De Oranjes begaven zich zaterdagmiddag op historische grond voor het in Brussel gesloten kerkelijk huwelijk van prins Carlos en Annemarie Gualthérie van Weezel. In de zonovergoten Abdij Ter Kameren gaven die elkaar enigszins aarzelend het jawoord. ‘De hemel lacht ons toe’, meende emeritus bisschop Philippe Bär.
België heeft zaterdag weinig gemerkt van – en ook nauwelijks aandacht geschonken aan - de invasie van de Nederlandse koninklijke familie. De Abdij Ter Kameren in de Brusselse deelgemeente Elsene was door de politie hermetisch afgesloten voor het huwelijk van prins Carlos van Bourbon-Parma en NOS-politiek redacteur Annemarie Gualthérie van Weezel.
Een handjevol belangstellenden kon buiten alleen een glimp opvangen van de af- en aanrijdende auto’s met de overige genodigden voor de plechtigheid. Dat was ook één van de redenen die Carlos, de oudste zoon van prinses Irene, en Annemarie deed besluiten elkaar juist op deze historische plek het kerkelijk jawoord te geven. Ze konden dat in alle rust en intimiteit doen voor familie en vrienden.
De wit gepleisterde muren van de kerk die sinds 1201 vele gedaantewisselingen heeft ondergaan vormde een sober maar warm en passend decor voor dit bijzondere koninklijke huwelijk, dat eigenlijk al op 28 augustus had moeten plaatsvinden. Toen echter werd tot uitstel besloten vanwege de ziekte en het daarop volgende overlijden van Carlos’ vader prins Carlos Hugo.
,,Wij missen hem zeer”, aldus Carlos, maar het was zijn vaders uitdrukkelijke wens dat het huwelijk nog dit jaar zou worden ingezegend. Het burgerlijk huwelijk was nog in zijn aanwezigheid op 12 juni in Wijk bij Duurstede, de woonplaats van prinses Irene, voltrokken.
De Oranjeclan was maar liefst 31 man sterk. Ook prinses Christina en haar buiten Nederland wonende kinderen waren van de partij, inclusief de echtgenote van Bernardo en de vriendin van Nicolas Guillermo. Het zal sinds de verdrijving en de verbanning van de Oranjes uit de zuidelijke Nederlanden na de Belgische onafhankelijkheid niet eerder zijn voorgekomen dat zij zo royaal en compleet terugkeerden in Brussel, de plek waar Carlos (40) en Annemarie (32) eerder woonden en elkaar leerden kennen.
De afvaardiging van het Belgische koningshuis viel daarbij in het niet: alleen prins Lorenz was aanwezig en als geboren aarthertog van Oostenrijk-Este kon hij meteen ook het voormalige Habsburgse keizershuis vertegenwoordigen. De aan de Bourbon-Parma’s nauw verwante Luxemburgse koninklijke familie stuurde prins Jean en zijn echtgenote Diane en het dit jaar precies honderd jaar geleden verdreven Portugese koningshuis, was aanwezig in de persoon van familiehoofd Dom Duarte, hertog van Bragança.
Het bescheiden aantal vorstelijke gasten droeg bij aan de ontspannen sfeer van de kerkdienst, die met hulp van oudgedienden uit de hoforganisatie van koningin Beatrix tot in de puntjes was geregeld. De vaste hand van voormalig ceremoniemeester Gilbert Monod de Froideville, eerder verantwoordelijk voor de huwelijken van onder andere de prinsen Constantijn en Willem-Alexander en de uitvaarten van Juliana en Bernhard, was duidelijk herkenbaar.
Maar strakke planning of niet, de voormalige Rotterdamse bisschop Philippe Bär, een huisvriend van de Bourbons en het katholieke smaldeel van de Oranjes, zorgde voor menige vrolijke noot en afwijking van de orde van dienst. ,,Carlos en Annemarie hebben de dienst zelf ingevuld”, liet emeritus bisschop Bär al meteen weten: ,,luister goed naar hun woorden, ze hebben een boodschap voor u allen.”
