ROYALBLOG.NL

Kamal Ibrahim Ishag krijgt Claus Prijs

Prins Constantijn rekt woensdagmiddag in het Koninklijk Paleis in Amsterdam de Prins Claus Prijs uit aan de Sudanese beeldend kunstenaar Kamal Ibrahim Ishag. Met de jaarlijkse Prins Claus Prijzen eert het Fonds kunstenaars, denkers en organisaties die met hun culturele en artistieke werk een positieve bijdrage leveren aan de maatschappelijke ontwikkeling van hun land.

Zoals gebruikelijk zijn ook koning Willem-Alexander, koningin Máxima en de prinsessen Beatrix, Mabel en Laurentien bij de prijsuitreiking aanwezig. Naast de hoofdlaureaat ontvangen ook zes andere laureaten hun prijs uit handen van prins Constantijn.

Kamala Ibrahim Ishag (1939) is sinds de jaren zestig een pionier in de Afrikaanse beeldende kunst en is een inspirator voor jongere generaties Sudanese kunstenaars. Volgens de Prins Claus Prijzen Commissie inspireren haar originele, levendige en indringende kunstwerken de toeschouwer om onder de objectieve fysieke verschijningsvormen van ons bestaan de diepere lagen te zien.

De Prins Claus Prijzen worden door het Prins Claus Fonds voor Cultuur en Ontwikkeling sinds 1997 jaarlijks toegekend aan kunstenaars, denkers en culturele organisaties in met name Afrika, Azië, Latijns-Amerika en de Cariben.

© RB

Prinses Mabel blijft dicht bij zichzelf

Prinses Mabel was zaterdagmorgen present in leerhotel Het Klooster in Amersfoort waar het Nationaal Comité 4 en 5 mei een bijeenkomst hield met de lokale afdelingen. De prinses was gevraagd de leidraad voor het jaarthema '75 jaar Vrijheid' te schrijven en kwam haar werk zelf voordragen.

Een verrassing voor de aanwezigen want haar komst was vooraf niet aangekondigd. Het was ook door Mabel aanvankelijk niet 'thuis' verteld. Haar moeder was gevraagd om dit weekeinde in Londen op Luana en Zaria te passen, maar ze had geantwoord al andere verplichtingen te hebben. Dat was het bijwonen van de bijeenkomst, als lid van het lokale Hilversumse comité. Pas deze week kwam Flos Kooman er achter waarom Mabel een oppas nodig had.

De prinses was vereerd dat ze het themaverhaal mocht schrijven en ze bleef inhoudelijk dicht bij zichzelf door uit haar eigen persoonlijke leven te putten. ,,Ik was negen toen mijn vader onverwachts stierf. Maar zijn verhalen over ongelijkheid, armoede en onrecht zal ik mijn hele leven niet meer vergeten. Ze hebben hun stempel gedrukt op de manier waarop ik naar mensen en de wereld kijk, ze liggen ten grondslag aan vele van de keuzes die ik in mijn leven maak."

,,Zo zijn mijn vaders verhalen over ongelijkheid en onrecht een belangrijke motivatie voor mijn huidige werk om een wereld zonder kindhuwelijken te bereiken. Ik ontmoet vaak kindbruidjes van dertien of veertien jaar, meisjes die van school zijn gehaald om te trouwen, die baby’s krijgen terwijl hun lichaam daar nog niet klaar voor is, en die vaak slachtoffer worden van huiselijk en seksueel geweld."

,,Als mijn dochters toevallig elders in de wereld waren geboren, was dit dan hun lot geweest?, vraag ik me nu, als ouder van twee dochters, af." ,,Mijn ervaringen bij de Verenigde Naties gaven bij mij de doorslag om me in mijn werk te gaan inzetten voor vrede en mensenrechten – want niets doen en, erger nog, niets willen doen, kon en kan ik niet uitstaan.

