Patrick @ Royalblog.nl

'Maar ja, tenslotte staat prinses Máxima alles'

Fotograferen, foto's bewerken, rondreizen: de programma's van staatsbezoek en officiële reizen zijn zwaar, vaak nog meer voor de volgers dan de te volgen koninklijke hoogheden. Die hebben nog wel eens een pauze en wanneer zij klaar zijn, begint voor de schrijvers en fotografen pas het werk.

Patrick van Katwijk had ook in Vietnam het goede voornemen om behalve foto's ook tekst te leveren voor Royalblog - zo is deze bijzondere pagina in 2009 ook begonnen: Patrick @ Royalblog. Maar de combinatie blijkt toch steeds weer te bewerkelijk - vandaar nu pas, als weekeindlectuur, de verslagen van de tweede, derde en vierde dag van het donderdag afgesloten bezoek aan Vietnam.

 
Dinsdag 29 maart, de tweede dag

De tweede dag van het officiële bezoek aan Vietnam zou er een moeten worden van de colour local foto’s. Het ontgaat veel delegatieleden dat de prins en de prinses aanwezig zijn. Alle bedrijfsdelegaties en woordvoerders van aanwezige hoogwaardigheidsbekleders vragen bij welk seminar ik wel of niet aanwezig ben. Ze realiseren zich niet dat ik alleen maar het programma volg van het prinselijk paar. Velen hebben geen idee wat het programma van het paar precies inhoudt.

De prins en de prinses zijn uiteraard mede mee om voor de (kleine groep) aanwezige media een beeld te geven van de economische missie aan Vietnam. Tenslotte zou zonder hun aanwezigheid minder tot geen media mee zijn geweest. De kracht van hun aanwezigheid hoor ik veel om mij heen van allerlei bedrijven. En ondanks hun doelen betrap ik veel ondernemers toch op koninklijk enthousiasme als de prins of de prinses voorbij loopt. Ondernemers lieten elkaar ’s avonds in het hotel blij foto’s zien die zij hebben gemaakt van het paar

 

De prinses heeft in de ochtend een aantal werkzaamheden in haar functie als UN Secretary’s General’s Special Advocate for Inclusive Finance for Development. Het programma van de prinses en haar gevolg vindt plaats zonder media. Voor de fotografen begint mede daarom het echte programma pas om 11 uur.

Wij vertrekken van het pershotel naar de tempel van Literatuur, voorheen de oudste universiteit van Vietnam en nu een van de belangrijkste historische complexen van Hanoi. Volgens het programma het enige punt waar het paar te zien is in een Vietnamese omgeving. Ter plekke bekijken wij de mogelijkheden en bespreken waar eventueel de mooiste foto’s gemaakt kunnen worden, rekening houdende dat het paar gevolg heeft en niet veel gelegenheid hebben te poseren.

Bij aankomst blijkt dat dit gevolg vrij groot is en helaas was het niet mogelijk om bij een van de poorten van de tempels een kort moment te hebben met de prins en de prinses alleen. Het zou tenslotte onbeleefd zijn de gastheer te vragen even uit beeld te verdwijnen. Daarom werd het dus een uitdaging het meest Vietnamese plaatje te maken met zo min mogelijk mogelijkheden.

Pas achteraf kan gezegd worden dat dit nog aardig gelukt is. Bewust bleven de prins en de prinses geregeld bij mooi imposante punten even langer staan om ons de gelegenheid te geven opname te maken. Na het tempelcomplex, waar het gelukkig ondanks de slechte weersverwachting droog bleef, reisden wij terug naar het hotel om ons om te maken voor het vertrek naar het vliegveld. Het was niet gemakkelijk om met de slechte internetverbinding snel veel foto’s door te sturen naar Nederland. Gelukkig waren wij wel vijf uur in het voordeel gezien het tijdsverschil.

 

Onder het mom van als we gaan, gaan wij met zijn allen, was er een chartervlucht geregeld waar de gehele handels delegatie, de pers en vooraan het prinselijk paar in zaten. Zo’n twee uur later kwamen wij aan in Ho Chi Minh City, beter bekend als Saigon. Van noord naar zuid Vietnam scheelde ook meteen zo’n 15 graden.

Bij aankomst op het vliegveld was het al benauwd en rond de 25 graden. De twee dagen erna zou het constant rond de 30 graden blijven. Heerlijk weer maar rond slepend met apparatuur is het ietwat minder aangenaam om te werken. Daarom snel naar het hotel, wennen aan de temperatuur voor de volgende drukke dag.

woensdag 30 maart, derde dag

Ook in Ho Chi Minh City staat nog een officiële ontvangst op het programma, ondanks de ontvangst op maandag in Hanoi. In de ochtend wordt het prinselijk paar ontvangen door de voorzitter, Le Hoang Quan, van het volkscomité. Hier worden samenwerkingsovereenkomsten getekend tussen de gemeentes Rotterdam en Ho Cho Minh.

De voorzitter blijkt een alleraardigste man te zijn die het prachtig vind al die media en aandacht. Hij vraagt aan iedereen, ook de fotografen, met hem op de foto te gaan. Als de prins binnenkomt samen met de voorzitter zet hij een applaus in tijdens de loop die voorzette tot een kwartier later. Er vond een heuse applaus ceremonie plaats voor letterlijk alle aanwezigen. Dit leidde na 25 keer applaudisseren wel tot enige hilariteit bij delegatie en hofhouding.

 

Na de toast en de ondertekeningen kreeg het prinselijk paar nog een cadeau overhandigd. ,,Zo snel kunt u het niet", zegt de prins lachend tegen de fotografen. De voorzitter overhandigt namelijk twee grote ingelijste foto’s van het ontvangst van nog geen uur geleden. ,,Het is toch echt vandaag, gezien de outfit", zei de prinses.

Vervolgens vertrekt het paar naar het hotel waarna zij zich van elkaar scheiden de rest van de middag. Er moet een keuze gemaakt worden, het waterprogramma van de prins of het bedrijfsprogramma van de prinses. Aangezien de prinses een ‘boerderij’ bezoekt en andere leuke bedrijven kiezen alle fotografen ervoor om met haar mee te gaan. Alleen Blauw Bloed kiest trouw voor de toekomstige koning. Een moeilijk keus, want het programma van de prins was mooi en leuk. Zo maakte hij een boottocht over de Dong Nai rivier.

