‘De plaats waar mannen goden werden’. Geen bezoeker van Mexico-stad mag de ruïnes en piramides van Teotihuacán missen. De koningin van Nederland dus ook niet. Beatrix is er al geweest, in 1964, maar de Mexicanen willen graag dat zij er ook nu gaat kijken. En bij het samenstellen van een programma voor een staatsbezoek is het altijd geven en nemen: doe mij maar een scholingsproject in ruil voor dat fotogenieke toeristische uitstapje. Teotihuacán dus, vijftig kilometer ten noorden van México, vrijdag op de slotdag van het staatsbezoek.
Teotihuacán heeft zijn naam gekregen van de Mexica, ten onrechte ook wel Azteken genoemd. Maar zij zijn niet de bouwers van de de imposante stad, waarvan de eerste fundamenten al zo’n 200 jaar voor de huidige jaartelling zijn gelegd. In de tijd dat de Mexica de scepter zwaaiden over dit deel van wat we nu Mexico noemen, was van de beschaving die de stad tot bloei bracht, niets over. Alles dat we er nu van weten is te danken aan archeologie. De echte naam is ook niet bekend.
Tussen 450 en 600 was de stad op z’n hoogtepunt, daarna zette het verval in. Mogelijk omdat de landbouwgrond was uitgeput en de erosie door houtkap voor alle gebouwen het leven rond de stad onmogelijk maakte. Wetenschappers twisten over het aantal inwoners dat ‘Teotihuacán’ moet hebben gehad: 80.000 tot 200.000, verspreid over 23 vierkante kilometer, met in het hart de imposante piramiden: Pirámide del Sol en de Pirámide de la Luna (standpunt van fotograaf op foto boven), van zon en maan. Daar langs de ‘Weg van de doden’ (Calzada de los Muertos), een veertig meter brede en kilometers lange hoofdstraat, waaraan alle belangrijke gebouwen waren gelegen.
- Bezoekers zijn gewaarschuwd. Wie alles goed wil zien, moet voorbereid zijn op een flinke wandeling over oneven terrein, op 2300 meter hoogte, in de brandende zon. Voor een goed overzicht is ook het nodige klimwerk nodig, voor zover het beklimmen van de piramiden (nog) is toegestaan. Goede schoenen, water, zonnebrand en een hoofddeksel zijn een must. Waar is de sombrero?
Hoofdstraat is overigens niet de juiste omschrijving en met ‘de doden’ heeft de Calzada ook weinig te maken. In het hart van de stad is de weg eigenlijk een aaneenschakeling van pleinen, en tussen de citadel (La Ciudadela) en de piramide van de maan is een hoogteverschil van dertig meter. Trappen moeten dat verschil overbruggen. Dat van de ‘de doden’ is afkomstig van de Mexica. In hun tijd restten er slechts heuveltjes langs de weg, waar eens gebouwen stonden. 'Há, graftombes', dachten ze.
Hoogtepunt van elk bezoek aan Teotihuacán is de piramide van de zon. Aan de voet (213 vierkante meter) is dit bouwwerk ongeveer net zo breed als de piramide van Cheops in Egypte, maar deze piramide is slechts zeventig meter hoog (De piramide van Cheops meet 144 meter). De oorspronkelijke bouwers, die hun werk rond het jaar honderd afmaakten, zullen ‘m overigens niet herkennen. Ene Leopoldo Batres herbouwde de piramide in 1908 (min of meer) naar eigen inzicht, waarbij hij eerst heel wat vernielingen aanrichtte. De andere piramide, van de maan (foto boven, gezien vanaf de zonpiramide) , is kleiner, maar omdat deze hoger is gelegen, oogt hij even hoog als de ‘Pirámide del Sol.'
Op het terrein bevinden zich verschillende paleizen en een uitstekend museum. Het koninklijk gezelschap heeft zeker geen tijd om alles te zien. Koningin Beatrix zal wensen, of beter: hebben geregeld, dat de media niet zoals in 1964 in de weg lopen en het zicht op de historische bouwwerken ontnemen. De camera’s hebben tegenwoordig natuurlijk betere lenzen, dus is het ook niet nodig om koningin en prinselijk paar voor de voeten te lopen. © GPD; Afbeelding Jack Hynes, Wikipedia, Gorgo, Wikipedia; © Capital Photos, Frank van Beek
Reacties