De boodschap was er een van liefde, onderstreept door lezingen in het Nederlands, Engels, Frans en Spaans, onder meer uit de Psalmen (Psalm 8), het Evangelie van Matheus (6, 25-33), en het loflied op de liefde in Korinthiërs, voorgelezen door prins Jaime.
,,Paulus laat weten dat we naar het hoogste moeten streven”, predikte Bär. ,,Niet zoals op school wel gebeurde, zeggen dat een zes ook wel goed is, maar gaan voor een tien. Paulus wijst de weg, de weg van de liefde.”
Annemarie werd aan de arm van haar vader, ouddiplomaat en oud-Kamerlid Hans Gualthérie van Weezel, naar het altaar geleid. De witte sluier bij de door het Nederlands-Belgische couturiers echtpaar Devos/Hoffmann ontworpen zijden bruidsjurk was opvallend en bijzonder.
Deze was namelijk gemaakt van duurzaam papier, met de hand beschilderd met bloemmotieven en niet van kant te onderscheiden. Carlos en Annemarie wilden met dit ontwerp van de Belgische kunstenares Isabelle de Borchgrave hun zorg voor een duurzamer wereld benadrukken.
Carlos en Annemarie wisten niet meteen het juiste antwoord te vinden op de huwelijksvragen van Bär, die ze daarop tot hilariteit van de vijfhonderd kerkgangers aanspoorde. ,,Carlos moet ook wat zeggen”, hij zei nadat Annemarie een aarzelend ‘ja’ had laten horen. ,,U gaat een gezin stichten”, hield hij het kersverse paar voor, ,,doe dit dan ook”, was de daaropvolgende goed bedoelde aanmaning.
Carlos legde de trouwgelofte af in vijf talen, Annemarie – door haar huwelijk prinses en hertogin van Parma en Piacenza – hield het bij Nederlands. ,,Ik zal je liefhebben alle dagen van ons leven.” Aan het einde van de plechtigheid kwam Bär nog met een verrassing: een persoonlijke boodschap en de Apostolische zegen van paus Benedictus XVI, die het vorstelijke bruidspaar ook zijn gelukwensen aanbood.
Daarna kon het gezelschap het feest voortzetten in een kasteel even buiten Brussel, met zoals de uitnodiging het noemde een ‘cocktail dinatoire’. Carlos’ zus prinses Margarita moest de cocktails echter laten staan. Zaterdag werd officieel bevestigd dat ze in verwachting is van haar tweede kind.
Prinses Mabel is blij met de samenwerking met de Spaans-Bulgaarse prinses Miriam in de strijd tegen kindhuwelijken. Op sociale media kondigden beide prinsessen, die een tragische geschiedenis delen, hun colloboratie aan.
Miriam, een succesvol ontwerpster van juwelen, heeft een bijzondere 'I don't'-trouwring ontworpen. Daarmee wil ze kindbruiden laten zeggen: ik zeg geen 'ja ik wil'. De opbrengst van de ringen gaat naar 'Vow for girls', een organisatie die is opgezet om de strijd tegen kindhuwelijken te helpen financieren.
Het geld gaat bijvoorbeeld naar kleine lokale organisaties, die daarmee in de eigen gemeenschap of regio campagne kunnen voeren of het onderwerp ter sprake kunnen brengen. 'Vow For Girls – dat de naam ontleent aan de Engelse term voor een huwelijk sluiten: 'taking the vows' – ondersteunt op haar beurt het werk van Girls Not Brides, de koepelorganisatie die prinses Mabel leidt in de strijd tegen kindhuwelijken.
Een strijd die in deze coronatijd nog harder moet worden gevoerd dan voorheen omdat door de cocktail van onder meer een verslechterende economie, lockdowns, sluiting van scholen en toegenomen armoede weer meer meisjes worden uitgehuwelijkt.