Vooraf in het hotel hebben wij nog gevraagd of 'minister' Bleker de prinses nog kon verleiden om koeien te gaan melken. Hij ging zijn best doen, maar helaas lukte dit niet. Wat overigens niet zijn schuld was, want hij heeft vier dagen lang zeer enthousiast het prinselijk paar begeleid. Hij kreeg soms opmerkingen naar aanleiding van foto’s dat hij niet zo moest flirten met de prinses. Maar volgens hemzelf was het bijna onmogelijk om met een vrouw als Maxima niet zo spontaan om te gaan. 

De minister (zo wordt hij genoemd in het buitenland, officieel staatssecretaris) rook nog aan het gras en voerde het daarna een de koeien. De prinses was begrijpelijk iets minder gecharmeerd van dit gebruik van Bleker. Wel had zij alle aandacht voor een kalfje zonder naam. Hoe gaan wij dit kalfje noemen? Was de vraag. Henk Bleker had de perfecte oplossing. ‘Her Royal Highness’. De prinses controleerde even en zei al snel dat het geen goed idee was voor een mannelijk dier….

 

Bij De Heus Voeders werd de prinses feestelijk ontvangen met Vietnamese drakendans, vuurwerk en champagne. Hier opende zij officieel het nieuwe pand dat in drie maanden tijd is gebouwd. De dag eindigt bij Nedspice. Hier moet de prinses gekleed met hoofddoekje, mondkapje en jas door de fabriek vanwege de sterkte kruiden. Niet allercharmants voor een prinses om zo gefotografeerd te worden. Maar ja tenslotte staat prinses Máxima alles.

Gelukkig was er een motorcade voor de prinses en haar gevolg. Anders was het onmogelijk snel terug te zijn bij het hotel met de enorme massa scooters en auto’s. De politiemotoren hadden waren uitgerukt met stokken en hadden blijkbaar toestemming op scooters en auto’s te slaan als ze niet snel genoeg op tijd gingen. De sirenes en stoet zorgde ervoor dat alle lokale bewoners hun ‘hutten’ uitkwamen om de stoet te bewonderen.

Terug in het hotel ging het prinselijk paar naar het Reunification Palace voor een netwerkreceptie voor de Nederlandse gemeenschap het de bedrijfsdelegaties. Voor de fotografen een goed moment om een lading foto’s af te werken van die middag en op tijd te dag te eindigen voor de laatste dag.

donderdag 31 maart, de vierde dag

De vierde en laatste dag in Vietnam mag voor de fotografen geen naam hebben. De dag begon makkelijk in het hotel waar de prins en de prinses gescheiden programma’s hadden met als onderwerp water (uiteraard) en de ontwikkeling van varkensketens en voedselveiligheid. Een typisch onderwerp voor de prinses? Daarna begon de korte rit naar het laatste officiële programma onderdeel, een bezoek aan een van de grootste Nederlandse bedrijven Unilever.

 

Dat het erg warm is in Ho Chi Minh City heeft ook prinses Máxima waarschijnlijk gevoeld. Waar zij ’s ochtends onder haar oranje pantalon nog hakjes droeg, komt zij nu aan met zomerse teenslippers. Het paar krijgt een rondleiding door het bedrijf en welke producten Unilever in Vietnam op de markt brengt. Eigenlijk weinig onbekende merken alleen met een andere taal op de labels.

Bij de spa loopt de prins na de zware reis naar de balie en vraagt meteen of hij een afspraak kan maken. Maar helaas voor hem is daar geen tijd voor. De kapper wacht op Máxima. Maar helaas voor de kapper, het haar van de prinses zit uitstekend. Dus gaat het gezelschap door naar de lunch.

Een mooie setting voor een discussie bijeenkomst over maatschappelijk verantwoord ondernemen. De tafels zijn opgesteld recht tegenover de open keuken zodat tijdens de discussie een oog kan worden geworpen op de chef-kok en het bereiden van de vier gangen lunch.

Om de dag nog aangenamer te maken mogen ook de fotografen en verslaggevers mee lunchen vlak achter de prins en de prinses. Een prettige afsluiter van de vierdaagse reis. Bij vertrek bij Unilever wenst het paar ons een goede reis toe en daarmee is het bezoek afgelopen.

Enkele uren later vertrekt er een bus met een deel van de delegatie nar het vliegveld. Voor enkelen een krappe planning, 17:20 uur in de bus voor een vlucht om 18:55 uur in de file door Ho Cho Minh City. Ook het prinselijk paar vliegt terug naar Nederland. Zeker voor de prinses prettig een rustigere week in aantocht. Na Qatar, New York en Vietnam zal zij vast graag bij haar dochters willen zijn.

 

Als fotograaf kijk ik terug op een week waarin het een uitdaging was om het uiterste uit de reis te halen wat betreft fotografie. Zoals voorspelt had het bezoek een zakelijk karakter. Maar al zeg ik het zelf, ik ben tevreden over het resultaat. Nu een kleine week ‘vrij’ en op naar het volgende bezoek. Ditmaal dichterbij huis, namelijk Duitsland. Auf Wiedersehen!

© Royalblog, met Patrick van Katwijk, Monarchy Press Europe

Máxima moet Vietnam aan de melk krijgen

 

Door GPD-correspondent Remko Tanis. Nederland blijft verbazen. 'De Nederlanders zijn uitzonderlijk sterk in het waardevol maken van ogenschijnlijk waardeloze dingen', beweert het nieuwe samenwerkingsverband Holland Pig in een verklaring. Met die kwaliteit willen twaalf bedrijven uit de varkenssector de Vietnamese markt gaan veroveren.

Van vleesverwerkers tot diervoederbedrijven, specialisten in kunstmatige inseminatie voor varkens en varkensstalbouwers: de hele Nederlandse varkenssector heeft Vietnam op het oog. Holland Pig wil een dominant, Nederlands merk oprichten in het land. Vietnamezen die varkens fokken, vetmesten of eten, moeten daardoor meer gaan opleveren voor de Nederlandse varkenssector. Zuivelbedrijf FrieslandCampina heeft al zo'n merk: Dutch Lady.