,,In veel landen verhardt het politieke en maatschappelijke klimaat. Verschillen worden uitvergroot en mensen en bevolkingsgroepen tegen elkaar opgezet: Wij tegen Zij. Nationalisten en fundamentalisten van velerlei slag houden ‘de ander’ verantwoordelijk voor hun eigen gevoelens van ontheemding en onzekerheid, en stimuleren angst en haat op basis van identiteit. In hun verhalen wijken feiten voor beelden, en gemeenschappelijke waarden voor sentimenten."

,,Het voorspelbare gevolg is dat de maatschappelijke scheidslijnen scherper worden, en de samenleving minder tolerant en minder leefbaar. Het brengt ons verder af van de essentie van democratie: het recht op een andere mening, op het anders mogen zijn, op het jezelf kunnen zijn. Want democratie is meer dan: ‘de meerderheid beslist’. Respect voor ieder mens, voor minder­heden is essentieel. Behoren we niet allemaal op bepaalde momenten in ons leven tot een min­derheid?"

© RB Hans Jacobs; Beeld: © Martijn Beekman, © RB

De Jaarthematekst is te lezen op de website van het Nationaal Comité 4 en 5 mei

Prinses Mabel viert jubileum NDT mee

Prinses Mabel heeft vrijdagavond in het Zuiderstrandtheater in Scheveningen het jubileumboek in ontvangst genomen dat is samengesteld ter ere van het zestigjarig bestaan van het Nederlands Dans Theater (NDT). Ook werd het volledige NDT-archief op Google Arts & Culture gelanceerd.

Prinses Mabel arriveerde met een hofauto bij het theater en was gekleed in een stijlvol broekpak voor de speciale feestavond rond de jubileumvoorstelling 'Kunstkamer', waarin zowel de dansers van NDT1 als NDT 2 optreden. Het aanvullende programma is samengesteld door de huischoreografen Sol León en Paul Lightfoot en beide associate choreographers Crystal Pite en Marco Goecke.

Volgens NDT vormt Kunstkamer een eerbetoon aan de dromen van het gezelschap en het traject dat het de afgelopen zes decennia doorlopen is binnen de danskunst. Geïnspireerd door het Rariteitenkabinet (1734) van Albertus Seba gebruikten de choreografen het podium om hun eigen Kunstkamer te vormen, waarmee NDT gepresenteerd wordt als een veelzijdig 'Gezelschap van Rariteiten'.

© RB; Beeld: © MPE Patrick van Katwijk

Logistiek rond VN is slopend

De zogenoemde VN-week in New York laat geen of nauwelijks tijd om de website bij te werken. Om kwart voor zes op, nu om kwart voor tien 's avonds het laatste verslag verstuurd. Vooral de logistiek is slopend.

Evenementen binnen en buiten het VN-gebouw, verkeer dat vanwege de Algemene Vergadering van de VN niet beweegt, steeds weer veiligheidchecks of de noodzaak tot begeleiding. Om van overlappende of uitlopende bijeenkomsten maar niet te spreken.

Dat is geen klaagzang, maar een weergave van de feiten. Koningin Máxima in de vroege ochtend in het Plaza Hotel bij Michael Bloomberg, prinses Mabel even verderop bij de Global Goal Keepers, koning Willem-Alexander in het VN-gebouw met een toespraak en een persgesprek.

De lunchtoespraak van Máxima viel niet te halen, maar in de middag was alles gericht op het feestelijke evenement ter gelegenheid van haar tienjarig VN-jubileum. Koning erbij, prinses Mabel, de emir van Kano, de president van de Wereldbank, de secretaris-generaal van de Verenigde Naties.

Het was leuk. Een soort reünie ook voor de koningin. Maar nablijven was er niet bij, want meteen een half uur na afloop van het feestje van Máxima begon even verderop bij de Ford Foundation de receptie paneldiscussie van Girls Not Brides en prinses Mabel. En daarna: verhalen uitwerken en de agenda van donderdag opstellen.