De twee in Londen wonende prinsessen poseerden – op anderhalve meter afstand – met hun ringen. ,,Haar ringen helpen kinderen die het risico lopen uitgehuwelijkt te worden om 'nee, ik wil niet' te zeggen. Wij geloven dat ieder meisje het recht moet hebben zelf te beslissen of, en zo ja wanneer en met wie ze trouwt”, merkte Mabel op.
De in Spanje geboren prinses Miriam de Ungria is de weduwe van de in 2015 overleden Bulgaarse troonopvolger Kardam. De Bulgaarse koninklijke familie is al jaren groed bevriend met de Oranjes en Miriam en haar man waren in 2007 nog aanwezig bij het feest voor de 40e verjaardag van prins Willem-Alexander.
Een uitgerust ogende prinses Beatrix heeft zondagavond in het Koninklijk Concertgebouw in Amsterdam een uitvoering bijgewoond van het Jeugdorkest van de Europese Unie (EUYO).
Vanwege de coronamaatregelen werd het bijzonder concert, waarbij alleen dertig in Nederland wonende of studerende musici en alumni van het in 1976 opgerichte orkest op het podium kwamen om zonder dirigent te spelen.
Het orkest bestaat normaliter uit meer dan honderd musici uit de lidstaten van de Europese Unie. Prinses Beatrix is al jaren een vaste supporter van het European Union Youth Orchestra en hun concert in Amsterdam, meestal onderdeel van de zomerconcerten in het Concertgebouw, behoort tot de vaste onderdelen van haar jaaragenda.
Beatrix brengt in elk geval een deel van de zomer in eigen land door. Haar Lemsteraak De Groene Draeck is de afgelopen weken op verschillende plekken in Nederland gesignaleerd.
De prinses werd zaterdag nog in Friesland gespot en gefotografeerd bij Terherne, met onder andere schoondochter prinses Mabel aan boord, zo meldde de Leeuwarder Courant.
Prinses Mabel, of zoals ze zich bij haar werkzaamheden en in het buitenland noemt, Mabel van Oranje is dinsdag 52 jaar geworden. De verjaardag wordt 'thuis' gevierd, in Nederland, aan de Loosdrechtse plassen waar Mabel sinds het begin van de coronacrisis bivakkeert.
Een datum voor terugkeer van Mabel en haar dochters naar Londen is er nog niet. Dat hangt af van het al of niet heropenen van de scholen in Engeland in september: een heet hangijzer voor de Britse premier Boris Johnson.
Mabel kocht twee jaar geleden een riante villa in Breukelerveen, in de gemeente Wijdemeren. Volgens in luxehuizen gespecialiseerde websites was de vraagprijs 1,6 miljoen euro. Dat geld was voorhanden omdat de prinses had geprofiteerd van de beursgang van internetbetaalbedrijf Ayden en een deel van haar aandelen had verkocht.
Mabel was overigens niet van plan om haar woonplaats Londen in te ruilen voor dit idyllische plekje aan het water, maar wilde graag een 'familiehuis' hebben dat ook kan worden gebruikt door haar zussen. De coronacrisis zorgde ervoor dat ze het nu ook al bijna vijf maanden zelf bewoond. Vanuit haar huis nam ze eind april ook deel aan de nationale toost voor haar zwager koning Willem-Alexander.
,,Ik heb nog enkele grote plannen om in de komende jaren te helpen de wereld en eerlijker te maken. Er is dus veel om dankbaar voor te zijn en naar vooruit te kijken", zei ze toen ze vijftig werd.
Prinses Beatrix en prinses Mabel waren woensdagavond in De Oude Bibliotheek Academy in Delft aanwezig bij de uitreiking van de zesde Prins Friso Ingenieursprijs.
Ingenieurs die zich onderscheiden in expertise, innoverend vermogen, maatschappelijke impact en ondernemerschap komen in aanmerking voor de jaarlijkse Prins Friso Ingenieursprijs. De winnaar mag zich een jaar lang Ingenieur van het Jaar noemen.