 

In een land waar twintig jaar geleden nauwelijks iemand melk dronk, schiet de consumptie van zuivel nu omhoog. De Nederlandse melkfabrikant, in Vietnam sinds 1961, verkoopt nu per jaar 1,5 miljard glazen melk. Op 2600 boerderijen geven inmiddels 125 duizend koeien melk die als Dutch Lady naar de winkels gaat. Het merk,dat 85 jaar bestaat, is verkozen tot bekendste Vietnamese levensmiddelenmerk.

,,Vietnam was geen zuivelland. We zijn altijd een land van rijst geweest'', zegt Luu Van Tan van FrieslandCampina. ,,Het houden van melkkoeien is nieuw voor Vietnamese boeren.'' Het bedrijf heeft ten noorden van Ho Chi Minh Stad een modelboerderij geopend met een handvol Friese Holsteinkoeien. Daarmee wil het Vietnamese boeren leren hoe ze zo effectief mogelijk veel goede melk van hun koeien kunnen krijgen. Want meer goede melk van de boerderijen, betekent meer melk van Campina in de Vietnamese winkels.

 

Prinses Máxima bezocht de modelboerderij in Binh Hoa woensdagmiddag. Samen met Willem-Alexander leidt ze een vierdaagse Nederlandse handelsmissie naar Vietnam. ,,Vroeger dronk niemand melk: ze wisten wel dat het goed voor je is, maar het was veel te duur'', zegt Huyn Van Truc bij het melkschap in een winkel in Ho Chi Minh stad. ,,Een halve liter kon zo 400 duizend Dong (ruim 10 euro) kosten. Nu betaal je voor een pak Dutch Lady nog maar 50 duizend Dong (1,5 euro).''

Het gaat de Vietnamezen steeds beter. Dat, samen met de dalende prijs, zorgt voor een grote groei in consumptie. Niet alleen van melk, maar ook van varkensvlees. De Heus Voeders, een grote producent van varkensvoer en één van de twaalf bedrijven van Holland Pig, merkt dat ook.

Sinds het bedrijf twee jaar geleden actief werd in Vietnam, is de productiecapaciteit al vijf keer uitgebreid. Máxima opende woensdag de nieuwste opslagloods van het bedrijf, terwijl een volgende fabriek alweer in aanbouw is. De prinses bezocht daarna Nedspice, ook Nederlands, dat is uitgegroeid tot de grootste handelaar in verwerkte specerijen van Vietnam.

 

Het bezoek aan Vietnam wordt donderdag afgesloten. Máxima krijgt de kans zich die dag nog verder te verdiepen in de productie van varkensvlees in Vietnam, terwijl Willem-Alexander zich bezig houdt met een plan tegen overstromingen in de Mekongdelta.

© GPD Remko Tanis; Foto's: © Monarchy Press Europe, Patrick van Katwijk

Weinig ceremonieel en vlagvertoon op eerste dag

 
Door Patrick van Katwijk. Maandagochtend worden de media verwacht in het tot door de RVD tot delegatie hotel gebombardeerde Melia Hotel in Hanoi. Alle bedrijfsdelegaties verblijven gedurende de twee dagen in Hanoi in dit hotel. De meeste leden van de pers slapen - indachtig de opgegeven prijs - elders. Daarom moet ook ik ’s ochtends eerder op om naar het hotel te gaan dat gelukkig aan dezelfde straat ligt. Verslapen konden ik mij niet, de vele scooters en auto’s met hun toeters en gescheur wekken mij vanzelf ruim op tijd.

Na een vluchtig ontbijt loop ik met een collega richting het Melia hotel. Onderweg worden wij gestopt door een motorescorte met een auto met koninklijke standaard voorop. Prins Willem-Alexander zwaait vrolijk naar ons. Het prinselijk paar is vroeger vertrokken vanuit hun hotel. Het paar kwam zondagavond om 23:45 uur aan in Hanoi, een hele opgave om dus fris en fruitig present te zijn. Ikzelf landde zondag om 13:10 uur en heb nog steeds last van slaapgebrek.

 

Voorafgaand aan deze reis werd medegedeeld dat het een reis zou worden met veel businessmeetings, seminars en ontvangsten. Conclusie na de eerste dag is dat daarvan geen woord gelogen is. In de ochtend begint staatssecretaris Henk Bleker enthousiast het bezoek, het is zijn eerste handelsmissie als ‘minister’ van Handel.

Na de openingsbijeenkomst gaan alle bedrijfsdelegaties op pad en beginnen de prins en de prinses hun eigen officiële programma. Opvallend goed vergaat het de chauffeur van de persbusjes rustig tussen alle scooters en racende auto’s en overal komen wij ruim op tijd aan. Vooraf is verteld dat de Vietnamezen zeer punctueel zijn, dat blijkt zeker waar te zijn.

 

Eerst bezoekt het prinselijk paar vicepremier Pham Gia Khiem die tevens minister van buitenlandse zaken is. Hier krijgt het paar een lunch aangeboden en wordt een toast uitgebracht. De prins zegt hier dat hij onder de indruk is van de vooruitgang die Vietnam geboekt heeft na zijn vorige bezoek zes jaar geleden. 

Tussendoor wordt voor de pers nog een café gezocht in Hanoi waar wireless internet is. De eerste kebabtent blijkt internetstoring te hebben. Het tweede café biedt internet met 5kbs snelheid aan, dat houd in dat iedereen met zo’n 40 foto’s vijf uur nodig heeft om te versturen. Dus dit idee bleek geen succes. De geplande city tour om de media tussendoor te vermaken, ging niet door vanwege te weinig animo. Dus dan maar weer door naar de volgende ontvangsten.

Na de lunch gaat het prinselijk paar naar het Premier’s Office waar het wordt verwelkomd door premier Nguyen Nguyen Tan Dung. Aansluitend op hetzelfde terrein vindt ook het ontvangst plaats door president Nguyen Minh Triet. Veel valt er niet te vertellen over deze ontvangsten. Tijdens de persbriefing werd veelvoudig gevraagd of er enig ceremonieel was, maar helaas was bij geen enkele ontvangst een erewacht, volksliederen of een vlagceremonie. Het symboliseert het zakelijke karakter van deze reis, het is tenslotte geen staatsbezoek. 