Maar de dag was bijzonder! Tenslotte is een persoonlijk interview met de koning geen dagelijkse kost, en een filmpje daarvan bij de 'stories' op het koninklijke Instagram ook niet.

Op stap met Máxima, interview Willem-Alexander en gesprek prinses Mabel. Het is wel eens minder. 

Prinses Christina donderdag gecremeerd

Prinses Christina is donderdag in besloten kring gecremeerd. Eerder op de dag was al afscheid van haar genomen in het koetshuis – daar waar normaal gesproken de Gouden Koets staat – van de Koninklijke Stallen.

De koninklijke familie had de kist met het stoffelijk overschot vanaf de Koepel van Fagel begeleid naar de afscheidsbijeenkomst, zo dicht bij de plaats waar ze haar laatste dagen doorbracht. De prinses had immers een appartement in het gebouw van het staldepartement.

Bernardo, Juliana en Nicolás, de drie kinderen van prinses Christina liepen meteen achter de kist. Juliana's partner Tao was wellicht elders met de oudste kinderen – Juliana heeft zeer recent haar derde kind gekregen, Aida.

Van Bernardo's echtgenote Eva is na 2012 niets meer gehoord. Hun kinderen Isabel en Julian waren eerder in de week gespot bij de poort van de stallen.

De prinsessen Beatrix, Irene en Margriet vormden samen met Pieter van Vollenhoven de volgende rij en daarna kwam het koningspaar, zonder de prinsessen Amalia, Alexia en Ariane. Prins Constantijn en prinses Laurentien werden vergezeld door hun drie kinderen, die ook meeliepen met prinses Mabel.

Vervolgens was het de beurt aan de Bourbon-Parma tak van de koninklijke familie, met Carlos, Jaime, Margarita en Carolina en partners, plus de verzorgster van prinses Christina.

'Apeldoorn' zoals de kinderen van Margriet en Pieter wel worden genoemd', sloot de rij. Daarbij viel op dat de prinsen Pieter-Christiaan en Bernhard zonder hun echtgenotes Anita en Annette aanwezig waren.

De stoet maakte indruk. Het zonlicht door de bomen en de schitterende zonnebloemen zorgden voor een betoverend lichtspel en een waardige laatste tocht van de prinses. 

De media mochten alleen even meekijken bij het overbrengen van de kist, tot aan het van de Koninklijke Stallen. Wat zich binnen afspeelde, bleef besloten.

Zo rond half twee vertrokken de musici, laureaten van het Prinses Christina Concours die hadden meegewerkt aan de plechtigheid. In het paleis verzamelden familie en genodigden zich in de Balzaal, en pas daarna, rond half vier, werd de kist in een lijkwagen naar het crematorium gereden.

In de volgauto zaten, naar werd aangenomen, de drie kinderen. De rest van de familie ging toen al naar huis, geheel volgens de afgesproken orde van dienst.

© RB Hans Jacobs; Beeld: © RB, © MPE Patrick van Katwijk; NOS K.A.

Prachtige 'rouwkamer' prinses Christina

De Koepel van Fagel is schitterend aangekleed als 'chapelle ardente' oftewel rouwkapel voor prinses Christina. Dinsdag kwamen haar zussen Beatrix, Irene en Margriet daar samen, met Pieter van Vollenhoven en de kinderen van Christina om als eersten de opgestelde kist te zien.

Er staan vijf kransen omheen: van de kinderen Bernardo, Nicolás en Juliana, en van Juliana's partner Tao en de vijf kleinkinderen Isabel, Julian, Kai, Numa en Aida. Er is een krans van het koninklijk gezin, van de zussen en Pieter, van de Bourbon-Parma-tak met Constantijn en Laurentien en Mabel, en van de Van Vollenhoven-tak.

Voor de houten kist ligt Christina's ridderorde en verder is de ruimte prachtig versierd met zonnebloemen.