De finalisten van dit jaar zijn ir. Bas Reedijk, afdelingshoofd Water bij BAM Infraconsult, dr. ir. Erik Duisterwinkel, innovator, data scientist & sensor expert bij Antea Group en ir. Jelte Kymmell, managing director en oprichter van Mocean Offshore. Na de uitreiking spraken Beatrix en Mabel met de finalisten en bekeken zij hun innovaties.
Met de prijs wil KIVI, het Koninklijk Instituut voor Ingenieurs, excellente ingenieurs en hun werk een podium bieden. KIVI is de beroepsvereniging van ingenieurs in Nederland sinds 1847. Prins Friso was ingenieur werktuigbouwkunde en lucht- en ruimtevaarttechniek en lid van KIVI.
Het Oostenrijkse Lech hoort net zo bij de Nederlandse koninklijke familie als Het Loo en Huis ten Bosch. Al meer dan een halve eeuw komen de Oranjes naar de wintersportplaats in Vorarlberg die mede door hun jaarlijkse aanwezigheid is uitgegroeid tot een dure pleisterplaats.
De sneeuwzekerheid en de talrijke ski-mogelijkheden en de hoge standaard van de plaatselijke ondernemingen spelen daarbij een minstens zo belangrijke rol.
Sinds de geboorte van prinses Amalia zijn er weer (bijna) jaarlijkse fotosessie in Lech, waarbij ook de verslaggever en fotograaf regelmatig aanwezig waren. Op het YouTube-kanaal van Royalblog zijn ook filmpjes te vinden, te beginnen in 2012 na het ongeluk van prins Friso.
2018
De extra lange onderbroek was geen overbodige luxe maandagmorgen om negen uur op de Rüfikopf, de 2350 meter hoge berg boven Lech. De thermometer gaf aan dat het -21 graden was, en ondanks de zon was het inderdaad bar koud voor de traditionele fotosessie in het Oostenrijkse vakantieoord.
Koning Willem-Alexander had medelijden met de 45 fotografen, cameramensen en verslaggevers en kwam met zijn gezin eerder dan afgesproken met de skigondel naar de bergtop die een schitterend uitzicht biedt over het dal en de bergtoppen er omheen. Of hij wilde snel echt aan zijn vakantie beginnen, dat kan natuurlijk ook.
2017
De koning trok met zijn gezin een half uurtje uit om de media ter wille te zijn in Oberlech, waar de laatste jaren de ontmoeting met de fotografen en cameraploegen wordt gehouden. Het rendez-vous was wel een half uur vervroegd om de familie meer eigen ski tijd te geven en te voorkomen dat er al veel andere skiërs aanwezig waren.
Het koninklijk gezelschap was ongebruikelijk klein. Prinses Beatrix ontbrak voor het eerst sinds de troonswisseling in 2013. Ze was de afgelopen tien dagen wel in Lech, samen met prinses Mabel en haar dochters, maar reisde al voor het fotomoment af. Ook prins Constantijn en zijn gezin waren afwezig.
2016
Geen sneeuwballen gooien! Prinses Amalia was de wijze les van haar vader van enkele jaren geleden nog niet vergeten maandagmorgen in het zonovergoten Oberlech. Ze gebaarde gedecideerd naar haar zusjes die in de verleiding waren gebracht door hun eigen moeder koningin Máxima.
Wie had gehoopt op minder dan voorbeeldig gedrag van de Oranjes-prinsessen en hun neefje en nichtjes, kwam bedrogen uit. Ze zijn inmiddels goed getraind in de foto-ontmoetingen, volgen de aanwijzingen van hun ouders gedwee op en blijven zelfs onverstoorbaar onder het soms irritante geroep van fotografen. Maar die kunnen ook weinig anders omdat ze het gezelschap graag recht in de lens laten kijken.
2015
Het weer werkte bijzonder meer maandagmorgen in Oberlech waar de koninklijke familie even voor toen uur aankwam voor het jaarlijkse fotomoment. Stralende zon, blauwe luchten: precies zoals de VVV van Lech het graag ziet. Het leverde inderdaad leuke beelden op.