 

De avond eindigt waar de dag begon, in het Melia Hotel. Hier wordt een netwerkdiner gehouden voor de gehele bedrijfsdelegatie. Het diner begint met een drakendans en bij aanvang van het diner krijgt iedereen een setje klompen als sleutelhanger cadeau, gemaakt van Delfts Blauw. De media zijn welkom mee te dineren, weliswaar niet gemengd tussen de bedrijven, tot ergernis van de verslaggevers, maar aan een eigen perstafel waar zo nu en dan woordvoerders van de staatssecretarissen even een drankje komen drinken.

Kortom de eerste dag van het bezoek aan Vietnam was nog niet bijzonder fotogeniek. Dag 2 belooft meer te worden met een bezoek aan de tempel van literatuur. Het is aan de fotografen deze reis zelf om er het beste uit te halen.

Tekst en foto's: © Monarchy Press Europe, Patrick van Katwijk

Lange Hollandse dag in Shanghai

Dinsdagochtend om 8 uur ‘s morgens vertrekt de taxi van het hotel naar de Expo. Het is de Nederlandse landendag van de Wereld Expo Shanghai, de belangrijkste dag van het bezoek van Prins Willem-Alexander en Prinses Maxima. Het ontvangst vind plaats bij het World Expo Center wat te bereiken is via diverse ingangen van de Expo. Wij komen aan bij gate 6 waar al vroeg honderden mensen staan te wachten om als eerste de expo te betreden. Gelukkig bied voor media de perspas een uitkomst om door de personeel ingang naar binnen te gaan.

Als wij een enorm gegil en mensen zien rennen gaan wij er vanuit dat er iets aan de hand is, maar het blijken Chinezen te zijn die rennen om als eerste door de beveiliging te komen en zo snel mogelijk bij de paviljoens te komen. Begrijpelijk aangezien er de hele dag door een wachtrij van uren staat bij elk paviljoen. Dat is ook onder andere de rede dat een compleet bezoek aan de Expo onmogelijk is in een dag.

Na een wandeling van 10 minuten komen wij aan bij het Expo Center, op afstand horen wij het Wilhelmus al, even wordt gevreesd dat het programma wederom gewijzigd is en het bezoek al begonnen is. Maar de Chinezen oefenen het Nederlandse volkslied een aantal keren, logisch als je bedenkt dat ze elke dag diverse volksliederen spelen. Vele delegaties staan al klaar en Expo medewerkers staan met Nederlandse vlaggetjes in hun handen die ze vooraf vele malen laten wapperen voor de camera’s.

 Om 10 uur komen de prins en prinses aan. In Nederland ongebruikelijk maar ook de prins krijgt een boeketje bloemen uit handen van een chinees jongetje. Het paar wordt ontvangen door water minister Chen Lei. Na het Wilhelmus en het hijsen van de Nederlandse vlag houden de minister en de prins beide een toespraak. Toespraken die door de tolk vertaald moet wordt duren daardoor een stuk langer.

 Daarna gaat ieder zijn eigen weg, het paar tekent binnen het gastenboek en media worden onderverdeeld in groepen. De kleine groep A kan mee in een persbus en de overige media moeten op eigen gelegenheid over de Expo reizen, blijkbaar was het teveel moeite om voor de overige drie fotografen vervoer te regelen.

De wandeling van het Expo Center naar het China paviljoen duurt zo’n 5 minuten, maar door de regen maar ook enorme warmte en klammigheid een stuk zwaarder. Hetgeen de dag nog zwaarder maakt met alle apparatuur en tassen bij ons. De media die buiten groep A vallen krijgen helaas ook geen begeleiding maar gelukkig regelt ambassade medewerker Machtelt dat wij overal binnen komen en mee kunnen lopen ondanks het missen van perspas A.

Binnen in het China paviljoen vinden weinig mediamomenten plaats, al bied het de enige kans tijdens deze reis het paar in beeld te brengen met enige Chinese achtergronden. Daarom met enige coulance van de Nederlandse beveiliging en de Rijksvoorlichtingsdienst vragen de fotografen het paar om kort te poseren voor een van de Chinese paviljoens. Waar de Nederlandse beveiliging de hele dag rekening houd met fotomomenten werkt de Chinese beveiliging stug door aan het op afstand houden van iedereen die niet tot het gevolg van de prins en prinses behoord. Dus helaas werd dit enige moment niet de foto waar iedereen op hoopte. Mede omdat naast het paar ook minister Van der Hoeven en andere Chinese autoriteiten staan en een foto van het paar alleen dus niet mogelijk is.

Verder zijn wij het paar amper in het China paviljoen. Als de prins langs een wand loopt met foto’s en tekst van Tibet loopt vraagt hij vriendelijk en begrijpelijk of hij achter een fotograaf om mag lopen zodat hij niet in beeld komt met Tibet. De rede dat het paar niet langs de diverse paviljoens zouden lopen en poseren was voornamelijk om diplomatieke redenen, als het paar voor een paviljoen zou worden gefotografeerd en voor het ander niet zou dat de andere staten kunnen beledigen. En vooral Tibet ligt natuurlijk zeer gevoelig bij China.

 Na een lunch voor media in het Luxemburg paviljoen vind het bezoek plaats aan Happy Street, het Nederlandse paviljoen. Maandag werd van te voren aangegeven dat er een enorme Chinese persgroep werd verwacht, maar tot aan het bezoek aan Happy Street leek dit enorm mee te vallen. Maar vlak voor de aankomst van de prins en prinses arriveert er een bus met zo’n 30 Chinese fotografen en cameraploegen. Waar Nederlandse media netjes in persvakken opgesteld staan, lopen de Chinezen met de prins en prinses mee waardoor er moeilijk een beeld te maken valt. Maar het paar laat zich er niet van weerhouden elk huisje van het paviljoen goed te bekijken.

Het meest Hollandse beeld is waarschijnlijk de regen en de oranje paraplu’s wat het paar moet trotseren. Eenmaal voorbijgaand aan het persvak bovenin het paviljoen wordt er een fotomoment geregeld voor een wit kaal huisje, eigenlijk een nietszeggend beeld voor dit kleurige en vrolijke paviljoen. De prins roept dan ook grappend ,,Nou echt een Chinees plaatje…..’’. Maar toch poseert het paar er hand in hand langdurig.