Mensen die dinsdagmiddag op rouwbezoek kwamen, namen ook zonnebloemen mee als eerbetoon aan de prinses.

© RB Hans Jacobs; Beeld; © RB, Screenshot NOS, © MPE Patrick van Katwijk

Prinses Mabel viert 51ste verjaardag

Prinses Mabel, of zoals ze zich bij haar werkzaamheden en in het buitenland noemt, Mabel van Oranje is zondag 51 jaar geworden. De verjaardag wordt gevierd tijdens de zomervakantie.

,,Ik heb nog enkele grote plannen om in de komende jaren te helpen de wereld en eerlijker te maken. Er is dus veel om dankbaar voor te zijn en naar vooruit te kijken", zei ze vorig jaar toen ze vijftig werd. ,,Dat vier ik dit 50ste levensjaar, en speciaal op mijn verjaardag, met mijn kinderen, mijn familie en zij die mij dierbaar zijn."

© RB; Beeld: Malala Fund

Máxima regelmatig te gast in Afrika

Koningin Máxima gaat opnieuw naar Ethiopië, in haar functie als speciaal vertegenwoordiger van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties. Ze was er 5,5 jaar geleden ook, voor hetzelfde werk. Follow-up bezoeken zoals zijn nodig om te zorgen dat landen de hele bevolking toegang kunnen geven tot financiële diensten.

De Oranjes hebben zich de afgelopen jaren niet onbetuigd gelaten in Afrika. Prins Willem-Alexander en prinses Máxima hebben zich er in hun rollen als vertegenwoordiger van de Verenigde Naties met regelmaat vertoond, maar opmerkelijk is dat koningin Beatrix in tegenstelling tot haar moeder koningin Juliana geen staatsbezoeken heeft gebracht aan wat wel 'zwart' Afrika wordt genoemd.

Koningin Juliana en prins Bernhard bezochten behalve Ethiopië (1969) ook Ivoorkust en Liberia (1974), Senegal (1977) en Tanzania (1978). Daarnaast werd ook Tunesië bezocht (1974). Koningin Beatrix, die haar ouders vergezelde op het staatsbezoek aan Ethiopië, kende maar twee 'Afrikaanse' staatsbezoeken: Egypte en Zuid-Afrika.  

Willem-Alexander en Máxima bezochten als pril prinselijk paar in 2002 Ghana. Het was hun eerste en tot nu enige gezamenlijke officiële reis naar Afrika beneden de Sahara; wel bezochten ze Marokko samen (2005) en uiteraard - meerdere malen - Zuid-Afrika (o.a. WK voetbal in 2010) en Mozambique, waar ze een vakantiehuis lieten bouwen dat ze onder druk van de publieke opinie weer van de hand moesten doen.

Máxima in Afrika:

• 2002: Ghana (met Willem-Alexander)
• 2005: Uganda en Kenia, Marokko (met Willem-Alexander)
• 2008: Kameroen, Egypte
• 2010: Liberia, Rwanda, Kenia, Tanzania, Egypte
• 2011: Zuid-Afrika
• 2012: Nigeria
• 2013: Ethiopië, Tanzania
• 2017: Nigeria
• 2019: Ethiopië

Prins Willem-Alexander reisde in 1995 met zijn vader prins Claus naar Tanzania. 'Een sentimental journey' mocht het niet heten, aldus NRC destijds, maar de krant concludeerde dat dit wel het geval was. Willem-Alexander was aan het begin van de eeuw (2001) in Eritrea, Ethiopië en Djibouti, waar hij de daar gestationeerde Nederlandse grenswaarnemers van de Unmee missie opzocht.

Tijdens een waterreis bezocht hij in november 2004 Namibië, Uganda en Ethiopië. In 2008 was hij voor UNSGAB opnieuw in Ethiopië en in 2006 en 2008 in Tunesië. In Egypte sprak hij de Afrikaanse staatshoofden toe (2008) en Kenia bezocht hij ter gelegenheid van Wereldwaterdag 2010 en opnieuw voor een UNSGAB-bijeenkomst in 2012.

