Collega Piet Lekkerkerk had samen met Han van Bree in 2004 een opmerkelijk gesprek met prins Carlos Hugo. Het interview is terug te lezen in Vorsten van december 2004. Op verzoek van Royalblog heeft Piet Lekkerkerk woensdag zijn persoonlijke herinneringen aan de bijzondere ontmoeting opgeschreven.
Als verzopen katten belden mijn collega en vriend Han van Bree en ik in de nazomer van 2004 aan bij de Avenue Louise waar prins Carlos Hugo van Bourbon Parma woonde. We hadden besloten van het station naar het appartement van de prins te lopen. Dan konden we onze tactiek voor het interview nog eens doornemen en ook een beetje de hoofdstedelijke sfeer meekrijgen. Dat lukte wonderwel, want vlakbij onze bestemming zagen we prins Lorenz van Habsburg-Este, de schoonzoon van koning Albert II, de straat oversteken. Maar ondertussen goot het van de regen en onze dunne zomerjassen waren binnen de kortste keren doorweekt.
Door Piet Lekkerkerk
Prins Carlos Hugo en zijn dochter Carolina hadden direct vreselijk met ons te doen. Vol verbazing sloegen wij gade hoe de prins in zijn eigen huis niet goed wist waar hij kleerhangers moest vinden om onze jassen op te kunnen hangen. Diverse deuren gingen open voor hij gevonden had wat hij zocht. Het was meteen duidelijk dat we hier met iemand te maken hadden die zich met alledaagse zaken niet veel bezig hield.
Dat we met een professor te maken hadden bleek tijdens het interview. Hij zat snel zo te doceren over ontwikkelingseconomie dat zijn dochter voorzichtig naar voren bracht dat het wel interessant was, maar dat dat niet was waar de heren uit Nederland voor gekomen waren.
Waar we voor gekomen waren was inderdaad hoe hij na vele jaren terugkeek op zijn verloren strijd om de Spaanse troon. Het was uiteindelijk Juan Carlos die jarenlang in de schaduw van dictator Franco had gestaan, die aan het langste eind trok. Carlos Hugo leek er geen spijt van te hebben dat de zaken zo gelopen waren. Volgens hem had hij zijn historische rol vervuld. Hij was er van overtuigd dat hij nuttig was geweest voor Spanje.
Alleen al door zijn aanwezigheid in Spanje en door zijn poging om de Carlistische partij, traditioneel een rechts-reactionair bolwerk, in een meer sociaaldemocratische beweging om te toveren, had hij er voor gezorgd dat Juan Carlos nadrukkelijker voor de kant van de democratische hervormingen koos. Daardoor was er na de dood van Franco een voor Spanje en de Spanjaarden een zo goed mogelijke uitkomst geweest. Omdat er geen enkele verbittering in zijn stem doorklonk, was ik bereid te geloven dat hij er mee kon leven dat de Spaanse troon, waar hij namens de Carlisten erfgenaam van was, uiteindelijk aan hem voorbij was gegaan.
Hij is vast veel gelukkiger geweest als hoogleraar in Harvard. Uit het gesprek met hem sprak zijn grote betrokkenheid met de wereld. Hij was geen econoom die uit was op carrière of zelfverrijking, maar iemand die structuren en patronen analyseerde om het armoedeprobleem in de wereld te helpen oplossen.
Of hij iemand is die de wereld een betere plaats heeft gemaakt, is moeilijk te zeggen. Maar prins Carlos Hugo heeft zijn boodschap en zijn levenshouding in ieder geval op zijn kinderen over weten te brengen. Zoon Jaime heeft als diplomaat gewerkt in oorlogsgebieden en brandhaarden als Irak en Afghanistan, dochter Carolina werkt voor de Verenigde Naties in de ergste rampgebieden op de planeet.
Hoewel ik jaren in de royaltyvak heb gezeten, heb ik toch maar weinig koninklijke hoogheden persoonlijk gesproken. Ze laten zich immers niet gemakkelijk bewegen tot een interview. Maar het is niet alleen daarom dat het interview met deze telg uit een koninklijke familie me zo is bijgebleven. Het was vooral zijn voorkomendheid, zijn oprechtheid, betrokkenheid en diepgevoelde verplichting iets goeds te doen in en voor deze wereld. Door naar hem te luisteren en met hem te spreken, begreep ik iets beter hoe ‘royalty’ in elkaar zit. Door zijn plek in de maatschappij, zijn internationale familiebanden en vooral ook zijn besef te horen bij een eeuwenoud geslacht droeg hij niet alleen verantwoordelijkheid voor de samenleving, maar droeg hij die ook uit. Hij was een bijzonder mens en zal door zijn kinderen gemist worden.
© Piet Lekkerkerk; Foto: © RVD (EO) Frank van Beek
Reacties