Nadat Prinses Maxima even kort op een schaap heeft gezeten wordt het prinselijk paar enthousiast uitgezwaaid door de Nederlandse medewerkers van het paviljoen. Dan volgt er een lange rit naar de andere kant van de rivier door een tunnel naar het Rotterdam paviljoen. De lange afstand is onmogelijk te voet af te leggen, maar zoals gezegd een brutaal mens heeft de halve wereld, springen wij snel in een van de volg busjes.

In het Rotterdam paviljoen is eigenlijk maar een echte expert aanwezig, waterprins Willem-Alexander. Een paviljoen wat vooral draait om de haven en water. Rotterdam was tot 2004 de grootste havenstad ter wereld, een positie die daarna is ingenomen door Shanghai. Begrijpelijk dat Rotterdam een eigen paviljoen heeft, beide havens investeren veel in elkaar en zijn ook veel van elkaar afhankelijk.

Na het korte bezoek aan Rotterdam in Shanghai vindt er een wandeling plaats door de Expo Garden onder begeleiding van architect Niek Roozen. Het is voor ons fotografen strategisch werken, je moet het paar constant voor blijven en opletten welk pad ze nemen. Als ze kiezen voor een ander pad en je niet meer vooruit loopt mis je een heel stuk van hun wandeling. Overigens is het geheel voor te stellen dat mensen even willen genieten van een wandeling door het rustige park gelegen langs de rivier na aan bezoek aan alle drukke paviljoens. Ook voor het paar even een rust moment.

Na een fotomoment met de tuin, de Lupu brug en de Huangpu rivier op de achtergrond vertrekt het paar naar het laatste paviljoen waarna een receptie plaats vind. Er is een korte pauze in het programma om even op te frissen en iets te eten waarna het hotel weer verlaten moet worden om naar het Grand Theatre te gaan voor een dansvoorstelling  van het Nederlands Dans Theater.

Een enorm modern imposant gebouw wacht ons op. Vol met Nederlanders waar architect John Körmeling van het Holland paviljoen in zijn kleurig clowns kostuum het stralend middelpunt is. Het is voor alle delegaties, medewerkers en organisatie van de landendag een gezellige afsluiting van een succesvolle landendag. De voorstelling waar het paar van heeft genoten bestaat uit ‘Gods and Dogs’ choreografie van Jirí Kylián op muziek van Beethoven, ‘Said and Gone’ choreografie Paul Lightfoot van op muziek van Bach en tot slot ‘Chapeau’, muziek van Prince met een choreografie van wederom Jirí Kylián wat is gecomponeerd ter gelegenheid van het 25 jarig regeringsjubileum van Koningin Beatrix in 2005. Om twaalf uur middernacht vertrekt het paar na een zeer lange en vermoeide dag terug naar het Okura hotel na een succesvolle Hollandse dag in Shanghai.

De laatste dag van het bezoek is een korte dag, heel praktisch reizen Prins Willem-Alexander en Prinses Maxima met de Maglev trein vanuit Shanghai naar het vliegveld. De trein haalt een topsnelheid van maar liefst 431 kilometer per uur en is binnen 7 minuten op het vliegveld.

Voor vertrek terug naar Nederland bezoekt het paar nog DSM Green building waar het paar uitleg krijgt over energie, water en de vestigingen in China. Bij de demonstratie over voedselinnovatie mag het paar proeven van nieuwe producten waaronder knoflookthee, yoghurt en koekjes. Gezien hun representatieve functie lijkt het de prins niet verstandig om de thee te proeven waar ook daadwerkelijk knoflook in zit.

Als prins Willem-Alexander een bekertje thee geserveerd krijgt controleert hij of het de Thee is uit de kan zonder knoflook met met knoflook. Ondanks het feit dat de directeur zegt dat er geen knoflook in zit krijgt de prins gelijk, hij heeft thee met knoflook. Check – dubbelcheck zal hij gedacht hebben. Snel schenkt hij thee uit de kan zonder knoflook.

Na de koekjes proeft het paar de yoghurt. Terwijl de aanwezige drie fotografen aan tafel zitten met voor hun neus de koekjes maakt een van hen (drie keer raden welke fotograaf) een opmerking naar de prinses ook wel stiekem een koekje te lusten. De prinses moet hier om lachen en vraagt aan de delegatie of dit toegestaan is.

Grappend roept de fotograaf of de prins dan een foto kan maken van ons. En dit laat de prins zich geen tweede keer zeggen. ,,Camera!’’ zegt hij en gebaard met zijn vinger ‘hier komen met die camera’. En zo gezegd zo gedaan staat de prins nu aan de andere kant van de camera en de fotografen voor de lens. En zo sluit hij het bezoek aan Shanghai omgekeerd af, als fotograaf.

Prins Willem-Alexander en prinses Maxima vliegen om 12:50 uur weg van Shanghai Pudong airport met een KLM toestel, aanwezige fotografen blijven verschillend tot donderdag en vrijdag en sluiten zo gezellig een kort maar druk bezoek aan Shanghai af en keren weer met nieuwe ervaringen terug naar Nederland waar bij aankomst Prinses Maxima alweer druk aan het werk is met werkbezoeken en de Appeltjes van Oranje uitreiking. 

© Patrick van Katwijk in Shanghai voor Royalblog; Foto's: © Monarchy Press Europe. Overname verboden.

'Happy birthday' voor jarige prinses Máxima in Shanghai

Een rustig begin van het driedaagse bezoek van prins Willem-Alexander en prinses Maxima aan Shanghai vandaag. De prins en de prinses hebben daar het Dutch Cultural Centre bezocht, een onderdeel van de Expo, waar zeven grote tentoonstellingen worden gehouden op het gebied van beeldende kunst, fotografie, mode, vormgeving, architectuur en stedelijke planologie.

Het DCC begint met de tentoonstelling Double Infinity, een samenwerking tussen het Arthub Asia en het Van Abbemuseum. Het werk van John Körmeling, architect van het Nederlands paviljoen op de Expo, is inspiratie voor de kunstenaars van deze tentoonstelling.

De prins en de prinses zijn maandagochtend om 10:55 geland, maar veel tijd om bij te komen van de lange vlucht is er niet aangezien het bezoek om 15:20 officieel van start ging. Voor prinses Máxima een feestelijke dag, want zij viert haar 39ste verjaardag. Bewust of onbewust krijgt het paar bij ontvangst door de Chinese autoriteiten een cadeau, een ketting. Ook zijn er vele felicitaties van de aanwezige Nederlanders, fotografen en tijdens een Chinese dansvoorstelling speelt de pianist nog even kort Happy Birthday.