De fotosessie in de huidige vorm is hard aan vernieuwing toe. Een paar jaar achteraan is de ontmoeting van de Oranjes met de media nu in Oberlech. Het is er mooi en biedt de mogelijkheid een paar semi-actiefoto’s te maken van de prinsesjes.
Maar spannend is het allerminst en nu Amalia, Alexia en Ariane ouder worden, is er voor hen ook geen lol meer aan om een paar keer de helling af te skiën, terwijl het poseren voor de groepsfoto in de sneeuw ook een herhaling van zetten begint te worden. Vraag is alleen: waar en hoe dan?
2014
Skiën leer je met vallen en opstaan. Dat leerde prinses Ariane maandagmorgen in Oberlech nog eens op pijnlijke wijze toen ze uit de sleeplift viel. Moeder koningin Máxima kwam zo snel als haar ski's dat toestanden naar boven lopen, terwijl ook de skileraar en beveiligers te hulp schoten. Vallen is nooit leuk, maar vallen in het zicht van tientallen fotografen en cameraploegen is dat nog minder.
De prinsesjes Amalia, Alexia en Ariane hadden zin om te skiën en toonden met de ski's eenmaal ondergebonden weinig geduld voor de netjes achter een afrastering opgestelde media. ,,Nee, Amalia, even wachten tot iedereen boven is", moest koning Willem-Alexander zijn oudste dochter een paar keer vermanen. Amalia probeerde stiekem al wat metertjes te pakken, maar haar vader hield haar scherp in de gaten.
2013
‘Komen jullie ook naar Lech?’ Prinses Amalia wist vrijdag op het station van Amsterdam voor de treinreis naar het vaste vakantieadres van de familie al wat haar maandag te wachten stond. Een ontmoeting met 75 vreemde mannen en vrouwen die allemaal willen dat ze op één en hetzelfde moment in hun richting kijkt. ‘Ik heb geen acht ogen’, zei Amalia vrijdag gevat toen al het geroep om een bepaalde kant op te kijken haar teveel werd. En toen was de groep nog beperkt.
De koninklijke familie heeft maandagmorgen in Oberlech geduldig geposeerd voor de internationale media. Prins Willem-Alexander gaf zijn dochters Amalia, Alexia en Ariane meteen een wijze les mee. ,,Geen sneeuwballen gooien naar de fotografen, dat blijft je je leven lang achtervolgen'', waarschuwde hij. De prinsesjes waren door de fotografen uitgedaagd om met sneeuw te gooien om de beelden verlevendigen. Maar Willem-Alexander wist uit eigen ervaring dat dat soort opnamen een leven lang hergebruikt worden.
De fotosessie waaraan behalve het gezin van Willem-Alexander en Máxima ook koningin Beatrix kort deelnam, was ontspannen en gebeurde op dezelfde plek in Oberlech waar twee jaar geleden ook de laatste fotosessie plaatsvond waaraan toen ook prins Friso en zijn gezin deelnamen. Het was toen voor het eerst dat koningin Beatrix met haar drie zoons en drie schoondochters alsmede al haar kleinkinderen kon worden gefotografeerd.
2012
Na het bezoek aan prins Friso verlaat de koninklijke familie vrijdag, een week na Friso's ongeval, het ziekenhuis in Innsbruck. Kort daarvoor is het nieuws over zijn gezondheidstoestand bekendgemaakt.
2011
Verrassing! Een enkele oplettende fotograaf had zaterdagmorgen wel gezien dat ook het gezin van prins Friso in hotel Mohnenfluh in het Oostenrijkse Oberlech aanwezig was, maar dat Friso en Mabel met hun twee dochtertjes ook zouden deelnemen aan de traditionele fotosessie van de Oranjes was toch een verrassing.
Hun komst was in elk geval niet van tevoren aangekondigd. Friso was de afgelopen jaren wel vaker in de buurt wanneer zijn broers Willem-Alexander en Constantijn voor de camera's moesten verschijnen, maar tot nu toe bleef hij altijd buiten beeld.