De prins knoopte er meteen activiteiten voor Amref Flying Doctors aan vast, één van de redenen waarom hij zo verknocht is aan het continent. Hij deed dat sinds 1998, toen hij het beschermheerschap van de organisatie overnam van zijn eveneens aan Afrika gehechte grootvader prins Bernhard, regelmatig.

Willem-Alexander stelde zich daarnaast tweemaal (2009, 2012) op de hoogte van de Nederlandse jacht op piraten voor de kust van Somalië. Zuid-Afrika zag hem als regelmatige gast, zowel voor sport als voor 'water en sanitatie'. In december 2013 was hij er voor het eerst als koning, voor de herdenkingsdienst voor Nelson Mandela. Bij diens installatie als eerste zwarte president van Zuid-Afrika was hij in 1997 ook aanwezig geweest.

Ook prinses Mabel was en is als CEO van The Elders en tegenwoordig voor 'Girls Not Brides' met regelmaat in Afrika (o.a. Zimbabwe, Zuid-Afrika, Zambia, Ethiopië, Swaziland, Senegal, Ghana). 

Prins Friso, prinses Mabel, prins Constantijn en prinses Laurentien waren in 2008 in Mali bij de première van de Sahelopera, waarvan tijdens de herdenkingsdienst voor Friso in 2013 ook een stukje ten gehore werd gebracht. Prins Maurits en prinses Marilène gingen in 1998 officieel naar Mauritius.

© RB Hans Jacobs

Een koninklijke werkweek

Uitzonderlijk om in 4 dagen niet minder dan 5 leden van de koninklijke familie te volgen, in Den Haag (Mabel), Rotterdam (Máxima), Apeldoorn (Beatrix), Leiden (Margriet) en Eindhoven (koning). 

Tussendoor ook het nieuwe boekje gelezen van Pieter van Vollenhoven, dat komende week verschijnt.

Uitschieters waren de werkbezoeken van koningin (Fotomuseum) en Willem-Alexander (de zeer creatieve Sectie-C). Dieptepunt om te kunnen werken: Het Loo. Volgende week is het rustiger, met Máxima deels niet in Nederland.

© RB

Mabel neemt rapporten in ontvangst

Prinses Mabel was maandagmiddag in Den Haag. Daar ontving zij van drie kindhuwelijkallianties hun bevindingen en resultaten van drie jaar strijd tegen kindhuwelijken.

De drie allianties, More than Brides Alliance, Her Choice en Yes I Do, werken in partnerschap met het Ministerie van Buitenlandse zaken in vijfjarige programma’s (2016-2020) in 17 landen om kindhuwelijken tegen te gaan. Tijdens de bijeenkomst werden onder meer de belangrijkste geleerde lessen met elkaar gedeeld. Dat maakte het voor prinses Mabel, voorzitter van Girls not Brides, ook een nuttig samenzijn. Ze kwam er om te luisteren en leren.

Zelfbeschikking ligt ten grondslag aan het fenomeen kindhuwelijk. Hoewel het aantal kindhuwelijken wereldwijd daalt, staat dit recht steeds meer onder druk. Zelfbeschikking gaat over het recht van meisjes zelf te kunnen beslissen of, wanneer, en met wie ze trouwen en kinderen willen krijgen.

Wereldwijd wordt bijna iedere twee seconden een minderjarig meisje uitgehuwelijkt. Iedere zeven seconden zelfs een meisje jonger dan vijftien. Per jaar zijn dit twaalf miljoen meisjes. Dat betekent 33.000 kindhuwelijken per dag. Naar verwachting worden de komende tien jaar wereldwijd ruim 100 miljoen meisjes uitgehuwelijkt.

© RB Hans Jacobs; Zie voor beeld ook Instagram Royablognl_