John Körmeling, de architect van het Nederlandse paviljoen Happy Street had een bijzonder cadeau voor Máxima. Zij kreeg een blauwe 'happy pyjama', bekleed met het door hem ontworpen logo van Happy Street. De pyjama is een verwijzing naar de Shanghainese traditie om in pyjama over straat te gaan.

Het bezoek levert nog niet de gehoopte Chinese plaatjes op van de prins en de prinses, weinig Chinees beeld op de bloembakken na in de vorm van het Chinees paviljoen van de Expo. Het  paar krijgt onder begeleiding van artistiek intendant Netherlands China Art Foundation Martijn Sanders vooral veel kunst te zien. Van een hoop wol tot een enorm buizenstelsel.

Na een receptie vertrekken de prins en de prinses weer met wederom felicitaties en vlak voor vertrek wil de prins graag even met de jarige poseren voor de Nederlandse fotografen en dan zit de eerste dag er weer op.

Dinsdag wordt een lange dag, vandaag werd zoals gebruikelijk al flink geschrapt in het programma. Het kan nog lastig worden om de prins en prinses mooi in beeld te krijgen op de Expo.

Ruim 60 Chinese fotografen en journalisten worden verwacht voor de Nederlandse landendag. Door het wegvallen van een aantal wandelingen en fotomomenten en de enorme drukte zal het dus een kunst worden om de prins en de prinses te fotograferen met enig Chinees colour locale.

 © Patrick van Katwijk in Shanghai voor Royalblog; Foto's: © Monarchy Press Europe

Chinese Fans in Shanghai? De fotograaf vertelt

Na het uitslapen van de jetlag (tijd noem ik niet maar heb het ontbijt gemist!) breekt dag twee aan in Shanghai. Het besluit is genomen om niet van hotel te wisselen, omdat het maar zeven kilometer scheelt en in een stad van deze grootte zet dat ook geen zoden aan de dijk. Ook is het een kort programma dus om een keer langer in een taxi te zitten is geen probleem.

Het probleem waar je tijdens een reis als deze wel mee zit, is dat je te weinig tijd hebt om echt te proeven van de Chinese cultuur en daarbij ook buiten het centrum te gaan. Tijd om rond te reizen en op zoek te gaan naar leuke plaatsjes en wijkjes is er niet genoeg. Jammer aangezien je hier vaak echt China te zien krijgt. Shanghai is voornamelijk een Chinees New York. Wat het ook moeilijk maakt in Shanghai is het feit dat er niet een centrum is. De stad is enorm verdeeld, overal is iets te zien. Maar vanwege de tijd ga je toch voornamelijk naar het bekende centrum, Pudong met het beeld van de skyline en omgeving.

Voor vertrek uit Nederland kreeg ik de tip om te gaan kijken bij Bund, een boulevard met uitzicht op de skyline. Vaak krijg je bij reizen leuke tips van mensen die juist een bepaald restaurant of straat herinneren waar je gezellig kunt vertoeven. Met deze ‘exclusieve’ tip op zak stapte ik in de taxi met een collega op weg naar Bund. Maar al snel bleek deze tip niet zo exclusief te zijn.

Bund is de boulevard langs de rivier met als uitzicht de skyline van Shanghai Pudong. En dat biedt natuurlijk alle toeristen een uniek fotopunt. Dus het was een weg banen tussen de duizenden toeristen. Wat nog niet gemakkelijk was gezien het feit dat er een aantal Chinezen (fans?) waren die mij achterna liepen en met mij op de foto wilden, de reden hiervan is mij nog onduidelijk.

 Verderop de boulevard zouden een aantal terrasjes zijn, de verwachting van terrasjes met zo’n geweldig uitzicht is enorm hoog. In Europa maakt elke stad gretig gebruik van locaties met skyline uitzicht, hier vestigen zich vaak duurdere horeca gelegenheden. Maar niet in Shanghai, de meest vieze en kille terrasjes ooit treffen wij aan. Ontzettend jammer met zo’n uitzicht en locatie.

Per taxi gaan wij uiteindelijk weer terug naar Pudong maar nu bij dag. Het was tijd om eens echt te eten waar de Chinezen zelf ook eten, dus ook met stokjes. Gelukkig bood de lepel een uitkomst voor de rijstkorrels, anders had ik waarschijnlijk nu nog bezig geweest mijn rijst naar binnen te krijgen met stokjes.

Tijdens een wandeling door Pudong ga je stiekem de vergelijking maken met New York. De conclusie is toch wel dat New York meer leeft en bruist. Daarentegen is de bouw van Shanghai ruimer opgezet, een betere infrastructuur voor zowel auto’s als voetgangers en is de architectuur in Shanghai duidelijk moderner en meer doordacht. Elke wolkenkrabber heeft in tegenstelling tot in New York een prachtige vorm, van rond tot puntig, maar er is geen recht saai bouwwerk te bekennen. Ook is Shanghai veel schoner en zijn veel mensen behulpzaam en vriendelijk.

De dag wordt afgesloten op een terras met prachtig uitzicht, nu vanaf Pudong op Bund waar de zon onder gaat en langzaam alle verlichting aangaat. Zelfs de watervallen langs de boulevard zijn verlicht. En zo wordt een ontspannen dag afgesloten. Veel mensen hadden meer culture bezoekjes uit deze twee dagen. Maar voor mij is het voldoende geweest een prima indruk te krijgen van de stad en de Expo. Gelukkig is na het programma van Prins Willem-Alexander en Prinses Máxima nog een vrije dag op donderdag, wellicht dat die dag nog ruimte bied voor culturele bezoekjes.

Maandag landen de prins en de prinses om 10:55 op het vliegveld van Shanghai, waar geen media bij aanwezig zullen zijn. Om 14:30 moeten we ons melden bij het Dutch Cultural Centre waar het paar om 15:20 uur aankomt. Uit de verhalen van een RVD-medewerker die het bezoek heeft voorbereid, levert dit bezoek een mooi chinees beeld om in combinatie met de moderne stad Shanghai, maar of dit daadwerkelijk zo is zal moeten blijken. Het bezoek heeft in elk geval al een feestelijk randje aangezien Prinses Maxima haar 39ste verjaardag viert. Vorige maand zongen wij al voor de prinses ter gelegenheid van de verjaardag van haar man, dus een kort lang zal ze leven mag bij aankomst niet uitblijven. Het bezoek eindigt 16:30 (10:30 NL tijd). Een verslag met foto’s volgt daarna hier. 