Hij wandelde dan door Lech, ski's op de schouders, knikte vriendelijk naar bekenden, en ging lekker de berg op, terwijl de familie zich opmaakte voor de confrontatie met de media. Constantijn en Laurentien hebben overigens ook niet vanaf het begin meegedaan, maar de laatste jaren doen ze wel mee.
2010
Koningin Beatrix hecht aan traditie. De jaarlijkse wintersportvakantie in het Oostenrijkse Lech staat daarom ook dit jaar weer op het programma.
Maar het thuisfront moet het stellen zonder officiële beelden van het koninklijk verblijf in Vorarlberg - er is, zo laat de Rijksvoorlichtingsdienst weten, geen fotosessie. Het prinselijk gezin is bij de Winterspelen in Vancouver.
2009
De koninklijke familie heeft maandagmorgen in Lech uitgebreid geposeerd voor cameraploegen en fotografen. Zoals vantevoren aangekondigd vond er geen gesprek plaats met het handjevol toch aanwezige verslaggevers. Er kon amper een 'goedemorgen' vanaf. Pogingen om reacties los te krijgen, mislukten. Er werd gelachen, gespeeld, geravot, en koninklijk gezwegen.
Wellicht dat bij de Oranjes enige irritatie was ontstaan over de hinderlijk aanwezige NCRV-televisieploeg die met ballonnen en andere speeltjes de aandacht van de kinderen probeerde te trekken, om de eigen opnamen op te leuken. Manipulatie heet dat. Kinderlokken kun je het ook noemen. Wanneer straks iedere fotograaf en cameraman zijn eigen speeltjes gaat meenemen, is het snel gedaan met de fotosessies. En dan valt de Oranjes ook niets te verwijten.
2008
Lech, zondagmiddag. De zon doet bijna pijn aan de ogen. Alle hotelkamers zijn vol. Het hele dorp is op de been om te skiën of om het skiën mogelijk te maken. Om tien uur zondagmorgen was het echter nog rustig bij de Kinderskischüle, vlak achter de kerk. Daar arriveerden de Oranjes voor het jaarlijkse fotohalfuurtje - dat dit jaar wat langer in beslag nam.
De kleinkinderen van koningin Beatrix kennen de skischool van hun eerdere vakanties. Amalia en Eloise zijn deze plek eigenlijk al ontgroeid, al spelen ze maar al te graag in de sneeuwmolen.
2007
Dit keer niet ravotten in de sneeuw buiten het prinselijk chalet aan de rand van Lech en geen ritje op slee of met de paardenkoets, maar met de familie poseren voor Gasthof Post in het hartje van het dorp.
Willem-Alexander, Máxima en de kinderen komen het eerst naar buiten. De prins was de afgelopen dagen goed ziek _ een uitstapje naar het WK schaatsen in Heerenveen zat er dan ook niet in _ vertelt zijn vrouw, en zondag gaat hij snel weer onder de wol vertelt Alexander zelf.
Maar daarna is het skiën geblazen, uiteraard zonder de hoogzwangere Máxima. ,,Dit keer ga ik niet achter mijn man aan", zegt ze met gevoel voor realiteit.
2006
Ook het engelengeduld van een tweejarig prinsesje kent grenzen. ,,Amalia!" klinkt het zondagmorgen voor de dertigste keer in de sneeuw van Lech. ,,Ja-ah", antwoordt de dochter van Willem-Alexander en Máxima licht geïrriteerd.
Dat geduw en getrek van de fotografen en cameramensen is ze nu wel gewend, maar dat geschreeuw en geroep gaat vervelen.
2005
Regen of sneeuw, de net van waterpokken herstelde prinses Amalia vindt een ritje in de arreslee even geweldig. Zaterdag wordt ze belaagd door tientallen fotografen en cameraploegen, zondag blijft het ritje met haar ouders en oma Beatrix in Lech vrijwel onopgemerkt. Precies zoals de koninklijke familie wil.
