot, enkele maanden voor zijn spectaculaire val. Niet in het overzicht: de 80ste verjaardag van prinses Irene en Pieter van Vollenhoven en Prinsjesdag.

© RB Hans Jacobs; Beeld: © Royalblog, MPE Patrick van Katwijk, Defensie

Sprookjesboek van hand Elia is in trek

De Albanese kroonprinses Elia trekt zowel in Albanië als in het aanverwante buurland Kosovo volle zalen bij de presentatie van haar sprookjesachtige kinderboek. Daarin vertelt ze het verhaal van de 'Witte roos', zoals koningin Geraldine, de grootmoeder van haar man kroonprins Leka II, werd genoemd.

Elia Zaharia (36), van beroep onder meer actrice, trouwde in 2016 met de troonpretendent. Ze bleef naast haar nieuwe koninklijke verplichtingen – het koningshuis speelt nog een symbolische rol in Albanië en Kosovo – ook optreden, en werkte de afgelopen tijd aan het kinderboek 'Trëndafili i bardhë'.

Koningin Geraldine (1915-2002) was de uit Hongarije afkomstige echtgenote van Albanië's eerste en enige koning, Zog I. Ze trouwden in april 1938 en kregen op 5 april 1939 hun enige kind, kroonprins Leka – de vader van de huidige kroonprins. Twee dagen na de geboorte moest het koninklijk gezin Albanië ontvluchten vanwege een invasie door fascistisch Italië, dat de eigen vorst Vittorio Emanuele III ook tot koning van het bezette Albanië bombardeerde.

Na de Tweede Wereldoorlog was er in het communistisch geworden Albanië geen plek meer voor het eigen koningshuis en koningin Geraldine kon pas in 2002, na de val van het communistisch bewind en enkele maanden voor haar overlijden, terugkeren naar Tirana.

Kroonprinses Elia was vrijdagavond in de derde stad van Albanië, Elbasan, om haar boek voor te stellen en eruit voor te lezen. Een dag eerder was ze samen met echtgenoot Leka net over de grens in de Kosovaarse stad Prizren, waar ze een volle zaal trok en ook aandacht kreeg van de nationale televisie. ,,Ik ben erg trots op haar”, zei kroonprins Leka II vrijdagavond.

© RB

Beatrix laat nu ook camera's toe

Ook prinses Beatrix gaat mee met haar tijd. Als koningin waren camera's vrijwel altijd taboe bij gesprekken met de pers na afloop van staats-en streekbezoeken. Vrijdag echter gaf Beatrix in Oranjestad op Sint Eustatius haar eerste persgesprek met draaiende camera's. In de regen nog wel, bij de poort van een kerkruïne.

Het was ook eerste keer dat Beatrix instemde met zo'n gesprek sinds haar laatste staatsbezoek als koningin, in januari 2013 in Singapore. Dat werd met terugwerkende kracht een bijzondere persontmoeting omdat de koningin luttele dagen daarna haar aftreden aankondigde. Willem-Alexander verklapte enkele maanden later dat zijn moeder toen heel blij was geweest dat de media tijdens het gesprek niets vermoedden van haar voornemen.

Beatrix verdween na haar terugtreden niet uit het openbare leven en begon al in 2014 met een reeks bezoeken aan het Caribische deel van het koninkrijk. Bezoeken die in het bijzonder gericht waren op het ondersteunen van de lokale natuurorganisaties. Die hadden zich in 2006 verenigd in de Dutch Caribbean Nature Alliance, met Beatrix als beschermvrouw. Een taak die ze meteen zeer serieus nam.

Het belang van het natuurbehoud en de wens dat ook in Nederland onder de aandacht te brengen, verleidde haar dit keer om na zes jaar weer een persgesprek te houden. Naar het voorbeeld van haar zoon en opvolger gebeurde dat met camera's erbij en daardoor zonder de regel dat ze niet rechtstreeks mocht worden geciteerd.