© Patrick van Katwijk in Shanghai voor Royalblog

Impressie eerste dag Shanghai

Vrijdagmorgen om 13:10 vertrekt het vliegtuig van Schiphol naar Shanghai, met een overstap in Moskou. Zaterdagochtend om half vijf Nederlandse tijd land het vliegtuig met een half uur vertraging op Shanghai Pudong Airport. De wandeling van de gate naar de bagageband duurt zeker 10 minuten op het enorme vliegveld van Shanghai. Na het ophalen van de koffer beginnen de standaard procedures met het controleren van visum en bagage.

Het verkrijgen van het Chinese J-2 journalisten visum was voor de Nederlandse persgroep een lastige opgave. De Chinese ambassade in Den Haag gaf pas een visum uit als er vanuit de Expo in Shanghai de bevestiging was gekomen dat de betreffende (foto)journalist daadwerkelijk zijn werkzaamheden gaat uitvoeren op de World Expo 2010. En helaas zat daar voor vele een groot probleem.

Bij de accreditatie aanvraag ging veel fout en communicatie met China vanuit Nederland was zo goed als onmogelijk, telefonisch of per mail. Hierdoor kwam de bevestiging van accreditatie en visum pas 2 dagen voor (gepland) vertrek naar Shanghai binnen. Door de vele inspanningen voor het visum zijn de voorbereidingen en verwachtingen van Shanghai en de Wereld Expo 2010 nog niet bepaald ontwikkeld.

Pas na de paspoort controle, waarbij je met een vrolijke of sombere smilie elektronisch kon aangeven of je tevreden was over de douane diensten (hm moeilijke keuze…), kijk je goed om je heen en zoek je naar elk ‘bekend’ beeld van Shanghai of de Expo. Maar op de vele vlaggen met het Expo logo na viel er weinig te zien.

Tijdens deze reis rond het bezoek van prins Willem-Alexander en prinses Maxima speelt afstand een belangrijke rol omdat media voor eigen vervoer moeten zorgen en er geen gebruikelijk RVD-hotel en vervoer is. Het hotel, 2 dagen voor vertrek geboekt waardoor de locatie dus redelijk onbekend is,is prachtig en naar wens met snel internet (belangrijkste criterium voor versturen van beelden naar Nederland).

Gelukkig is er wederom gekozen om 2 dagen voor aanvang van het koninklijk programma te arriveren zodat er alle tijd is om de stad en de Expo te verkennen. In de taxi hangt zelfs informatie dat buitenlanders naar een service desk kunnen bellen voor begeleiding in het Engels, nadat je aangeeft waar je heen moet, legt de telefoniste met jouw telefoon aan de taxi chauffeur in het Chinees uit waar je heen wilt. Een prima oplossing, overal is aan gedacht.

Na een korte eetpauze werd het tijd om eens een eerste rondgang te maken over de Expo. Het werd inmiddels al donker en was er een lichte angst dat het vroeg ging sluiten, maar integendeel. Het laatste tijdstip had als voordeel dat wij getuige waren van een feestelijke Expo vol met lichtjes, optredens en zelfs een Chinese parade. Een betere start van deze werk reis was niet denkbaar. Na de reis met de prins en de prinses in januari 2009 naar Oman was het bijzonder leuk weer eens de sfeer van dit land te proeven.

Het ene paviljoen bied vooral nagebouwde leefomgevingen van een land en gebouwen, het andere paviljoen laat zich van de beste kant zien door op een minimalistische wijze de hoogtepunten van het land te tonen. Daarbij viel vooral Denemarken op. Dat paviljoen bestond uit een zeer strak wit gebouw dat cirkelend omhoog liep met als centraal punt de bekende zeemeermin waar men constant omheen loopt met daaromheen enkel videoschermen, foto’s en Deens bier. Een leuke ervaring aangezien ik zelf ondanks mijn vele werkuren in Kopenhagen de zeemeermin nog nooit gezien hebMaar eerlijk is eerlijk, als Nederlander ga je toch ook voor eigen trots en cultuur. Paviljoen Happy Street in de Europese sectie moeten de Chinezen en andere bezoekers een zo goed mogelijk Hollands beeld geven.

Bij aankomst valt eigenlijk meteen op dat Happy Street afwijkt van de andere paviljoens. Waar andere landen kiezen voor strakke minimalistisch nationaal design of juist voor de bekende nationale bouwstijl, kiest Nederland voor een druk, frivool en wat rommelig bouwwerk van architect John Körmleing. Een straat die je van de grond tot hoog in de lucht langs huisjes leid met allerlei facetten van Nederland, van DJ Armin van Buren tot aan een draaiorgel en van Delfts Blauw tot aan de kleinste chip ter wereld.

Helaas komen niet alle typische Hollandse plaatjes aan bod zoals de deltawerken of simpelweg kaas maar is er ook veel gekozen voor het bedrijfsleven die zich in de huisjes mogen presenteren. Maar het maakt de vooral Chinese bezoekers weinig uit. Die maken gretig gebruik van het paviljoen. Of dat nu is vanwege het mooie uitzicht over de hele Expo of om kroketten te eten tussen de replica schaapjes. Alle bezoekers lijken tevreden hun stempeltje te halen bij de uitgang voor hun World Expo paspoort.

En dan is het voor mij wel leuk geweest, tijd om de Expo te verlaten en naar Shanghai Pudong te gaan, het bekende centrum met wolkenkrabbers en vele toeristen om de dag af te sluiten met een diner. Inmiddels is mijn ervaring wel dat je achteraf spijt krijgt als je tijdens werk reizen geen tijd voor jezelf neemt om een stad of land te zien, als is het maar om een globale impressie te krijgen. En zo liep ik door Shanghai, van C&A tot aan de bekende radiotoren van Shanghai.

En zo sluit ik een dag af in Shanghai na meer dan 30 uur zonder slaap, maar vol energie waarbij ik in relatief korte tijd al veel gezien heb en een prima eerste indruk heb gekregen van de stad en de moderne chinezen hier. Morgen valt de beslissing of er nog van hotel wordt gewisseld, dichterbij de Expo en Pudong of dat dit prachtige hotel de reistijd meer dan waard is. Maar daar slaap ik nog maar eens een nachtje over…. 

