De Oranjes begaven zich zaterdagmiddag op historische grond voor het in Brussel gesloten kerkelijk huwelijk van prins Carlos en Annemarie Gualthérie van Weezel. In de zonovergoten Abdij Ter Kameren gaven die elkaar enigszins aarzelend het jawoord. ‘De hemel lacht ons toe’, meende emeritus bisschop Philippe Bär.
België heeft zaterdag weinig gemerkt van – en ook nauwelijks aandacht geschonken aan - de invasie van de Nederlandse koninklijke familie. De Abdij Ter Kameren in de Brusselse deelgemeente Elsene was door de politie hermetisch afgesloten voor het huwelijk van prins Carlos van Bourbon-Parma en NOS-politiek redacteur Annemarie Gualthérie van Weezel.
Een handjevol belangstellenden kon buiten alleen een glimp opvangen van de af- en aanrijdende auto’s met de overige genodigden voor de plechtigheid. Dat was ook één van de redenen die Carlos, de oudste zoon van prinses Irene, en Annemarie deed besluiten elkaar juist op deze historische plek het kerkelijk jawoord te geven. Ze konden dat in alle rust en intimiteit doen voor familie en vrienden.
De wit gepleisterde muren van de kerk die sinds 1201 vele gedaantewisselingen heeft ondergaan vormde een sober maar warm en passend decor voor dit bijzondere koninklijke huwelijk, dat eigenlijk al op 28 augustus had moeten plaatsvinden. Toen echter werd tot uitstel besloten vanwege de ziekte en het daarop volgende overlijden van Carlos’ vader prins Carlos Hugo.
,,Wij missen hem zeer”, aldus Carlos, maar het was zijn vaders uitdrukkelijke wens dat het huwelijk nog dit jaar zou worden ingezegend. Het burgerlijk huwelijk was nog in zijn aanwezigheid op 12 juni in Wijk bij Duurstede, de woonplaats van prinses Irene, voltrokken.
De Oranjeclan was maar liefst 31 man sterk. Ook prinses Christina en haar buiten Nederland wonende kinderen waren van de partij, inclusief de echtgenote van Bernardo en de vriendin van Nicolas Guillermo. Het zal sinds de verdrijving en de verbanning van de Oranjes uit de zuidelijke Nederlanden na de Belgische onafhankelijkheid niet eerder zijn voorgekomen dat zij zo royaal en compleet terugkeerden in Brussel, de plek waar Carlos (40) en Annemarie (32) eerder woonden en elkaar leerden kennen.
De afvaardiging van het Belgische koningshuis viel daarbij in het niet: alleen prins Lorenz was aanwezig en als geboren aarthertog van Oostenrijk-Este kon hij meteen ook het voormalige Habsburgse keizershuis vertegenwoordigen. De aan de Bourbon-Parma’s nauw verwante Luxemburgse koninklijke familie stuurde prins Jean en zijn echtgenote Diane en het dit jaar precies honderd jaar geleden verdreven Portugese koningshuis, was aanwezig in de persoon van familiehoofd Dom Duarte, hertog van Bragança.
Het bescheiden aantal vorstelijke gasten droeg bij aan de ontspannen sfeer van de kerkdienst, die met hulp van oudgedienden uit de hoforganisatie van koningin Beatrix tot in de puntjes was geregeld. De vaste hand van voormalig ceremoniemeester Gilbert Monod de Froideville, eerder verantwoordelijk voor de huwelijken van onder andere de prinsen Constantijn en Willem-Alexander en de uitvaarten van Juliana en Bernhard, was duidelijk herkenbaar.
Maar strakke planning of niet, de voormalige Rotterdamse bisschop Philippe Bär, een huisvriend van de Bourbons en het katholieke smaldeel van de Oranjes, zorgde voor menige vrolijke noot en afwijking van de orde van dienst. ,,Carlos en Annemarie hebben de dienst zelf ingevuld”, liet emeritus bisschop Bär al meteen weten: ,,luister goed naar hun woorden, ze hebben een boodschap voor u allen.”
De boodschap was er een van liefde, onderstreept door lezingen in het Nederlands, Engels, Frans en Spaans, onder meer uit de Psalmen (Psalm 8), het Evangelie van Matheus (6, 25-33), en het loflied op de liefde in Korinthiërs, voorgelezen door prins Jaime.
,,Paulus laat weten dat we naar het hoogste moeten streven”, predikte Bär. ,,Niet zoals op school wel gebeurde, zeggen dat een zes ook wel goed is, maar gaan voor een tien. Paulus wijst de weg, de weg van de liefde.”
Annemarie werd aan de arm van haar vader, ouddiplomaat en oud-Kamerlid Hans Gualthérie van Weezel, naar het altaar geleid. De witte sluier bij de door het Nederlands-Belgische couturiers echtpaar Devos/Hoffmann ontworpen zijden bruidsjurk was opvallend en bijzonder.
Deze was namelijk gemaakt van duurzaam papier, met de hand beschilderd met bloemmotieven en niet van kant te onderscheiden. Carlos en Annemarie wilden met dit ontwerp van de Belgische kunstenares Isabelle de Borchgrave hun zorg voor een duurzamer wereld benadrukken.
Carlos en Annemarie wisten niet meteen het juiste antwoord te vinden op de huwelijksvragen van Bär, die ze daarop tot hilariteit van de vijfhonderd kerkgangers aanspoorde. ,,Carlos moet ook wat zeggen”, hij zei nadat Annemarie een aarzelend ‘ja’ had laten horen. ,,U gaat een gezin stichten”, hield hij het kersverse paar voor, ,,doe dit dan ook”, was de daaropvolgende goed bedoelde aanmaning.
Carlos legde de trouwgelofte af in vijf talen, Annemarie – door haar huwelijk prinses en hertogin van Parma en Piacenza – hield het bij Nederlands. ,,Ik zal je liefhebben alle dagen van ons leven.” Aan het einde van de plechtigheid kwam Bär nog met een verrassing: een persoonlijke boodschap en de Apostolische zegen van paus Benedictus XVI, die het vorstelijke bruidspaar ook zijn gelukwensen aanbood.
Daarna kon het gezelschap het feest voortzetten in een kasteel even buiten Brussel, met zoals de uitnodiging het noemde een ‘cocktail dinatoire’. Carlos’ zus prinses Margarita moest de cocktails echter laten staan. Zaterdag werd officieel bevestigd dat ze in verwachting is van haar tweede kind.
© RB Hans Jacobs; Foto's: © Monarchy Photo Press, Patrick van Katwijk; RB Marius Cirtiu
Laatste reacties