Het Oostenrijkse skioord Lech beleeft een weekeinde van uitersten. Op de eerste vakantiedag van prins Willem-Alexander, Máxima en Amalia is het zaterdag onaangenaam weer. Het kwik stijgt tot negen graden, regen verandert de straten van Lech in modderpoelen en maakt het skiën vrijwel onmogelijk.
Prins Constantijn rekt woensdagmiddag in het Koninklijk Paleis in Amsterdam de Prins Claus Prijs uit aan de Sudanese beeldend kunstenaar Kamal Ibrahim Ishag. Met de jaarlijkse Prins Claus Prijzen eert het Fonds kunstenaars, denkers en organisaties die met hun culturele en artistieke werk een positieve bijdrage leveren aan de maatschappelijke ontwikkeling van hun land.
Zoals gebruikelijk zijn ook koning Willem-Alexander, koningin Máxima en de prinsessen Beatrix, Mabel en Laurentien bij de prijsuitreiking aanwezig. Naast de hoofdlaureaat ontvangen ook zes andere laureaten hun prijs uit handen van prins Constantijn.
Kamala Ibrahim Ishag (1939) is sinds de jaren zestig een pionier in de Afrikaanse beeldende kunst en is een inspirator voor jongere generaties Sudanese kunstenaars. Volgens de Prins Claus Prijzen Commissie inspireren haar originele, levendige en indringende kunstwerken de toeschouwer om onder de objectieve fysieke verschijningsvormen van ons bestaan de diepere lagen te zien.
De Prins Claus Prijzen worden door het Prins Claus Fonds voor Cultuur en Ontwikkeling sinds 1997 jaarlijks toegekend aan kunstenaars, denkers en culturele organisaties in met name Afrika, Azië, Latijns-Amerika en de Cariben.
Prinses Mabel was zaterdagmorgen present in leerhotel Het Klooster in Amersfoort waar het Nationaal Comité 4 en 5 mei een bijeenkomst hield met de lokale afdelingen. De prinses was gevraagd de leidraad voor het jaarthema '75 jaar Vrijheid' te schrijven en kwam haar werk zelf voordragen.
Een verrassing voor de aanwezigen want haar komst was vooraf niet aangekondigd. Het was ook door Mabel aanvankelijk niet 'thuis' verteld. Haar moeder was gevraagd om dit weekeinde in Londen op Luana en Zaria te passen, maar ze had geantwoord al andere verplichtingen te hebben. Dat was het bijwonen van de bijeenkomst, als lid van het lokale Hilversumse comité. Pas deze week kwam Flos Kooman er achter waarom Mabel een oppas nodig had.
De prinses was vereerd dat ze het themaverhaal mocht schrijven en ze bleef inhoudelijk dicht bij zichzelf door uit haar eigen persoonlijke leven te putten. ,,Ik was negen toen mijn vader onverwachts stierf. Maar zijn verhalen over ongelijkheid, armoede en onrecht zal ik mijn hele leven niet meer vergeten. Ze hebben hun stempel gedrukt op de manier waarop ik naar mensen en de wereld kijk, ze liggen ten grondslag aan vele van de keuzes die ik in mijn leven maak."
,,Zo zijn mijn vaders verhalen over ongelijkheid en onrecht een belangrijke motivatie voor mijn huidige werk om een wereld zonder kindhuwelijken te bereiken. Ik ontmoet vaak kindbruidjes van dertien of veertien jaar, meisjes die van school zijn gehaald om te trouwen, die baby’s krijgen terwijl hun lichaam daar nog niet klaar voor is, en die vaak slachtoffer worden van huiselijk en seksueel geweld."
,,Als mijn dochters toevallig elders in de wereld waren geboren, was dit dan hun lot geweest?, vraag ik me nu, als ouder van twee dochters, af." ,,Mijn ervaringen bij de Verenigde Naties gaven bij mij de doorslag om me in mijn werk te gaan inzetten voor vrede en mensenrechten – want niets doen en, erger nog, niets willen doen, kon en kan ik niet uitstaan.