© Patrick van Katwijk vanuit Shanghai voor Royalblog

Het resultaat na twee werkdagen: één foto van de Obama's

Iemand die ver boven Europese royalty staat is president Barack Obama van de Verenigde Staten. Niet alleen is zijn macht uiteraard veel groter, ook zijn status is uitgegroeid tot dat van internationale royalty. Net als destijds de Kennedy’s staan ook Barack en Michelle nu wekelijks wereldwijd in de ‘bladen’. Het Witte Huis lijkt met een jong gezin en een modebewuste First Lady zijn glamour terug te hebben.

De Amerikaanse president is daarom ook voor (royalty) fotografen meer dan interessant om te fotograferen. Helaas echter zijn de mogelijkheden daartoe zeer beperkt. Je hebt
altijd te maken met beperkte pool en alleen de grote internationale media krijgen groen licht van het Witte Huis. Daarom was het ook als Nederlands fotograaf een uitgelezen kans om de president en zijn vrouw mooi in beeld te brengen bij de bijeenkomst van het IOC in Kopenhagen.

Bij veel mensen bestaat het beeld - ik hoor het vaak - dat het werk bestaat uit ‘even een uurtje fotograferen is en klaar ben je, geld verdiend’. Helaas komt dit niet overeen met de werkelijkheid. Denemarken, een land waar internationale media altijd meer dan welkom zijn, ook aan het hof, had er een hele kluif aan dit bezoek goed te regelen. Het was bekend dat Michelle Obama zou komen, maar het bliksembezoek van de President moest zeer kort van te voren worden worden geregeld door het International Press Center van Denemarken.

Voor media was allereerst een algemene IOC accreditatie nodig, een aanvraag die al een maand van te voren moest worden ingediend. Met deze accreditatie had je uiteindelijk toegang tot niets. Want alle diverse evenementen rondom het congres werden georganiseerd door diverse (andere) personen en organisaties. Allereerst werd mediatoegang voor de aankomst van de gasten voor de ontvangst en de lunch in Amalienborg Paleis geregeld door het IPC in samenspraak met het paleis.

Hier was wederom een aparte accreditatie voor nodig. Helaas, voor mij als Nederlandse fotograaf, de pech dat de website niet volledig werkzaam was en mijn accreditatie aanvraag niet juist was binnengekomen. En omdat je met Michelle Obama te maken had, gold er een no-nonsense beleid. Pech! Daar ging al één van de fotomomenten.

De avond bood de mooiste kansen, althans op papier. De Deense koningin Margrethe en haar man prins Henrik (Regentparret) en kroonprins Frederik en kroonprinses Mary (Kronprinsparret) ontvinngen hier de aanwezige staatshoofden, IOC-leden en andere hoge gasten tijdens de openingsavond in de Opera. Ook de Griekse koning en koningin, prins Willem-Alexander en groothertog Henri zouden daarbij aanwezig zijn.

Alle moesten zich melden bij het Tivoli Park in hartje Kopenhagen voor een eerste accreditatie check waarna een speciale groene armband werd verstrekt met de accreditatie duidelijk zichtbaar. Daarna in een bus naar een militair terrein waar een bomcheck plaats vond. Hierna door naar de Opera. Nu zijn de ervaringen in Denemarken doorgaans ontzettend goed, maar dit keer zakte bij aankomst het lood in de schoenen. De afstand van persvak, die tegen de rivier aan stond (nog net niet in het water), bedroeg meer dan dertig tot de ingang.

Na een korte briefing bleek dat de Koninklijke Familie en IOC-leden per boot arriveerden, wat nog hoopvol stemde, maar helaas. De afstand was altijd nog twintig meter en tot overmaat van ramp mocht de Deense televisie met zijn drie camera’s, één met kraan, om voor ons te staan. En wat werd verwacht, bleek ook te gebeuren. Op het moment van arriveren van de Deense Koninklijke familie ging die kraan precies voor de Koninklijke familie, waardoor er voor ons af en toe ‘lucky shots’ in het zo ‘goed’ opgestelde persvak. Het achterover leunen van prins Henrik was dan nog een kans om hem in ieder geval leuk in beeld te brengen.

Michelle Obama, President Lula da Silva en koning Juan Carlos en koningin Sofia kwamen bij de hoofdingang aan, per auto en waren niet te zien voor aanwezige media. ‘Geluk’ voor mij als Nederlander was nog de aankomst van prins Willem-Alexander, die als IOC-lid apart aankwam en vrolijk zwaaide. Het resultaat van de eerste dag: geen Michelle Obama en geen andere staatshoofden en Royals, alleen alledaagse foto’s van het Deense
kroonprinselijk paar.

Dag twee betekende werken in een pool, van vijftig man voor de aankomst van President Obama en het vertrek van de President en First Lady enkele uren later. De wekker ging om 04:00 uur af om 05:00 uur aanwezig te zijn op een aparte terminal van het vliegveld van Kopenhagen voor wederom een bomcheck. En daar sta je dan om 05:00 uur in de kou en regen op het vliegveld in een persvak, drie uur wachten op de aankomst van de Air Force One. Ditmaal gelukkig wel de moeite waard. De president weet wel hoe het moet en zwaait zoals tijd netjes bij het uitstappen.

Na wederom drie uur gewacht te hebben in een bus, het vliegveld zelf was verboden terrein in die tussentijd, was het moment daar. De president en zijn vrouw reden vlak langs ons, niet echt een mooi beeld maar een eerste keer dat Obama dichtbij ons is, al is het maar een paar seconde. En onze hoop kwam uit, bovenaan de vliegtuigtrap draaiden Barack en Michelle zich nog een keer om voor een laatste groet aan Denemarken (en twee Nederlandse fotografen) om weer terug te vliegen naar Washington.

Helaas voor de President en zijn vrouw een lobby voor niks want vlak na het vertrek van de Air Force One werd bekend dat Chicago als eerste af viel als kandidaat voor de Olympische Spelen in 2016. Voor mij als fotograaf, na dagen van organiseren, weinig slaap en twee lange werkdagen is het resultaat één foto, van de vrolijk zwaaiende Obama’s.

RB © Patrick van Katwijk