Beatrix greep de gelegenheid aan om de schoonheid en uniekheid van het Caribisch deel van het koninkrijk voor het voetlicht te brengen. Dat ging haar als toekomstig koningin en daarna als koningin al aan het hart, en dat is ook na de troonswisseling niet veranderd.

© RB

Beatrix heeft de zes eilanden weer bezocht

Prinses Beatrix heeft met haar bezoek aan Statia nu alle zes Caribische eilanden ook na haar aftreden een keer bezocht. De oud-koningin wilde absoluut geen afscheidstoernee, zoals op de eilanden hier en daar stiekem werd gehoopt. Het werden degelijke, deels meerdaagse, werkbezoeken die in het teken stonden van jeugd, cultuur en natuurbehoud.

Een korte terugblik

Prinses Beatrix reisde in mei 2014 naar Sint Maarten in het kader van de viering van 200 jaar Koninkrijk. Op het Caribische eiland kwamen 5 teams bijeen voor een zogenoemd Koninkrijksjeugdparlement. Daarnaast besteedde de prinses aandacht aan de natuur en aan de situatie van kinderen op het eilland.

Prinses Beatrix was begin mei 2015 voor een bliksembezoek op Curaçao. Bij het Curaçao Museum in Willemstad werd ze door het kinderkoor Kòrsou el Belcanto verwelkomd met een zeer persoonlijk lied. ,,Prinses Beatrix bedankt voor alle jaren dat u koningin bent geweest", zongen de meisjes, die vervolgens dankten voor alle ondertekende wetten, in ontvangst genomen boeketten, de bezoeken aan de eilanden en nog veel meer. Beatrix kwam om een kleine tentoonstelling te openen over de oorlogsjaren op het eiland.

Prinses Beatrix bezocht eind maart 2017 Aruba. Daar kreeg de prinses een lange verhandeling in het bezoekerscentrum van Parke Nacional Arikok. Het natuurpark mocht dan dan net zijn uitgebreid met de lagune Spaans Lagoen, het bestuur en de parkmanager zagen vooral veel bedreigingen op zich afkomen. Zo vreesden zijn voor de bedreigde holenuil, het nationaal symbool van Aruba, en over de eveneens in zijn voortbestaan bedreigde 'prikichi' oftewel de maisparkiet, de nationale vogel. Hun habitat wordt bedreigd, mede door de zware druk van het toerisme.

Prinses Beatrix was begin december 2018 op Bonaire, waar andermaal natuurbehoud het hoofdbestanddeel vormde van haar programma. ,,De inzet van prinses Beatrix als beschermvrouw van de natuuralliantie van de Caribische eilanden van het koninkrijk is van grote waarde”, zei voorzitter Leendert van Driel van de Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA). Beatrix nam de in 2006 opgerichte alliantie meteen onder haar vleugels. De prinses toonde zich op Bonaire betrokken en ontspannen. Maar oude gewoontes en gebruiken slijten niet. Een 'hug' zat er niet in, maar de kinderen kregen wel een 'high five' van de oud-koningin die ook met hen ging zingen:

Deze week was prinses Beatrix achtereenvolgens op Saba en Statia. Het bezoek aan de twee Bovenwindse Eilanden in het Caribisch deel van het Koninkrijk stond in het teken van natuurbehoud en sociaal-maatschappelijke coöperaties.

© RB Hans Jacobs

Beatrix straalt bij thuiskomst op Saba

De 'thuiskomst' op Saba van prinses Beatrix was, zoals ze zelf ook zei bij vertrek, geweldig. De hartelijkheid en blijdschap van de eilandbewoners was oprecht en welgemeend, en velen deden moeite om een glimp op te vangen van de 'Queen' - want zo wordt nog altijd over haar gesproken.

Beatrix straalde en was ontspannen, zoals te verwachten bij een 'thuiskomst' op een vertrouwd maar bijzonder eiland waaraan zij veel mooie herinneringen heeft. Het optakelen in de haven bijvoorbeeld bij haar eerste bezoek, toen er nog geen pier was, of het beklimmen van Mount Scenery met prins Claus. En de talrijke warme bezoeken als koningin.