,,In veel landen verhardt het politieke en maatschappelijke klimaat. Verschillen worden uitvergroot en mensen en bevolkingsgroepen tegen elkaar opgezet: Wij tegen Zij. Nationalisten en fundamentalisten van velerlei slag houden ‘de ander’ verantwoordelijk voor hun eigen gevoelens van ontheemding en onzekerheid, en stimuleren angst en haat op basis van identiteit. In hun verhalen wijken feiten voor beelden, en gemeenschappelijke waarden voor sentimenten."
,,Het voorspelbare gevolg is dat de maatschappelijke scheidslijnen scherper worden, en de samenleving minder tolerant en minder leefbaar. Het brengt ons verder af van de essentie van democratie: het recht op een andere mening, op het anders mogen zijn, op het jezelf kunnen zijn. Want democratie is meer dan: ‘de meerderheid beslist’. Respect voor ieder mens, voor minderheden is essentieel. Behoren we niet allemaal op bepaalde momenten in ons leven tot een minderheid?"
Prinses Mabel heeft vrijdagavond in het Zuiderstrandtheater in Scheveningen het jubileumboek in ontvangst genomen dat is samengesteld ter ere van het zestigjarig bestaan van het Nederlands Dans Theater (NDT). Ook werd het volledige NDT-archief op Google Arts & Culture gelanceerd.
Prinses Mabel arriveerde met een hofauto bij het theater en was gekleed in een stijlvol broekpak voor de speciale feestavond rond de jubileumvoorstelling 'Kunstkamer', waarin zowel de dansers van NDT1 als NDT 2 optreden. Het aanvullende programma is samengesteld door de huischoreografen Sol León en Paul Lightfoot en beide associate choreographers Crystal Pite en Marco Goecke.
Volgens NDT vormt Kunstkamer een eerbetoon aan de dromen van het gezelschap en het traject dat het de afgelopen zes decennia doorlopen is binnen de danskunst. Geïnspireerd door het Rariteitenkabinet (1734) van Albertus Seba gebruikten de choreografen het podium om hun eigen Kunstkamer te vormen, waarmee NDT gepresenteerd wordt als een veelzijdig 'Gezelschap van Rariteiten'.
De zogenoemde VN-week in New York laat geen of nauwelijks tijd om de website bij te werken. Om kwart voor zes op, nu om kwart voor tien 's avonds het laatste verslag verstuurd. Vooral de logistiek is slopend.
Evenementen binnen en buiten het VN-gebouw, verkeer dat vanwege de Algemene Vergadering van de VN niet beweegt, steeds weer veiligheidchecks of de noodzaak tot begeleiding. Om van overlappende of uitlopende bijeenkomsten maar niet te spreken.
Dat is geen klaagzang, maar een weergave van de feiten. Koningin Máxima in de vroege ochtend in het Plaza Hotel bij Michael Bloomberg, prinses Mabel even verderop bij de Global Goal Keepers, koning Willem-Alexander in het VN-gebouw met een toespraak en een persgesprek.
De lunchtoespraak van Máxima viel niet te halen, maar in de middag was alles gericht op het feestelijke evenement ter gelegenheid van haar tienjarig VN-jubileum. Koning erbij, prinses Mabel, de emir van Kano, de president van de Wereldbank, de secretaris-generaal van de Verenigde Naties.
Het was leuk. Een soort reünie ook voor de koningin. Maar nablijven was er niet bij, want meteen een half uur na afloop van het feestje van Máxima begon even verderop bij de Ford Foundation de receptie paneldiscussie van Girls Not Brides en prinses Mabel. En daarna: verhalen uitwerken en de agenda van donderdag opstellen.
Maar de dag was bijzonder! Tenslotte is een persoonlijk interview met de koning geen dagelijkse kost, en een filmpje daarvan bij de 'stories' op het koninklijke Instagram ook niet.
Op stap met Máxima, interview Willem-Alexander en gesprek prinses Mabel. Het is wel eens minder.
Laatste reacties