,,Ze was er in goede tijden en ze was er in slechte tijden", vertelde een Sabaanse aan Blauw Bloed. De prinses wist daarom ook veel van het eiland, maar stelde steeds weer vragen over nieuwe ontwikkelingen - bezorgd en bekommerd als ze nog altijd is over de ontwikkelingen en de toekomst van het piepkleine eiland.

De regen leek 's ochtends nog roet in het eten te gooien: even moest worden gevreesd voor afstel omdat het vliegveld vanwege het slechte weer was gesloten. Beatrix kwam in regenponcho uit het toestelletje stappen, maar niet lang daarna, na een geïmproviseerde wandeling op het nieuwe wandelpad, kon de poncho uit. Later op de dag maakte ook de zon haar opwachting.

© RB Hans Jacobs; Beeld o.a. © BB DJ, JS

Saba: natuur, visserij en kantklossen

Prinses Beatrix opent donderdagochtend aan het begin van haar eendaagse bezoek aan Saba het wandelpad Mary’s Point Trail in het nieuwe Mount Scenery Nationaal Park.

Het pad start bij Well’s Bay en loopt tot de ruïnes van Mary’s Point, een historische nederzetting uit begin zeventiende eeiw. De ruim tweehonderd houten treden zijn gemaakt van oude elektriciteitspalen en aangelegd door medewerkers van SCF (Saba Conservation Foundation) en vrijwilligers.

 
Aansluitend ontmoet de prinses een aantal lokale vissers in de haven. De visserij is op Saba een belangrijke inkomstenbron. De Sabaanse vissers hebben onderling afspraken gemaakt voor een duurzame en gezonde visstand. In 2017 hebben zij een akkoord gesloten waarin beheersmaatregelen zijn vastgesteld, zoals het instellen van een visseizoen voor bepaalde lokale vissoorten.

 
In de middag brengt prinses Beatrix een bezoek aan Sabaanse vrouwen die hun kantklosvaardigheden demonstreren. Het kantklossen is een Sabaanse traditie en verweven in de geschiedenis van het eiland. Zij komen iedere donderdag samen om deze traditie in stand te houden.
 
Vervolgens bezoekt Beatrix de Botanical Gardens. Aan het begin van de tuin onthult zij het nieuwe informatiebord. Veel toeristen komen naar Saba voor de natuur, de botanische tuin maakt dit toegankelijk voor wie andere wandelroutes op het eiland te zwaar vindt. Het project wordt uitgevoerd door de SCF. Na de onthulling spreekt de prinses met medewerkers en bestuurders van de SCF en DCNA.

© RB

Kamal Ibrahim Ishag krijgt Claus Prijs

Prins Constantijn rekt woensdagmiddag in het Koninklijk Paleis in Amsterdam de Prins Claus Prijs uit aan de Sudanese beeldend kunstenaar Kamal Ibrahim Ishag. Met de jaarlijkse Prins Claus Prijzen eert het Fonds kunstenaars, denkers en organisaties die met hun culturele en artistieke werk een positieve bijdrage leveren aan de maatschappelijke ontwikkeling van hun land.

Zoals gebruikelijk zijn ook koning Willem-Alexander, koningin Máxima en de prinsessen Beatrix, Mabel en Laurentien bij de prijsuitreiking aanwezig. Naast de hoofdlaureaat ontvangen ook zes andere laureaten hun prijs uit handen van prins Constantijn.

Kamala Ibrahim Ishag (1939) is sinds de jaren zestig een pionier in de Afrikaanse beeldende kunst en is een inspirator voor jongere generaties Sudanese kunstenaars. Volgens de Prins Claus Prijzen Commissie inspireren haar originele, levendige en indringende kunstwerken de toeschouwer om onder de objectieve fysieke verschijningsvormen van ons bestaan de diepere lagen te zien.

De Prins Claus Prijzen worden door het Prins Claus Fonds voor Cultuur en Ontwikkeling sinds 1997 jaarlijks toegekend aan kunstenaars, denkers en culturele organisaties in met name Afrika, Azië, Latijns-Amerika en de Cariben.

© RB